Το 2001 επιβεβαίωσε και μάλιστα με όρους λαϊκού κινήματος την τεράστια απόσταση που χωρίζει το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του από τους Ελληνες εργαζόμενους. Η σταγόνα που έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι της λαϊκής οργής ήταν η προσπάθεια της κυβέρνησης να «περάσει» το αντιασφαλιστικό έκτρωμα. Μια απόφαση που συνάντησε την καθολική αντίδραση του εργαζόμενου λαού, αλλά ταυτόχρονα απέδειξε το είδος της πολιτικής συμπεριφοράς, στην οποία έχουν συνηθίσει τόσο το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικός οργανισμός, όσο και τα στελέχη του. Διότι, όπως θα πρέπει να θυμούνται οι εργαζόμενοι, εκείνη η απόφαση λήφθηκε από όλα τα μέλη του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ και της Κυβερνητικής Επιτροπής, σε κοινή μάλιστα συνεδρίαση. Οταν όμως εκδηλώθηκε η λαϊκή έκρηξη, σχεδόν οι πάντες επιχειρούσαν και επιχειρούν «να βγάλουν την ουρά τους απέξω», αφού κανείς από τους συμμετέχοντες - και συνυπεύθυνους αυτής της αντιλαϊκής απόφασης - δε... θυμόταν ότι είχε υπερψηφίσει το έκτρωμα!

Ομως, αν στην αρχή της χρονιάς ήταν το Ασφαλιστικό, στο τέλος της χρονιάς ήταν το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, και η συνακόλουθη απόλυτη ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με την ιμπεριαλιστική πλανητική χούντα των ΗΠΑ που επιβλήθηκε με πρόσχημα την τρομοκρατία, που απέδειξε την τεράστια απόσταση ανάμεσα στις λαϊκές διαθέσεις και στην κυβερνητική πρακτική. Είναι ενδεικτικό ότι την ίδια στιγμή που το ΠΑΣΟΚ διά του πρωθυπουργού χαρακτήριζε «αναπόφευκτη» την ιμπεριαλιστική επιδρομή των ΗΠΑ, ο ελληνικός λαός σε όλες τις μετρήσεις που υπήρξαν και σε ποσοστά άνω του 80% δήλωνε και δηλώνει ότι αυτός ο πόλεμος γίνεται για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Με δυο λόγια, λοιπόν, «και μέσα, και έξω», το ΠΑΣΟΚ επιβεβαίωσε - και εντός του 2001 - ότι ακολουθεί μια τυπική πλέον σοσιαλδημοκρατική πολιτική, εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ την ίδια ώρα καθίσταται όλο και δυσκολότερο για το ίδιο να εξαπατά τα λαϊκά στρώματα, καταφεύγοντας στο γνωστό οπλοστάσιο των σοσιαλδημοκρατικών «αριστερών» πομφόλυγων.

***

Η κινητοποίηση των εργαζομένων κατά του Ασφαλιστικού επιτάχυνε τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, αφού η κοινωνική κρίση που εκδηλώθηκε δε θα μπορούσε παρά να έχει την αντανάκλασή της στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Το αποτέλεσμα, με πρόσχημα τις κακές για το ΠΑΣΟΚ δημοσκοπήσεις στα μέσα της χρονιάς, ήταν η απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει στην επίσπευση του συνεδρίου του κόμματός του. Με αυτό τον τρόπο - και έπειτα από μια συνεδρίαση του ΕΓ που έμεινε στα χρονικά ως η πιο «τρικυμιώδης» στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ - ο Κ. Σημίτη, παίζοντας για μια ακόμα φορά το «χαρτί» της παραίτησής του, εξασφάλισε τη συγκατάθεση των υπολοίπων πρωτοκλασάτων στελεχών για τη διεξαγωγή του συνεδρίου. Ετσι, μια οφθαλμοφανής κρίση πολιτικής που προκλήθηκε από την προφανέστατη αναντιστοιχία μεταξύ κυβερνητικών μέτρων και κοινωνικών αναγκών, επιχειρήθηκε να εγκλωβιστεί στα στενά και απολύτως ελεγχόμενα κομματικά στεγανά του ΠΑΣΟΚ.

Ο πρωθυπουργός, έχοντας για μια ακόμα φορά την αμέριστη συμπαράσταση των ΜΜΕ, αλλά και τροφοδοτούμενος από το γεγονός ότι οι λεγόμενοι «εσωκομματικοί του αντίπαλοι» ποτέ δε θα έθεταν τις όποιες πολιτικές τους απόψεις υπεράνω της... καρέκλας τους, προσήλθε σε ένα συνέδριο όπου ήταν προδιαγεγραμμένο ότι δε θα ετίθετο ως ζητούμενο κάποια αλλαγή στην ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική, και ότι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο συγκλήθηκε ήταν η επιβεβαίωση της εσωκομματικής κυριαρχίας του πρωθυπουργού. Ο Κ. Σημίτης κατάφερε, πράγματι, να εξέλθει ενισχυμένος κομματικά από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι υπέστησαν ήττα και από τούδε και στο εξής «κυβερνά - όπως λένε οι συνεργάτες του - χωρίς βαρίδια»... Αν κάποιος βέβαια αναρωτηθεί τι νόημα είχε αυτό για το λαό, η μόνη απάντηση είναι ότι όπως και πριν, είτε δηλαδή υπήρχε ο Σημίτης με «βαρίδια» είτε ο Σημίτης έχει απαλλαγεί από «βαρίδια», ο λαός συνεχίζει να φορτώνεται τα ίδια και περισσότερα βάρη...

