Αποκαλύπτεται λοιπόν το εξής: Οτι ο πραγματικός καημός τους είναι να συμβιβαστεί ο λαός με τις ελλείψεις στις υπηρεσίες πρόληψης, πυρόσβεσης και πολιτικής προστασίας, να νιώθει αδύναμος απέναντι σε φυσικά φαινόμενα, να συμβιβάζεται με ένα κράτος «αποτελεσματικό» ή «επιτελικό» σε ό,τι αφορά τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά επιλεκτικά ανοργάνωτο και αναποτελεσματικό σε υποδομές και μέσα που αφορούν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών. Γι' αυτό ο Μητσοτάκης στην ομιλία του στον ΟΗΕ είπε ότι «κεντρική συνιστώσα των πολιτικών μας επιλογών είναι η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής», παρουσιάζοντας ως εμβληματικά μέτρα την απαγόρευση του πλαστικού και την κατάργηση της χρήσης του λιγνίτη, που σχετίζονται και τα δυο με ανταγωνιστικά σχέδια επιχειρηματικών ομίλων της «πράσινης οικονομίας». Ούτε μια κουβέντα δεν βρήκε να πει για την κατασκευή υποδομών αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας, για ενίσχυση των πολιτικών και των μέσων πρόληψης, για την πραγματοποίηση έργων που είναι αναγκαία για το λαό, αλλά δεν επιλέγονται γιατί δεν ενδιαφέρουν το κεφάλαιο.