Αλληλεγγύη από σωματεία και φορείς της Αττικής, που υποδέχτηκαν το Σάββατο τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ στο Σύνταγμα
Η στιγμή που η πορεία των εργαζομένων φτάνει στο Σύνταγμα, όπου την υποδέχονται τα συνδικάτα και οι φορείς της Αττικής |
Εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ από το εργοστάσιο της Λάρυμνας, από τα μεταλλεία της Εύβοιας και της Βοιωτίας, από την Καστοριά και από την έδρα της εταιρείας στην Αθήνα, περίπου τεσσερισήμισι μήνες μετά το προηγούμενο συλλαλητήριο στην Αθήνα και σε συνέχεια των πολύμορφων κινητοποιήσεών τους μέσα στους μήνες που ακολούθησαν, έδειξαν την αντοχή τους, την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν ενωμένοι τον αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων τους. Για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της ΛΑΡΚΟ, της λειτουργίας της και της αξιοποίησης των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων της προς όφελος του λαού.
Με λεωφορεία και αυτοκίνητα, έχοντας στο πλευρό τους τις οικογένειές τους, εργαζόμενους και κατοίκους από όλη τη Στερεά που γνωρίζουν καλά πως ο αγώνας αυτός είναι και δικός τους, οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ αναχώρησαν νωρίς το πρωί του Σαββάτου από τις περιοχές όπου δραστηριοποιείται η εταιρεία, από τα γύρω χωριά, αλλά και από τις μεγάλες πόλεις της Στερεάς.
Με παλμό και κυρίαρχα συνθήματα «Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ» και «Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στους εργάτες και όχι στα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες» να ακούγονται για μία ακόμη φορά στο κέντρο της Αθήνας, οι συγκεντρωμένοι κατευθύνθηκαν προς το Σύνταγμα.
«Ο νόμος της κυβέρνησης να καταργηθεί, ο ορυκτός μας πλούτος δεν θα ξεπουληθεί», φώναζαν οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, δίνοντας αποφασιστική απάντηση στα αντιλαϊκά σχέδια που προωθεί η κυβέρνηση, υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όπως έκαναν και όλοι οι προκάτοχοί της.
Φτάνοντας στο Σύνταγμα, μπροστά στο υπουργείο Οικονομικών, οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ ενώθηκαν με όλα τα υπόλοιπα συνδικάτα της Αττικής, τους εργαζόμενους και τους φορείς που τους περίμεναν εκεί, με τις σημαίες ψηλά, με συνθήματα και παρατεταμένα χειροκροτήματα, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους, ακυρώνοντας στην πράξη την ενορχηστρωμένη προσπάθεια συκοφάντησης αυτού του δίκαιου αγώνα από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της.
Δυο μέρες μετά το μαζικό συλλαλητήριο που οργάνωσαν τα ταξικά συνδικάτα της Αττικής ενάντια στην εντεινόμενη αντεργατική πολιτική, το Σύνταγμα γέμισε ξανά κόσμο, μαχητικότητα και αλληλεγγύη.
Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης, από τα μεγάφωνα ανακοινώνονταν συνεχώς ψηφίσματα στήριξης, συμπαράστασης και αλληλεγγύης, προσθέτοντας νέα σωματεία και φορείς στον κατάλογο της αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους.
Στη συγκέντρωση συμμετείχε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γενικό Γραμματέα της, Δημήτρη Κουτσούμπα. Συμμετείχαν επίσης οι βουλευτές του Κόμματος Γιώργος Μαρίνος, Χρήστος Κατσώτης και Θανάσης Παφίλης, καθώς και οι ευρωβουλευτές Κώστας Παπαδάκης και Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος. Παρευρέθηκαν ακόμη πολλοί εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Συμμετείχαν ακόμα βουλευτές και εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΜέΡΑ25 με επικεφαλής τον Γ. Βαρουφάκη, εκπρόσωποι των δημοτικών αρχών Λοκρών, Ορχομενού, Δυρφίων - Μεσσαπίων, Κύμης - Αλιβερίου και άλλων φορέων Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης.
