«Εκείνο που επείγει να συνειδητοποιηθεί είναι ότι η ένταξη της Ελλάδος στο σύστημα της λεγόμενης ευρωπαϊκής αμύνης δε σημαίνει τίποτα απολύτως - ούτε πρακτικώς ούτε θεωρητικώς - για την ασφάλεια της χώρας σήμερα ή της Κύπρου στο άμεσο μέλλον. Το ΝΑΤΟ αρνήθηκε να εγγυηθεί την ασφάλεια της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας, όταν το θέμα ετέθη επί της πρώτης πρωθυπουργίας του Α. Παπανδρέου. Η ΔΕΕ αρνήθηκε να το πράξει το 1995, όταν ενετάχθη η Ελλάς και είναι βέβαιο ότι ανάλογες προς τις προ εξαετίας διευκρινίσεις θα γίνουν όσον αφορά στα ελληνοτουρκικά ζητήματα και με τον υπό διαμόρφωση ευρωστρατό. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η συμμετοχή της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ και στο νέο ευρωπαϊκό αμυντικό σύστημα - ό,τι και εάν σημαίνει αυτό - είναι εξαιρετικά χρήσιμη, αλλά οι μηχανισμοί αυτοί σε καμία περίπτωση δε λύνουν το αμυντικό πρόβλημα της Ελλάδος και της Κύπρου, γι' αυτό και αυταπάτες αυτής της μορφής θα πρέπει να διαλυθούν». Δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς με αρκετές από τις διαπιστώσεις του αρθρογράφου της «Καθημερινής» (Κ. Ιορδανίδης). Το ζήτημα είναι ότι, αν διαλυθούν οι αυταπάτες, δε μένει πλέον σχεδόν τίποτα. Απλούστατα, γιατί το «αμυντικό δόγμα» της χώρας έχει υποταχθεί, σχεδόν εξ ολοκλήρου, στην υπεράσπιση της νέας τάξης σε ολόκληρο τον πλανήτη.