«Η έξοδος από την ύφεση, η επιστροφή στην ανάπτυξη, η γρήγορη ανάπτυξη, δημιουργεί ταυτόχρονα και κύμα ανατιμήσεων, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού», έλεγε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλώντας για «αναμενόμενο» πρόβλημα, αφού «η αντιμετώπιση της πανδημίας (...) απαίτησε και οδήγησε στην εκτύπωση χρήματος από τις τράπεζες παγκοσμίως». Τα ίδια έχουν πει σε ανύποπτο χρόνο και διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ομολογώντας πως ο πληθωρισμός «αποτελεί τίμημα» της λεγόμενης «επεκτατικής πολιτικής». Ολα αυτά, όμως, δεν προέκυψαν στο «παρά πέντε», αλλά είναι ...«αναμενόμενα» εδώ και 1,5 χρόνο, που τα νεοκεϊνσιανά «γιατροσόφια» στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο παρουσιάζονται απ' όλα τα αστικά κόμματα σαν το «μαγικό ραβδί» που μπορεί τάχα να απαλλάξει από τα αδιέξοδά του το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και να φέρει «ανάπτυξη για όλους». Τελικά, «πριν αλέκτορα φωνήσαι» επιβεβαιώνεται ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα «πληρώσουν το μάρμαρο» και της επεκτατικής διαχείρισης της κρίσης, όχι μόνο με την ένταση της εκμετάλλευσης και τις αντεργατικές ανατροπές που επιταχύνονται, αλλά και με τη φοροληστεία και το ροκάνισμα του εισοδήματός τους από την ακρίβεια, για να μασουλήσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι τα νέα «μεγάλα πακέτα» του Ταμείου Ανάκαμψης.