Την αντιλαϊκότητα του προϋπολογισμού και τα συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα που αυτός εκπροσωπεί, κατήγγειλαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, που πήραν τον λόγο στη σχετική συζήτηση που γίνεται στη Βουλή και θα ολοκληρωθεί με ονομαστική ψηφοφορία αύριο τα μεσάνυχτα.

Ο Σπ. Στριφτάρης και η Λ. Κανέλλη αναφέρθηκαν σε συγκεκριμένους τομείς που πλήττονται από τον προϋπολογισμό του 2002, με τον πρώτο να αναφέρεται στο γεωργικό τομέα και τη δεύτερη να ασχολείται με τα Σώματα Ασφαλείας και τη Δικαιοσύνη.

Ο Σπ. Στριφτάρης υπογράμμισε στην αρχή της ομιλίας του ότι, ακούγοντας τους εισηγητές της πλειοψηφίας και τον υπουργό Οικονομικών, νόμισε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πια προβλήματα και τόνισε: «Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα το δεύτερο αεροδρόμιο της χώρας είναι κλειστό λόγω χιονόπτωσης. Εάν έτσι ιεραρχούνται οι δαπάνες για τα έργα που γίνονται, τότε στη Βόρεια Ευρώπη δεν έπρεπε να πετά ποτέ αεροπλάνο».

Ο βουλευτής υπογράμμισε ότι και με το φετινό προϋπολογισμό θα ενταθεί η περιφερειακή ανισότητα και τόνισε χαρακτηριστικά ότι τα κονδύλια για τα εγγειοβελτιωτικά έργα μειώνονται σε σχέση με πέρσι. Τόνισε δε ότι παρά τα όσα λέγονται για τα μεγάλα ποσά των κοινοτικών κονδυλίων που θα δοθούν τα επόμενα έξι χρόνια στη γεωργία, εντούτοις τα κονδύλια της ΕΕ που αφορούν στην ενίσχυση της αγροτικής οικονομίας μειώνονται φέτος στα 846 δισ. δρχ. έναντι 900 δισ. πέρσι. Και υπογράμμισε:

«Θέλω να τονίσω και ένα άλλο ζήτημα, που κάθε φορά το επικαλούνται οι υπουργοί στην επικοινωνιακή τους πολιτική: Μα, ως πότε θα επιδοτούμε τον αγρότη; Δεν κάνει κανείς τον κόπο να μας πει, όμως, με πόσα επιδοτούνται οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι έμποροι, όχι μόνο μέσω των φοροαπαλλαγών, όπου δεν πληρώνουν τίποτα, αλλά και άμεσες επιδοτήσεις που παίρνουν για επενδύσεις, που δήθεν κάνουν και δεν πραγματοποιούν ποτέ».

Αποτέλεσμα, συνέχισε, της ακολουθούμενης πολιτικής είναι να ερημώνεται η ύπαιθρος και είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που προέκυψαν από την τελευταία απογραφή, όπου, εκτός από έναν αγροτικό νομό, όλοι είχαν μείωση του πληθυσμού τους και σε απόλυτους αριθμούς.

Ο Σπ. Στριφτάρης, αναφερόμενος στην επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ, υπογράμμισε:

«Προχθές ανακοινώθηκε η ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ και η πώληση των θυγατρικών εταιριών, στις οποίες δουλεύουν περίπου 3.000 εργαζόμενοι. Το αποτέλεσμα, φυσικά, γνωρίζουμε ποιο θα είναι, αφού γνωρίσαμε ήδη και την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, όπου μας έλεγαν ότι λόγω ανταγωνισμού θα φτηνύνουν τα τέλη. Λόγω ανταγωνισμού, λένε πάλι, θα φτηνύνει το ηλεκτρικό ρεύμα και θα δούμε τώρα πού θα πάει το ρεύμα. Φυσικά και το χρήμα της Αγροτικής Τράπεζας - όχι ότι δεν ήταν τοκογλυφικό μέχρι τώρα - θα συνεχίσει να είναι πιο τοκογλυφικό τώρα και ουσιαστικά δε θα έχει κανένα μοχλό το κράτος μέσα στο πιστωτικό σύστημα για να στηρίξει μια αγροτική οικονομία, η οποία θα βασίζεται ουσιαστικά στον παραγωγικό συνεταιρισμό».

Αναπτύσσοντας την πρόταση του ΚΚΕ, είπε ότι τα μειονεκτήματα του μικρού και κατατεμαχισμένου κλήρου μπορούν να εξαλειφθούν μέσα από τον παραγωγικό συνεταιρισμό: «Την ίδια πολιτική, είπε, προτείνουμε και για τα μεσαία στρώματα της πόλης και ειδικά για τους βιοτέχνες, στους οποίους υπάρχει μικρή συγκέντρωση κεφαλαίου. Με αυτούς του παραγωγικούς συνεταιρισμούς, σε συνδυασμό με καταναλωτικούς και προμηθευτικούς συνεταιρισμούς να μπορέσουν να βρουν μια άμυνα στην άγρια επίθεση που δέχονται σήμερα από το μεγάλο κεφάλαιο, μια επίθεση που γίνεται για την κυρίευση της αγοράς από τις πολυεθνικές».

