Γεννήθηκε το 1934. Με καταγωγή από τη Λαμία, κατοικούσε στη Δάφνη. Πολύ νωρίς ως μικρό παιδί είδε τη βαρβαρότητα του συστήματος, όταν αντίκρισε το κομμένο κεφάλι του Βελουχιώτη στην πλατεία Τρικάλων. Μετά τη χούντα οργανώνεται στο ΚΚΕ. Δούλεψε στη «Mazda» και αναδείχτηκε σε πρωτοπόρο συνδικαλιστή και πρόεδρο των ηλεκτροτεχνιτών Αττικής. Για τη δράση του αυτή απολύθηκε.
Πρωτοστάτησε στην κομματική δουλειά στη συγκρότηση Κομματικής Οργάνωσης Βάσης στο εργοστάσιο και τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στρατολογίας από την Οργάνωσή του, το οποίο χάρισε σε νεότερο σύντροφο δείχνοντας την έγνοια του για τη νέα γενιά κομμουνιστών.
Συχνά έλεγε πόσο καθοριστική είναι η δουλειά με τον «Ριζοσπάστη» στο εργοστάσιο για να κερδηθούν οι εργάτες, αναφέροντας παραδείγματα από τη μεγάλη απεργία στο εργοστάσιο του Σαρακάκη. Μέχρι και το τέλος της ζωής του είχε την έγνοια για το καθημερινό διάβασμα του «Ριζοσπάστη» ακόμα και με τον μεγεθυντικό του φακό.
Καθοριστική και αποφασιστική ήταν και η συμβολή του στη διάσωση του Αρχείου και του κτιρίου της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ, στον Περισσό, από τις καταστροφικές πλημμύρες το 1994.
Υπηρέτησε την ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ από όλες τις θέσεις για χρόνια.
Η ΤΕ Ανατολικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και οι ΚΟ Δάφνης και Υμηττού εκφράζουν τα θερμά συλληπτήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.