Η μετασεισμική δραστηριότητα είναι σε εξέλιξη, ενώ όσο κυλά ο χρόνος φαίνεται και η μεγάλη έκταση των ζημιών. Η εξέταση των σπιτιών από μηχανικούς δείχνει ότι είναι πάρα πολλά τα σπίτια που σε αυτή τη φάση και χωρίς επισκευές δεν μπορούν να κατοικηθούν.

Οι κομμουνιστές από την πρώτη στιγμή κινητοποιήθηκαν και συνεχίζουν να είναι σε διαρκή κίνηση, για να αντιμετωπιστούν προβλήματα. Εχουμε άποψη από πρώτο χέρι της κατάστασης στο νησί.

Αμεσα πρέπει να ελεγχθούν τα δημόσια κτίρια, χώροι δουλειάς, νοσοκομείο, σχολεία και να δρομολογηθούν όλες οι απαραίτητες επισκευές. Ειδικά για τα σχολεία χρειάζονται άμεσα μέτρα, να μη χάσουν τα παιδιά και άλλη χρονιά, μετά και το περσινό lockdown λόγω της πανδημίας.

Ταυτόχρονα, είναι πολύς ο κόσμος που δεν έχει πού να μείνει, που το σπίτι του δεν μπορεί να κατοικηθεί, ενώ υπάρχουν και σπίτια που δεν παίρνουν επισκευή. Χρειάζεται άμεσα να λυθεί το θέμα της στέγασης, και με προσωρινά μέτρα όπως επίταξη ξενοδοχείων, αλλά και με πιο μόνιμα μέτρα, καθώς και οι αναγκαίες εργασίες δεν γίνονται σε μια μέρα.

Υπάρχουν ακόμα επαγγελματίες με μεγάλες ζημιές και από το σεισμό, αλλά και από τη θάλασσα που παρέσυρε τα πάντα σε μια σειρά επιχειρήσεων στο Βαθύ. Και εδώ χρειάζεται αποζημίωση στο 100% και όχι με ψίχουλα.

Ολα αυτά είναι κρίσιμα ζητήματα και καθόλου αυτονόητα. Αλλωστε, η πείρα από περιοχές που κατά καιρούς πλήττονται από σεισμούς, πλημμύρες ή φωτιές είναι ότι τις υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια τα παίρνει ο αέρας μόλις υποχωρήσουν τα φώτα της δημοσιότητας.

Είναι περιοχές και άνθρωποι που ακόμα περιμένουν αποζημιώσεις, ή που αυτά που πήραν δεν φτάνουν ούτε για τα στοιχειώδη, με αποτέλεσμα ούτε τα σπίτια να φτιάχνονται, ούτε αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες να στέκονται στα πόδια τους.

Αμεση λύση και διέξοδος είναι η οργάνωση των πληγέντων. Τα εργατικά σωματεία, οι σύλλογοι και μαζικοί φορείς έχουν ευθύνη και μπορούν να μπουν μπροστά, και οι κομμουνιστές ήδη πρωτοστατούν σε αυτήν την πάλη.

Η ανάπτυξη της αλληλεγγύης, η οργάνωση, η πάλη ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, που τα μετρά όλα με τη «μεζούρα» της λογικής «κόστους - οφέλους», είναι τα όπλα μας. Αλλιώς οι σεισμόπληκτοι κινδυνεύουν να μείνουν για πολύ καιρό σε σκηνές και αυτοκίνητα, τα σχολεία που χρειάζονται επισκευή να είναι για χρόνια σε κοντέινερ, οι αυτοαπασχολούμενοι να μείνουν στον «αέρα» και σε κατάσταση χρεοκοπίας.

Οι ευθύνες του κράτους είναι τεράστιες. Ο κρατικός μηχανισμός αποδεικνύεται και τώρα κατάλληλος στη στήριξη του κεφαλαίου, και μακριά από τις ανάγκες του λαού και των εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο και χρυσοπληρώνουν με φόρους την κρατική μηχανή.