Με πορεία από την Ομόνοια οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ έφτασαν στο χώρο της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα |
Κορύφωση του συλλαλητηρίου αποτέλεσε η συναυλία με την οποία έκλεισε η συγκέντρωση και οργανώθηκε με τη συμβολή του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου. Σε αυτή συμμετείχαν η Ρίτα Αντωνοπούλου, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Σταυρούλα Μανωλοπούλου, ο Δημήτρης Κανέλλος, ο Κώστας Τριανταφυλλίδης και οι μουσικοί Ζαχαρίας Γερασκλής, Δημήτρης Γιαννούχος, Πάνος Τσίτσικας, Φίλιππος Παχνιστής και Λευτέρης Κουάντας.
Με τα τραγούδια και τις ευχές για «καλή δύναμη», πρόσθεσαν το δικό τους λιθαράκι σε αυτό το πρωτόγνωρο κύμα συμπαράστασης που έχει προκαλέσει ο δίκαιος αγώνας των εργαζόμενων της ΛΑΡΚΟ, δίνοντας με τις μελωδίες και τις φωνές τους κουράγιο για τη συνέχεια.
Επιστρέφοντας στα μέρη τους και στις διάφορες εγκαταστάσεις της εταιρείας, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έχουν προσθέσει έναν σημαντικό σταθμό σε μια πορεία κινητοποιήσεων που διαρκεί πάνω από έξι μήνες, γράφοντας ένα ακόμη κεφάλαιο στο βιβλίο της ιστορίας των εργατικών - λαϊκών αγώνων για τη ΛΑΡΚΟ. Εστειλαν το μήνυμα ότι μπορούν να σταθούν αντάξιοι της παρακαταθήκης των αγώνων που άφησαν πίσω τους οι συνάδελφοί τους με τη μεγάλη απεργία του 1977, με τις κινητοποιήσεις το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90. Να εκπληρώσουν το χρέος τους απέναντι στους πάνω από 80 νεκρούς στις βάρδιες του εργοστασίου και στα μεταλλεία, στο πλήθος των νεκρών από επαγγελματικές ασθένειες και των σακατεμένων από τα εργοδοτικά εγκλήματα.
Από τη συναυλία με την οποία κορυφώθηκε το συλλαλητήριο |
Στη διάρκεια των κινητοποιήσεών τους, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, απαιτώντας το σταμάτημα της ειδικής εκκαθάρισης και παλεύοντας για τα δικαιώματά τους, αποκάλυψαν ξεκάθαρα τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και τις άμεσες επιπτώσεις στη λειτουργία του εργοστασίου και των μεταλλείων. Απέδειξαν ότι οι σχεδιασμοί αυτοί έρχονται ως συνέχεια των πολιτικών που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δρομολογώντας την περαιτέρω απαξίωση της επιχείρησης, το κλείσιμο ή το ξεπούλημά της προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων. Ξεσκέπασαν τις μεθοδεύσεις για το χρέος στη ΔΕΗ, στην οποία η ΛΑΡΚΟ πληρώνει διπλάσια και τριπλάσια την τιμή του ρεύματος από ό,τι άλλες ενεργοβόρες επιχειρήσεις. Ανέδειξαν το ρόλο της ΕΕ για τις δήθεν «κρατικές ενισχύσεις» και τις πιέσεις της να προχωρήσει η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση.
Σε αυτήν την κρίσιμη ανάδειξη των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων της ΛΑΡΚΟ συνέβαλε και το ΚΚΕ με την τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή, οι προβλέψεις της οποίας όχι μόνο προστατεύουν τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, αλλά παράλληλα θέτουν ξεκάθαρα το πώς η ΛΑΡΚΟ μπορεί να αναπτυχθεί περαιτέρω και να λειτουργήσει προς όφελος του λαού και της οικονομίας της χώρας. Μια τροπολογία την οποία η κυβέρνηση απέρριψε χωρίς καν να συζητηθεί και με φόντο την εκκωφαντική σιωπή των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και Ελ. Λύσης, αναδεικνύοντας την υποκριτική στάση των εν λόγω κομμάτων, που από τη μία δηλώνουν τη στήριξή τους στον αγώνα των εργαζομένων και από την άλλη κρατούν «τεντωμένο το χαλί» της διάλυσης και του ξεπουλήματος που στρώνει η κυβέρνηση.