Χορτάσαμε τις τελευταίες μέρες από υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις ότι όλες οι καμένες εκτάσεις θα κηρυχθούν άμεσα αναδασωτέες, ώστε να απαγορευτεί κάθε αλλαγή χρήσης γης. Με τα λόγια όμως και ανέξοδες διακηρύξεις την ώρα της καταστροφής, τα δάση δεν προστατεύονται. Οπως έχει αποδείξει η πλούσια εμπειρία από το παρελθόν, μετά από μεγάλες φωτιές σε περιοχές «φιλέτα», η εξαίρεση από τα αναδασωτέα γίνεται μεθοδικά και σιγά σιγά τα επόμενα χρόνια... Ούτε όμως οι αναδασώσεις γλιτώνουν τον φυσικό πλούτο από τα δόντια των επιχειρηματικών ομίλων. Θυμίζουμε για παράδειγμα ότι με νόμο της ΝΔ επιτρέπεται πλέον η εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε αναδασωτέες εκτάσεις, κάτι που «πέρασε» και από το Συμβούλιο Επικρατείας, με το επιχείρημα ότι έτσι ...θωρακίζονται καλύτερα τα δάση, αφού δεν χρειάζεται πρώτα να καούν για να αποχαρακτηριστούν και στη συνέχεια να αναπτυχθεί επιχειρηματική δράση! Το χεράκι του έχει βάλει και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση, με τον νόμο 4351/2015 για τις «βοσκήσιμες γαίες», αποχαρακτήρισε εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων, ανοίγοντας τον δρόμο ώστε τεράστιες εκτάσεις τις οποίες εποφθαλμιούσαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα να μετατραπούν σε πεδίο για κερδοφόρες μπίζνες. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και καμένες εκτάσεις από παλιότερες πυρκαγιές, που στο παρελθόν είχαν αναδασωθεί... Πάει πολύ λοιπόν να παρουσιάζονται ως «σωτήρες των δασών» αυτοί που η διαχρονική πολιτική τους εκθέτει τα δάση στον κίνδυνο της φωτιάς και στις ορέξεις των ομιλών, με καπέλο μάλιστα την «πράσινη» ανάπτυξη.