Είναι χαρακτηριστικό, κατέληξε, ότι το 70% του τζίρου που γίνεται στην κυκλοφορία των τροφίμων γίνεται από τα σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα να χρεοκοπούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

«Αν δείτε τα κονδύλια του προϋπολογισμού για τα Σώματα Ασφαλείας και τη Δικαιοσύνη, θα κατανοήσετε ποιος είναι ο εχθρός και για ποιο λόγο είναι αντιλαϊκός ο προϋπολογισμός», τόνισε, στη δική της παρέμβαση, η Λ. Κανέλλη.

Είπε ότι από το 1996 μέχρι σήμερα έχουμε υπερδιπλασιασμό των κονδυλίων για τα Σώματα Ασφαλείας και τόνισε:

«Εχουμε αναλογικά, σε σχέση με την ΕΕ, το μεγαλύτερο αριθμό αστυνομικών οργάνων και παρ' όλα αυτά προσθέτουμε συνεχώς και ειδικά Σώματα Ασφαλείας. Στον προϋπολογισμό προβλέπεται αύξηση των δαπανών για την ασφάλεια, υποτίθεται, αντιμετώπισης του εγκλήματος κατά 22,5%. Την ίδια στιγμή, τη διετία 2000-2002 υπάρχει μείωση των κονδυλίων για την απονομή της δικαιοσύνης της τάξης του 40%, ενώ το κόστος της προσφυγής στη Δικαιοσύνη ξεπερνά το 300%.

Στο σημείο αυτό, η Λ. Κανέλλη ανέφερε το χαρακτηριστικό παράδειγμα της απομαγνητοφώνησης των πρακτικών των δικαστηρίων, όπου η κυβέρνηση, αντί να δώσει δουλιά σε 290 υπαλλήλους, με κόστος για τον Ελληνα φορολογούμενο 1.300 δρχ. την ώρα απομαγνητοφώνησης, προτίμησε να δώσει τη δουλιά σε ιδιώτη με κόστος 750 εκατομμύρια το χρόνο.

Σχολιάζοντας την αύξηση των κονδυλίων για τα Σώματα Ασφαλείας, είπε ότι από αυτά δεν πάει τίποτα για τους μισθούς των αστυνομικών οργάνων και την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος, αφού, όπως εκτιμούν και τα ίδια τα σωματεία των αστυνομικών, ούτε ένα 10% από αυτούς δε θα ασχολούνται στην πραγματικότητα με την καταστολή του οργανωμένου εγκλήματος. Οσο δε για τα εργασιακά τους δικαιώματα, τόνισε χαρακτηριστικά: «Εχει κανένας από τους εργαζόμενους στα Σώματα Ασφαλείας ουσιαστικά εργασιακά δικαιώματα; Ξοδεύουμε 22% παραπάνω, γιατί; Για τον εκδημοκρατισμό των Σωμάτων Ασφαλείας, για τον απεγκλωβισμό του Πυροσβεστικού Σώματος ή την αποστρατιωτικοποίηση του Λιμενικού, που είναι ουσιαστικά ζητήματα δημοκρατίας; `Η δίνουμε παραπανίσια κονδύλια μέσα σε ένα πλέγμα γενικότερων συμφερόντων, όπως είναι η Σένγκεν, το ευρωένταλμα και οι απαιτήσεις της ευρωαστυνομίας»;

Αυτές οι δυνάμεις, είπε η βουλευτής, γίνονται για την καταστολή των λαϊκών εξεγέρσεων και σε αυτές θα ξοδευτούν τα αυξημένα κονδύλια του φετινού προϋπολογισμού για το συγκεκριμένο τομέα. Την ίδια στιγμή, τόνισε, για να καταφύγει κάποιος πολίτης και στα αστικά και τα ποινικά δικαστήρια για να βρει το δίκιο του, θα πρέπει να πληρώσει 300% παραπάνω από ένα κράτος που μειώνει κατά 40% τα κονδύλια για τη Δικαιοσύνη.

Στόχος όλων των παραπάνω, κατέληξε η Λ. Κανέλλη, είναι η δημιουργία μίας μικρής ελίτ στη Δικαιοσύνη, μιας μικρής ελίτ δικηγορικών γραφείων, μιας μικρής ελίτ που είναι σε θέση να εξασφαλίζει την κάλυψη από το οργανωμένο έγκλημα των Σωμάτων Ασφαλείας και από την άλλη υπάρχει ένας λαός ολόκληρος, ο οποίος είναι πιεσμένος ανάμεσα σε κατασταλτικούς μηχανισμούς, για τους οποίους, μάλιστα, θα πληρώνει υπερπολλαπλάσια χρήματα.