Με τοποθετήσεις συνέδρων συνεχίστηκε χτες το 37ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, το οποίο ολοκληρώνεται σήμερα με την πραγματοποίηση των αρχαιρεσιών.

Οι σύνεδροι της ΔΑΣ, με συγκροτημένες παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, τοποθετήθηκαν για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, φωτίζοντας τις πραγματικές αιτίες τους και αναδεικνύοντας το γεγονός ότι η γραμμή της ταξικής πάλης και σύγκρουσης με το αστικό κράτος και το κεφάλαιο αποτελεί τη μόνη πραγματική διέξοδο.

Ο Ανδρέας Καργόπουλος, μέλος της Πρωτοβουλίας Αναπληρωτών - Ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών, αναφέρθηκε στα οξυμένα προβλήματα των αναπληρωτών. Μίλησε για την πάλη που έχουν αναπτύξει ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια, με αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις, κατορθώνοντας να αποσπάσουν μια σειρά κατακτήσεις, όπως και για τη μάχη που έδωσαν για χρόνια ώστε να είναι μέλη των σωματείων με πλήρη δικαιώματα. Κατήγγειλε ότι οι πλειοψηφίες στις Ομοσπονδίες του κλάδου και στην ΑΔΕΔΥ δεν στηρίζουν το αίτημα για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Η στάση αυτή, σημείωσε, οδηγεί στην πολυδιάσπαση, στη διαίρεση, στον συντεχνιασμό. Είναι μια στάση ενάντια στη φύση των σωματείων, που οφείλουν να καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους, όλα τα μέλη τους. Αυτό σημαίνει ενότητα, τόνισε.

Ο Ηλίας Σιώρας, από τους νοσοκομειακούς γιατρούς, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», τόνισε ότι το Σωματείο δίνει μάχη εδώ και χρόνια και έχει καταφέρει να ενώσει τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από σχέση και είδος εργασίας. «Εχουμε γράψει στο σωματείο τους πάντες. Επικουρικούς, συμβασιούχους, εργολαβικούς. Δεν υπάρχει εργασιακή σχέση που να μην την έχουμε γράψει στο Σωματείο. Αυτή είναι για εμάς η ενότητα, σε ταξική βάση. Δεν ρωτήσαμε κανέναν τι παράταξη είναι», σημείωσε.

Ο Σπύρος Μαρίνης, από τους δασκάλους, έθεσε το ερώτημα τι κίνημα χρειάζονται οι εργαζόμενοι. «Κίνημα με ενότητα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με κοινή δράση και συμμαχία με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, ή κίνημα που θα οριοθετεί τη δράση του στο πλαίσιο της εναλλαγής αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση, κίνημα ντεκόρ στα αντιλαϊκά δίπολα;». Στη βάση αυτή σημείωσε: Το κράτος έχει «συνέχεια», κάθε κυβέρνηση εφαρμόζει τους νόμους που ήδη υπάρχουν και κάνει το επόμενο αντιλαϊκό βήμα. Απαιτείται να δυναμώσει το μέτωπο της αντιπαράθεσης με τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, με πάλη για όλα τα ζητήματα. Ταυτόχρονα, απαιτείται να αποκαλύπτεται ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ύστερα από τόσα χρόνια διακυβέρνησής του δεν ισχύει το άλλοθι της άγνοιας ή της αναμονής. Αναφερόμενος στα της Εκπαίδευσης, μέσα από μια σειρά παραδείγματα ανέδειξε το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε πραγματικά «ελεύθερο πεδίο» στη ΝΔ για να κλιμακώσει την επίθεση.

Ο Χάρης Ζεπάτος, από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, αναφέρθηκε στο ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος και των δυνάμεων που παρεμβαίνουν σε αυτό, τονίζοντας ότι υπάρχει ο άλλος δρόμος, αυτός του ανυποχώρητου αγώνα μαζί με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Στιγμάτισε επίσης την υποκρισία των άλλων συνδικαλιστικών δυνάμεων, που δηλώνουν τάχα πως στηρίζουν τους συμβασιούχους, όταν στην πράξη αρνούνται να τους εγγράψουν ως μέλη στα σωματεία.

Η Ελένη Μπακιρλή, από το χώρο της Υγείας, αναφέρθηκε στην Παγκόσμια Μέρα των ΑμεΑ (3 Δεκέμβρη), επισημαίνοντας ότι τα μεγαλύτερα θύματα της νέας αντιασφαλιστικής λαίλαπας θα είναι οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους, καθώς ιεραρχούνται υψηλά οι περικοπές σε Πρόνοια, Υγεία και Ειδική Αγωγή.

Ο Τάσος Ζερβός, από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, μίλησε για τη διαχρονική επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, επισημαίνοντας ότι βασική κατεύθυνση στις χώρες της ΕΕ είναι η δραστική μείωση της δημόσιας δαπάνης για την Κοινωνική Ασφάλιση. Παράλληλα, μελέτες υποστηρίζουν ότι έρχεται η μεγαλύτερη συνταξιοδοτική κρίση και δείχνουν σαν «λύση» τάχα τα κεφαλαιοποιητικά συνταξιοδοτικά συστήματα. Παρουσιάζοντας τη θέση του ταξικού κινήματος, επεσήμανε: «Η αντίληψή μας για το ασφαλιστικό σύστημα δεν το αντιμετωπίζει ως κόστος. (...) Αγωνιζόμαστε για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση».

