«Για να μην είμαστε οι χαμένοι από τον ανταγωνισμό ΗΠΑ - Κίνας, πρέπει να μάθουμε και πάλι τη γλώσσα της ισχύος», έλεγε σε συνέντευξή του το Σαββατοκύριακο ο επικεφαλής Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, προαναγγέλλοντας επιτάχυνση των σχεδίων για την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Την ίδια ώρα, βασικό θέμα στην περιβόητη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, που ξεκινά σήμερα, είναι η «ευρεία αίσθηση δυσφορίας και ανησυχίας ενόψει της αυξανόμενης αβεβαιότητας για το μέλλον της Δύσης», αφού όπως σημειώνει «παραμένει ασαφές σε ποιο βαθμό η Δύση θα βρει μια στρατηγική και κοινή απάντηση σε μια αναδυόμενη εποχή μεγάλης αντιπαλότητας των δυνάμεων - η οποία μπορεί να είναι η μεγαλύτερη στρατηγική πρόκληση για τη διατλαντική εταιρική σχέση». Αυτά τα επικίνδυνα σχέδια, το... κλοτσομπουνίδι των ανταγωνισμών, των μεγάλων ανακατατάξεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, είναι που η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα παρουσιάζουν περίπου ως... απάνεμο λιμάνι, που μπορεί τάχα να εγγυηθεί την ασφάλεια, την ευημερία και την ειρήνη για το λαό. Πέρα όμως από το ξεσκέπασμα των ευρωατλαντικών μύθων, οι αντιθέσεις που μεγαλώνουν, οι ρωγμές ακόμα και στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα, όλα όσα πριν μερικά χρόνια έμοιαζαν με «επιστημονική φαντασία», δείχνουν ότι τα πράγματα δεν είναι σταματημένα και «αιώνια», όπως λένε τα αστικά επιτελεία. Το ζήτημα είναι οι λαοί να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Γιατί τον γόρδιο δεσμό των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που σηματοδοτεί ιμπεριαλιστικούς πολέμους, κρίσεις και προσφυγιά, μπορεί να τον κόψει μόνο ο δικός τους αγώνας για να απαλλαγούν από τα παράσιτα τους καπιταλιστές, τις ενώσεις και συμμαχίες τους.