ΜΟΣΧΑ (ανταπόκριση ΒΛ. ΜΑΣΙΝ).--

Στις 15 Γενάρη αφέθηκε ελεύθερος ένας από τους ηγέτες του ΚΚ Λιθουανίας Γιούζας Γερμολάβιτσιους, ο οποίος επί Σοβιετικής Λιθουανίας ήταν επικεφαλής του Ιδεολογικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚ της ΣΣΔ Λιθουανίας. Μετά το αντεπαναστατικό πραξικόπημα, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα και να περάσει στη Λευκορωσία. Εκεί οι λιθουανικές μυστικές υπηρεσίες σε συνεργασία με τις λευκορωσικές συνέλαβαν τον Γερμολάβιτσιους και τον έριξαν στα μπουντρούμια της πρωτεύουσας Βίλνιους. Οκτώ από τα 61 του χρόνια έμεινε πίσω από της φυλακής τα σίδερα, αλλά η πολύχρονη φυλάκισή του δε λύγισαν το ηθικό του πεπεισμένου κομμουνιστή. Στις παραμονές της απελευθέρωσής του έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Ρεσπούμπλικα», στην οποία δήλωσε: «Η Λιθουανία χάνει την κρατική της οντότητα, εξοντώνουν το λαό, τον οδηγούν στην καταστροφή». Σχολίασε επίσης και γεγονότα στον κόσμο στο δεύτερο εξάμηνο του 2001: «Η 11η Σεπτέμβρη είναι ένα σοκ που προκλήθηκε τεχνητά, το χρειάστηκαν οι θεοί της χρηματιστικής ολιγαρχίας της Αμερικής. Το όνομα Μπιν Λάντεν ήταν το προκάλυμμα. Το κραχ της Αμερικής θα είναι σκληρό, κανένα θαύμα δε θα σώσει τον ιμπεριαλισμό. Οταν θα καταρρεύσει το φρούριό του - η Αμερική, εντελώς άλλη ζωή θα έρθει για τον τρίτο κόσμο». Μαζί με τον Γερμολάβιτσιους είχαν καταδικαστεί σε πολύχρονη φυλάκιση οι σύντροφοί του Μίκολας Μπουρακιάβιτσιους και Γιουόζας Κούολιαλις, τους οποίους όμως το καθεστώς τους κρατάει ακόμα φυλακή στο ίδιο κελί με ποινικούς κατάδικους. Την απελευθέρωση των λιθουανών πολιτικών κρατουμένων απαίτησαν επανειλημμένα τα κομμουνιστικά κόμματα και κοινωνικές οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων στη Ρωσία και το εξωτερικό, μεταξύ τους και το ΚΚ Ελλάδας. Οι αρχές της «δημοκρατικής» Λιθουανίας, που στα λόγια κόπτονται για τη δημοκρατία, στην πραγματικότητα αγνοούν τις απαιτήσεις να σταματήσουν τις πολιτικές διώξεις, εξακολουθούν να απαγορεύουν τη νόμιμη δράση του ΚΚ Λιθουανίας. Η σταθερότητα των πεπεισμένων κομμουνιστών Γ. Γερμολάβιτσιους, Μ. Μπουρακιάβιτσιους και Γ. Κούολιαλις και άλλων συντρόφων αποτελεί παράδειγμα για όσους αγωνίζονται για την υπόθεση του εργαζόμενου λαού.