***

Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είχε ως συνεπακόλουθες δυο εξελίξεις: Η μια ήταν ο περίφημος ανασχηματισμός της κυβέρνησης, που υποτίθεται ότι «θα έλυνε τα χέρια» του πρωθυπουργού. Ο ανασχηματισμός πράγματι έγινε, το σχήμα της κυβέρνησης (με τον Χριστοδουλάκη υπουργό Οικονομικών, τον Ρέππα υπουργό Εργασίας και τον Τσοχατζόπουλο να υποβιβάζεται σε υπουργό Ανάπτυξης) θεωρήθηκε αρκούντως «σημιτικό», αλλά οι πάντες συνεχίζουν να αναρωτιούνται αν όλο αυτό το πολυδιαφημισμένο εγχείρημα είχε να κάνει με την (υφ)υπουργοποίηση της κυρίας Κούρκουλα ή με την τοποθέτηση 7 (!) υφυπουργών αρμοδίων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες... Κατά τα λοιπά, και μετά την απομάκρυνση του Παπαντωνίου από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας προϋπολογισμός λιτότητας ήταν αυτός που συντάχτηκε και ψηφίστηκε για το νέο έτος, και μετά την απομάκρυνση του Τζοχατζόπουλου από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας πάλι «στας διαταγάς» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ κινείται η χώρα, η οποία τώρα πια στέλνει Ελληνες φαντάρους και στο Αφγανιστάν!

Η δεύτερη μετασυνεδριακή εξέλιξη στο ΠΑΣΟΚ ήταν η ανάληψη από τον Κ. Λαλιώτη της θέσης του γραμματέα του κόμματος. Μια μετακίνηση που έγινε αμέσως αισθητή από το κατρακύλισμα του δημόσιου πολιτικού διαλόγου σε ένα είδος «βεντέτας» μεταξύ Λαλιώτη - Μητσοτάκη, με τον πρώτο να θέτει σε πλήρη εφαρμογή τη γραμμή των «Δολιανών». Πρόκειται για την περίφημη συνεύρεση στη γενέτειρα του πρώην υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, μεταξύ του ιδίου, του πρωθυπουργού και του κυρίου Γ. Πρετεντέρη (αρθρογράφος της εφημερίδας «Το Βήμα»), όπου και φημολογείται πως συμφωνήθηκε ότι η πολιτική τακτική του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να στρέφεται κατά της «κακούργας της Δεξιάς» και κάθε φορά που το ΠΑΣΟΚ θα βρίσκει τα δύσκολα (πόρισμα για ελληνοποιήσεις, για Χρηματιστήριο, πρόστιμα για το Κτηματολόγιο κλπ.), να καταφεύγει στο μαύρο και άραχνο παρελθόν της ΝΔ, στις δεκαετίες του '50, του '60 κλπ...

Προς το παρόν, βέβαια, ο Κ. Λαλιώτης αναδεικνύεται, βοηθούσης της εμφάνισης του Γρυλλάκη, του Μαυρίκη και όλων αυτών των «μπουμπουκιών» του αστικού πολιτικού συστήματος, σε μηχανοδηγό της «αμαξοστοιχίας της μπόχας», που προσπαθεί να αιχμαλωτίσει την πολιτική ζωή και να επαναφέρει στο προσκήνιο τις γνωστές ΠΑΣΟΚικές θεωρίες περί «βρώμικου '89».

Κατά τα λοιπά, η «ισχυρή Ελλάδα» του κ.Σημίτη διήλθε το 2001 μέσα από πλημμύρες που άφησαν πίσω τους νεκρούς, οι σεισμόπληκτοι πέρασαν για τρίτη χρονιά Χριστούγεννα στα κοντέινερς, οι συνταξιούχοι πήραν αντί για αύξηση την... παχυλή υπόσχεση για ένα 5χίλιαρο, ενώ η ΕΕ τόνισε ότι εφόσον η Τουρκία του κ.Τζεμ (στον οποίο η κυβέρνηση παραχώρησε το ΕΑΤ -ΕΣΑ, για να κάνει έκθεση φωτογραφίας!) επιτεθεί στην Ελλάδα, θα πράξει ό,τι και το ΝΑΤΟ. Δηλαδή τίποτα!