Εχουμε γράψει πολλές φορές για το μεγάλο και ατέλειωτο φαγοπότι των «μεγάλων» αλλά και διάφορων «μικρών» έργων του δημοσίου. Το Μετρό της Αθήνα, το αεροδρόμιο των Σπάτων, τα ολυμπιακά έργα, η κατασκευή δρόμων, η ανέγερση κτιρίων, κλπ., κλπ., αποτέλεσαν και αποτελούν έναν μοχλό καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος -δηλαδή, του μόχθου των εργαζομένων- με την ανοχή, βέβαια και τις ευλογίες των κυβερνώντων.

Χαρακτηριστική απόδειξη των παραπάνω είναι, συνήθως, δύο νούμερα: το κόστος προϋπολογισμού ενός έργου, σύμφωνα με τη σύμβαση ανάθεσής του και το τελικό κόστος, όταν το έργο τελειώσει και παραδοθεί. Το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα αφορά το έργο της Αττικής οδού. Σύμφωνα με τα στοιχεία, που έδωσε στη δημοσιότητα, ο κοινοτικός επίτροπος Μ. Μπαρνιέ, το αρχικό κόστος προϋπολογισμού ανέρχονταν σε 450 δισεκατομμύρια δραχμές. Σήμερα κι ενώ το έργο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και παραδοθεί στο σύνολό του, ο προϋπολογισμός έχει φτάσει ήδη στα 805 δισεκατομμύρια δραχμές, σημειώνοντας υπέρβαση κατά 80% περίπου. Και σ' αυτά δε λογαριάζονται άλλα 277 δισεκατομμύρια δραχμές, που απαιτήθηκαν για απαλλοτριώσεις.

Αν δεν το καταλάβατε, δηλαδή, βρέχει δισεκατομμύρια...