Η Κλεοπάτρα Χοροζίδου, από τους ΟΤΑ, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο ζήτημα των συμβασιούχων, της προσωρινής απασχόλησης, τονίζοντας ότι «η ανακύκλωση της ανεργίας δουλεύει ρολόι», όπως και ότι η Τοπική Διοίκηση έπαιξε «πρωτοπόρο» ρόλο στη γενίκευση της «ευελιξίας». Μετέφερε την εμπειρία οργάνωσης των συμβασιούχων στον Σύλλογο Εργαζομένων ΟΤΑ Νομού Θεσσαλονίκης, τη στιγμή που ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ αρνούνταν να τους εγγράψουν στο Σωματείο του δήμου Θεσσαλονίκης. Μίλησε ακόμα για τον αγώνα που έδωσαν μαζί με τον Σύλλογο και με άλλα σωματεία πανελλαδικά, αγώνα που στρίμωξε την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οδήγησε στην προκήρυξη διαγωνισμού μόνιμων θέσεων.

Ο Αντώνης Ραλλάτος, από το χώρο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, απαντώντας στις διάφορες εκκλήσεις των άλλων παρατάξεων για «ενότητα», με την οποία ουσιαστικά εννοούν την υποταγή στο κεφάλαιο και την αντιλαϊκή στρατηγική του, σημείωσε ότι η ενότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε στη βάση του «αξιακού προτύπου» που επικαλείται η ΔΑΚΕ, ούτε του δήθεν «προοδευτικού μετώπου» του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε της «υπευθυνότητας» της ΠΑΣΚΕ. Μπορεί να νοηθεί μόνο στη βάση της ταξικής ενότητας, της ενότητας των εργαζομένων. Μιας ενότητας που θα αναγνωρίζει τα αίτια των προβλημάτων τους και θα έχει ταξικά προσανατολισμένη δράση και στόχους.

Ο Γιάννης Παναγόπουλος, από τους ΟΤΑ, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα ενίσχυσης των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Ο Γιάννης Γαλανόπουλος, επικουρικός γιατρός, αναφέρθηκε στις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα δημόσια νοσοκομεία, επισημαίνοντας ότι το σύστημα Υγείας εμπορευματοποιείται όλο και περισσότερο. Πρόσθεσε ότι η κάθε παράταξη στο συνέδριο, μπροστά και στις σημερινές αρχαιρεσίες, πρέπει να δηλώσει καθαρά αν θέλει ή όχι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο.

Η Ιωάννα Παπαδημητρίου, από τους δικαστικούς υπαλλήλους, δήλωσε ότι συντάσσεται με το ΠΑΜΕ και στηρίζει τον συνδυασμό της ΔΑΣ, σημειώνοντας ότι το ΠΑΜΕ είναι η μόνη δύναμη που κατεβαίνει στο δρόμο.

Η Βέτα Πανουτσάκου, από τις Περιφέρειες, καταγγέλλοντας τις παρατάξεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που διαγκωνίζονται ποιος είναι τάχα πιο «ανεξάρτητος» και «ακομμάτιστος», αναρωτήθηκε πού διαφοροποιούνται ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΕΑΕΚ σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα, ως προς το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας, το ρόλο της εργατικής τάξης και το ποιος ιδιοποιείται τον πλούτο που παράγει.

Ο Βασίλης Πετρόπουλος, από τους ΟΤΑ, επεσήμανε ότι η αποσπασματική κριτική που ασκούν οι παρατάξεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ως προς το ποια πολιτική εφαρμόστηκε τη μία ή την άλλη χρονική περίοδο, κουκουλώνει το γεγονός ότι πίσω από κάθε κυβέρνηση κρύβεται η αντεργατική - αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, που προωθείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις.

Σε ό,τι αφορά τις τοποθετήσεις εκπροσώπων των άλλων δυνάμεων, είναι χαρακτηριστικό ότι μεγάλο μέρος τους αναλώθηκε σε αποπροσανατολιστικές κοκορομαχίες για το ποια παράταξη είναι τάχα πιο «ανεξάρτητη» από το κόμμα στο οποίο πρόσκειται. Οι μεν εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ κατηγορούσαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τα όσα έκανε, οι δε εκπρόσωποι της ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) κατηγορούσαν τη σημερινή κυβέρνηση για τα όσα κάνει - και οι δύο μιλούσαν σαν να υπήρχε εργασιακός παράδεισος όποτε το κόμμα τους ήταν στην κυβέρνηση, που ξαφνικά έγινε κόλαση όταν ανέλαβε το αντίπαλο κόμμα! Οι δε εκπρόσωποι της ΠΑΣΚ ισχυρίζονταν ανερυθρίαστα ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί εκφραστές των εργαζομένων...

Ολοι τους βέβαια ξέχασαν να αναφερθούν στο πραγματικό τους έργο, δηλαδή την υπονόμευση των αγώνων, την προώθηση της γραμμής της ταξικής συναίνεσης και υποταγής.

Ιδιαίτερα προκλητικές ήταν οι τοποθετήσεις στελεχών της ΔΑΚΕ που εξύμνησαν το κυβερνητικό έργο της ΝΔ, την ένταση της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, ενώ έφτασαν στο σημείο να δηλώσουν πως νιώθουν στεναχωρημένοι να βλέπουν τους Ελληνες να περιμένουν στην ουρά τούς γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία την ίδια ώρα που οι πρόσφυγες μπαίνουν συνοδεία κοινωνικών λειτουργών και άλλων ειδικοτήτων!

Συνολικά οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού υποκρίθηκαν πως τάσσονται στο πλευρό των συμβασιούχων, την ώρα που αρνούνται να τους εγγράφουν ως μέλη στα σωματεία. Χαρακτηριστικό είναι ότι ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ξεκαθάρισαν πως είναι αντίθετες στο αίτημα για μονιμοποίηση των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις και πρόκριναν τη «λύση» της μοριοδότησης, την οποία εφάρμοσε και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πετώντας ξανά στην ανεργία χιλιάδες συμβασιούχους...