Αυτά διάβαζα και παραμιλούσα, ώσπου ένας έφηβος με συνέφερε με το τραγούδι του, «Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε», επαναλάμβανε δυνατά, με το βλέμμα του κολλημένο στην Πρεσβεία. Αυτό το τραγούδι ο πράκτορας Μίλερ δεν το έχει ακούσει, δεν το διδάσκουν στις μυστικές υπηρεσίες. Είναι αυτός που με την εμφάνισή του στην πατρίδα μας έβαλε για πάντα τέλος στον αμφίβολο ρόλο του διπλωμάτη. Τρομερή χειρονομία! Από τον διπλωμάτη περνάμε στον πράκτορα. Ξεχάστε αυτά που διαβάζατε στα μυθιστορήματα, όπου ο διπλωμάτης ήταν ψηλός, με γκρίζους κροτάφους, γοητευτικός και λίγο πράκτορας. Τώρα είναι πράκτορας και λίγο διπλωμάτης. Αξέχαστος μου έχει μείνει και ο τέως πρέσβης. Ηταν μονίμως μ' ένα αμφιλεγόμενο χαμόγελο, που μεγάλωνε επικίνδυνα όταν ήθελε να μας πουλήσει κάτι. Συνήθως πουλούσε όπλα. Δεν είχα δει στη ζωή μου πιο δυναμικό ντίλερ.

Το όνειρο κάθε πράκτορα είναι να μετατρέψει την πρεσβεία του σε Δούρειο Ιππο, όπου μέσα σ' αυτό το δώρο το άδωρον, ανενόχλητοι, θα σχεδιάζουν και θα δοκιμάζουν την αντοχή των λαών.

Πόσο λυπάμαι τον πράκτορα Μίλερ! Προσγειώθηκε σε μια χώρα της οποίας την ιστορία αγνοεί, και μπερδεύεται με την εικόνα που έχει μπροστά του - άλλα του είχαν μάθει στις σχολές τις μυστικές όπου αρίστευσε. Η μοίρα του στην Ελλάδα είναι μία: εδώ να πατάει κι εκεί να βρίσκεται...