ΟΙ ΝΙΦΑΔΕΣ του χιονιού πυκνές «μπήκαν» τέλος και στην Αθήνα για να το στρώσουν στην Αττική και στην πρωτεύουσα, σ' αυτή τη μεγάλη και συνεχή έφοδο της φετινής βαρυχειμωνιάς, που τις τελευταίες βδομάδες σαρώνει ολόκληρη τη χώρα. Με τεράστιες ζημιές σ' έναν λογαριασμό που πολύ φυσικό είναι πως τα τελικά μεγέθη του είναι άγνωστα ακόμη, αλλά που ολοφάνερο είναι από τις πιο καταστροφικές, που έχουν πλήξει τα τελευταία χρόνια την ελληνική ύπαιθρο και τον κόσμο της, που δουλεύει τη γη, αυτούς όλους, που παρ' όλες αυτές τις δοκιμασίες εξακολουθούνε να παλεύουν.

ΑΠΑΝΩΤΑ και διαδοχικά τα πλήγματα, το ένα ύστερα από το άλλο, έρχονται και χτυπάνε την ίδια πλάτη, φέρνοντας την απελπισία και την απόγνωση. Πάνω τους οι φωτιές που συστηματικά αφανίζουν τον πράσινο πλούτο της χώρας, οι πλημμύρες, τα χαλάζια, οι παγετοί, οι ξηρασίες, οι ανεμοθύελλες, ο εφιάλτης της λειψυδρίας. Και τελειωμό δεν είχαν και δεν έχουν οι «πληγές» του Φαραώ, που ασταμάτητα τον κυνηγάνε. Κι η πιο μεγάλη, η ξεθεμελιωτική, αυτή που τον έχει στόχο και τον κυνηγάει, η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης.

ΕΙΝΑΙ πάντα δοκιμασία για τον κτηνοτρόφο η χειμωνιάτικη ώρα. Είναι χρονιές που κυλάν υποφερτά και τα ζωντανά τους μπορούν να κρατηθούνε από τροφές. Φτάνουν όμως και χρονιές ανάποδες σαν αυτές που περνάμε τούτο το χρόνο. Το χιόνι πέφτει αδιάκοπα, σκεπάζει όλα τα γύρω κι αυτά τα δέντρα χώνονται, βλέπεις, ένα, δυο, τρία μπόγια χιόνια. «Ντούνες χιόνια έριξε φέτος!», λεν οι τσοπάνηδες. Αλίμονό τους τότε! Τα πράματα ψοφούν από την πείνα και το κρύο και μένουν στους πέντε δρόμους ξυλάρμενα...

Η ΤΣΟΠΑΝΑΡΙΑ έχει επίσης ανοιχτούς λογαριασμούς και με τ' αγρίμια. Και περισσότερο απ' όλα με το λύκο που τον τραβούνε τα πρόβατα. Είδαμε κι εφέτος κοπάδια λύκων να εφορμούν σε στάνες και να μακελεύουν κοπάδι ολόκληρο. Ο σοφός λαογράφος της Ρούμελης Δημήτρης Λουκόπουλος γράφει: «Είδε (ο λύκος) άστραμμα, μπουμπούνισμα, βροχή, σκοτάδι, αντάρα, δικός του είν' ο καιρός... Κι η παροιμία το λέει: Στην αντάρα χαίρεται ο λύκος...». Η βαρυχειμωνιά, τα πολλά χιόνια, ανάγκασαν τους λύκους να μπούνε στα χωριά και ρημάζουν κοπάδια. Η κτηνοτροφία μας μετράει κι άλλες μεγάλες ζημιές. Ζωντανά που ψόφησαν, αλλά και τη χαμένη από τη βαρυχειμωνιά γαλακτοπαραγωγή.

ΑΛΛΑ ο λογαριασμός με τις ζημιές είναι πολύ μεγάλος (κι ανοιχτός πάντα) και με του κάμπου τις καλλιέργειες, τον κόπο και τ' αναστήματα του ξωμάχου που κι αυτά χτυπήθηκαν άγρια από τα χιόνια και τον παγετό, το χαλάζι και τις ανεμοθύελλες. Η Αργολίδα και τα εσπεριδοειδή χτυπημένα κι αυτά θανάσιμα, καταστροφή ολική ολοφάνερη και μέσα στις εικόνες που έδωσε στιγμιαία ο τηλεοπτικός φακός. Καταστροφές παρόμοιες και σ' άλλους πορτοκαλεώνες της χώρας (Αρτας, Πρέβεζας, Λακωνίας, Μεσσηνίας). Χτυπημένες επίσης οι ελιές, τεράστιες ζημιές με τα δέντρα που έσπασαν τα κλαδιά τους από τα χιόνια και που το συνολικό μέγεθος της ζημιάς θα φανεί μόλις γλυκάνει κάπως ο καιρός και τότε θα φανερωθούν σ' όλη την έκτασή τους και οι ζημιές που δε φαίνονται σήμερα.

ΒΓΗΚΑΝ, λέει η χτεσινή ειδησεογραφία, σε κάποιες περιοχές τα κλιμάκια του ΕΛΓΑ για να εκτιμήσουν τις ζημιές αλλά το βασικό είναι σε ποια έκταση και σε τι ύψος θα πάρουν αποζημιώσεις οι αγρότες τώρα που έχουμε νέο σύστημα με τη βαρύγδουπη ονομασία «Ησίοδος»...

ΒΡΕΘΗΚΑ εδώ και 70 χρόνια σε μια ολοήμερη αναμονή, παραμονή Πρωτοχρονιάς, σε μια πλατεία μπροστά σε μια τράπεζα, που θα μας μοίραζαν τις αποζημιώσεις για τη μαύρη σταφίδα, που χάσαμε μέσα από τ' αλώνια με τη νεροποντή του καλοκαιριού. Θυμάμαι την απέραντη απελπισία του πατέρα μου όταν είδε πως με 4-5 χιλιάρικα (τις γνωστές «χήνες») τέλειωνε με την αποζημίωση που με λαχτάρα καρτερούσε και τελικά δεν έφτανε ούτε για του χειμώνα το ψωμί...

ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ τότε παρόμοια «συστήματα» όπως τα τωρινά, π.χ., τον «Ησίοδο». Αλλά μας είχαν γερά «δεμένους» στα κιτάπια τους. Εμποροι και τράπεζες... Τώρα τα 'χουν βέβαια λουστράρει τα πράγματα... Μας έχουν ζέψει στο ησιόδειο άροτρο... Και με λίγα ευρώ αρπάζουν και ξοφλάνε με τον πλούτο της γης μας. Και τον ιδρώτα μας. Τα ψίχουλα που τελικά ορίζουν για αποζημιώσεις στους αγρότες μας...