Δεν αναφερόμαστε σε κωμικές σκηνές, όπως η αδυναμία για πολλές ώρες να ξεφορτωθούν από ένα «C-130» σκηνές για τους σεισμόπληκτους επειδή δεν είχαν κατάλληλο κλαρκ (!!!), που κι αυτό κάτι δείχνει. Αλλά να σκεφτεί ο κόσμος τα εξής:

Νεότερες και σύγχρονες κατασκευές άντεξαν το σεισμό των 6,7 Ρίχτερ. Αυτό δείχνει τη δυνατότητα που παρέχουν η τεχνολογική εξέλιξη, η γνώση για το έδαφος, για να παίρνονται μέτρα έτσι ώστε να προλαμβάνονται οι καταστροφές από τα φυσικά φαινόμενα. Δείχνει τη δυνατότητα για αντισεισμική θωράκιση. Το θέμα είναι ότι τέτοια έργα, που δεν αποδίδουν την απαιτούμενη κερδοφορία στο κεφάλαιο, δεν ιεραρχούνται, δεν γίνονται, με τα γνωστά οδυνηρά αποτελέσματα.

Η κατάσταση με τα εγκαταλειμμένα κτίρια. Φαινόμενο που τα χρόνια της κρίσης, με τις δυσκολίες που συναντούν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα από τη φορολεηλασία προς όφελος του κεφαλαίου και από το ότι γίνεται πιο φτηνή η εργατική δύναμη, επιδεινώνεται και σε κατοικήσιμα κτίρια. Εχει τεράστιες ευθύνες το κράτος για το ότι ούτε γκρεμίζονται ούτε παίρνονται μέτρα για να μην πέσουν. Για το συγκεκριμένο θέμα έχουν κάνει αλλεπάλληλες παρεμβάσεις οι εκλεγμένοι κομμουνιστές στην Τοπική Διοίκηση, όχι μόνο τώρα αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Είναι υποκρισία οι κρατούντες να κρύβονται πίσω από γραφειοκρατικές διαδικασίες που οι ίδιοι έχουν φτιάξει για να αποσείσουν τις ευθύνες τους.

Το συμπέρασμα είναι ότι το κράτος του κεφαλαίου και η πολιτική της ΕΕ, που φροντίζουν μόνο για το κέρδος των καπιταλιστών, δεν μπορούν να λύσουν κρίσιμες ανάγκες, κάτι που σε περιπτώσεις οδηγεί και σε τραγωδίες.

Συγκλονίζει η τραγωδία του τουρκικού λαού δίπλα μας, στην περιοχή της Σμύρνης. Δείχνει ότι οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, το αντίθετο, τους ενώνουν τα βάσανα και οι αγωνίες τους, το γεγονός ότι οι ανάγκες τους μπαίνουν στη μέγγενη των αναγκών του κεφαλαίου.

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Εχει μόνο θεό το κέρδος. Π.χ. και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου η αντισεισμική θωράκιση είναι κόστος, με τραγικές συνέπειες όπως βλέπουμε.

Ο λαός μας μπορεί και πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι ανάγκες και οι σχεδιασμοί μονοπωλιακών ομίλων, οι ισχυρές αντιθέσεις ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές και σε αστικές τάξεις στην περιοχή, οι επιδιώξεις των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ - ΕΕ, οι πιέσεις για συνεκμετάλλευση, ενθαρρύνουν την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, οξύνουν την ένταση στο Αιγαίο. Και ότι μονόδρομος είναι η ενίσχυση της κοινής πάλης των δύο λαών, για απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για να μη γίνει καμία αλλαγή στα σύνορα και στις διεθνείς Συνθήκες.

Ο λαός του νησιού, που χτυπιέται από την κρίση, που είδε τον τουρισμό να καθηλώνεται, που το αγροτικό εισόδημά του συρρικνώθηκε από τις χαμηλές τιμές σε προϊόντα όπως το λάδι και το κρασί, που η εξελισσόμενη πανδημία και τα χάλια των δομών Υγείας τον είχαν τρομοκρατήσει, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες του σεισμού.

Η οργάνωση της πάλης, η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι ο δρόμος για πραγματική ανακούφιση, για να κλείσουν οι πληγές από το χτύπημα του Εγκέλαδου. Σε αυτή τη ρότα οι κομμουνιστές και οι φίλοι του Κόμματος θα συνεχίσουν να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.