ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κι άσχημη η ιδέα του Λαλιώτη να αναλάβει προσωπικά το θέμα των (απολύτως δικαιολογημένων φυσικά) αντιδράσεων των αγροτών για τις τιμές του βαμβακιού και τις επιδοτήσεις στον καπνό. Εξαίρετη επιλογή από πλευράς της κυβέρνησης.

Οχι μόνο να μιλάμε για «σκληρό ροκ», να το χορεύουμε κιόλας πού και πού, για να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται. Διότι ναι μεν μπορεί στη Θεσσαλία να μην είναι το ροκ το δημοφιλέστερο μουσικό είδος, αλλά για την περίπτωση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ θα γίνει μια εξαίρεση.

Οσο για κάτι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας (που ιστορικά δεν έχουν και την καλύτερη φήμη στη Θεσσαλία), καλό είναι να αποφεύγουν τις δημόσιες επιδείξεις σε θέση οδηγού τρακτέρ. Πρέπει και πολιτικά να μπορείς να στηρίξεις το δημόσιο προφίλ σου και η στάση του κόμματός τους στο όλο θέμα δε βοηθάει.

Πώς να γίνει, και «ναι» σε όσα λέει η Ευρωπαϊκή Ενωση και «ναι» σε όσα λένε οι αγρότες, δε γίνεται. Κάποιον από τους δυο κοροϊδεύεις. Το ποιον μπορείτε να το μαντέψετε.

ΟΛΟΕΝΑ και «ζορίζει» το τοπίο στο θέμα του ευρωστρατού. Κάτι οι δηλώσεις Ετσεβίτ περί του ότι δεν μπορεί να αγνοηθεί η Τουρκία στο όλο θέμα, κάτι οι δηλώσεις Τζεμ περί «τουρκικής λύσης» στο Κυπριακό. Υποπτα τα πράγματα.

Μάλιστα, η άνεση και η χαλαρότητα του Σημίτη και του Παπανδρέου μόνο για κάτι καλό δεν μπορούν να προϊδεάζουν. «Μυρίζει» συμβιβαστικές συνεννοήσεις η όλη υπόθεση και μακάρι να κάνουμε λάθος.

Φυσικά ό,τι κι αν γίνει θα είναι πάντα στα πλαίσια μιας «περήφανης εξωτερικής πολιτικής» και οπωσδήποτε με κύριο γνώμονα «το συμφέρον της χώρας», όπως μας λένε οι κυβερνώντες, αυτό δεν το συζητάμε.