Δεν ανεχόμαστε να μας ληστεύουν και να μας παίρνουν τα λεφτά μέσα από την τσέπη στα σούπερ μάρκετ και στα βενζινάδικα. Να ξαφρίζουν τις τσέπες μας οι πάροχοι ηλεκτρισμού και οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Δεν κάνουμε έγκλημα γιατί θέλουμε να μείνουμε με τις οικογένειές μας σε ένα σπίτι και πρέπει κάθε μήνα να τους χρωστάμε ένα μισθό. Σήμερα το έφερε η συγκυρία στη Βουλή να επικυρώνεται ένα συμβόλαιο της κυβέρνησης με τους Γάλλους και σε λίγες μέρες ένα ακόμα με τους Αμερικανούς. Αυτά λένε, ότι θα πληρώσουμε 13 δισ. ευρώ για φρεγάτες, αεροπλάνα και όπλα. Για ΜΕΘ φωνάζαμε, μας κορόιδευαν, για λεωφορεία και συρμούς δεν είχαν, για σχολεία το ίδιο, τα παιδιά 25 και 27 σε μία αίθουσα, για πυροσβεστικά δεν είχαν. Πού βρήκαν 13 δισ.;

Ξέρουμε επίσης ότι εμείς οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση ο καθένας μόνος του. Οτι πρέπει να συντονιστούμε για να δυναμώσει ο αγώνας μας. Ολοι μαζί. Εργαζόμενοι του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Μόνιμοι και συμβασιούχοι. Αυτή η ενότητα είναι που συμφέρει τους εργαζόμενους. Ενάντια στους εργοδότες μας, είτε είναι οι επιχειρηματίες είτε το κράτος τους. Ενάντια στις κυβερνήσεις τους, στους συμμάχους τους, την ΕΕ και άλλους.

Τους το λέμε καθαρά. Δεν θα ξεμπερδέψετε εύκολα με τους εργαζόμενους. Οι χώροι δουλειάς θα γίνουν πεδία μάχης και θα διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει. Για να μπορούμε στον 21ο αιώνα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Εμείς και τα παιδιά μας. Σε έναν τέτοιο αγώνα, ο νόμος Χατζηδάκη όχι μόνο θα μπλοκαριστεί αλλά θα τον στείλουμε στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.

Αντλούμε δύναμη από τις μεγάλες απεργιακές μάχες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Από τη μεγαλύτερη σε συμμετοχή κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων που ήταν η απεργία στις 10 Ιούνη ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη. Τότε δεν υπήρξε ούτε ένας εργαζόμενος που έβλεπε θετικές διατάξεις σε αυτό το έκτρωμα.

Υπάρχει πείρα από το πώς φτάσαμε σε ένα μεγάλο απεργιακό μέτωπο. Με ζωντανές διαδικασίες, μέσα και έξω από χώρους δουλειάς, με Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, συζητήσεις, όπου οι εργαζόμενοι καταδίκασαν και απέρριψαν τον νόμο - έκτρωμα. Υπήρχαν κλαδικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις που έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, στη μάχη για καλύτερους μισθούς και Ασφάλιση.

Πριν από δύο βδομάδες στηρίξαμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, έναν αγώνα όπου οι εργαζόμενοι βγήκαν νικητές. Ηταν αγώνας για το μεροκάματο, ενάντια στις «ελαστικές» σχέσεις εργασίας και στην ένταση της εκμετάλλευσης, ενάντια στις εργολαβικές εταιρείες. Οι εργαζόμενοι διανομείς της «e-food» μάς έκαναν να νιώσουμε ξανά περηφάνια, μας έδωσαν δύναμη.

Αυτό το κόκκινο ποτάμι πάνω στην άσφαλτο είναι η ελπίδα.

Ο αγώνας ήταν πετυχημένος γιατί υπήρξε καθολική συμμετοχή των εργαζομένων. Γιατί τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα που υπήρξαν τις έθρεφαν το κύμα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε. Αυτό το μεγάλο δίδαγμα που μας έδωσε ο αγώνας θέλουμε σήμερα να το κάνουμε πράξη. Ενας για όλους και όλοι για έναν. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η οργάνωση η δύναμή μας. Η ελπίδα βρίσκεται στον αγώνα. Νομίζετε ότι αυτόν τον αγώνα θα μπορούσε να τον περιορίσει ο νόμος Χατζηδάκη; Οτι λογάριαζαν οι εργαζόμενοι το 50% + 1 που ψήφισαν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, τις ΚΥΑ και τον νόμο Χατζηδάκη, που λένε για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες; Αναδείχτηκε ότι όταν οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τη ζωή τους, οι νόμοι τους δεν είναι τίποτα περισσότερο από παλιόχαρτα.

Αυτός ο αγώνας στέκεται δίπλα στους αγώνες άλλων κλάδων, μεγάλων στιγμών του κινήματος. Κανένας αγώνας δεν ξεκινά με βέβαιο από τα πριν θετικό αποτέλεσμα. Τέτοιοι δεν υπάρχουν. Ολοι όμως είναι νικηφόροι, γιατί προετοιμάζουν τους επόμενους.

Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να αποδεχτεί πως τώρα που ψηφίστηκε δεν μπορεί να αλλάξει. Υπάρχει πείρα, δεκάδες νόμοι έχουν γίνει κουρελόχαρτα, όταν τα συνδικάτα μαζί με τους εργαζόμενους αντιστέκονται, κινητοποιούνται, παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους. Μόνο στο πρόσφατο παρελθόν, καταργήθηκε στην πράξη ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, ο νόμος Αχτσιόγλου, που προσπάθησε να βάλει εμπόδια στην πραγματοποίηση απεργιών, με το γνωστό 50% + 1 των τακτοποιημένων μελών για να είναι «νόμιμη» η απεργία, όταν μάλιστα 9 στις 10 κηρύσσονται παράνομες, αλλά και άλλοι νόμοι.

Τώρα όμως πρέπει να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Το έργο της αναμονής μήπως αλλάξει η κυβέρνηση και σωθούμε το έχουμε ξαναζήσει. Σωθήκαμε... Τώρα να οργανωθεί ο αγώνας για τα μεγάλα ζητήματα που καίνε τους εργαζόμενους. Για τις αυξήσεις στους μισθούς, για να γίνουν αορίστου χρόνου οι συμβασιούχοι, για να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και να είναι σταθερός. Τώρα πρέπει να βγούμε μπροστά πριν παγιωθούν οι διατάξεις του νόμου, να παρθούν πίσω οι αντεργατικές διατάξεις.

Αυτήν την απόφαση πρέπει να πάρουμε σήμερα αφήνοντας πίσω θλιβερές συνδικαλιστικές ηγεσίες όπως της ΓΣΕΕ, η οποία, με αφορμή το σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, ζήτησε να την προστατεύουν τα ΜΑΤ από τις συλλογικές, μαζικές διαδικασίες των εργαζομένων και με ένα διεστραμμένο άρθρο, που σημαίνει ό,τι θες, να προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι και 2 έτη για όποιον «παρεμποδίζει συνεδρίαση σωματείου....». Τι σχέση έχουν τα υπουργεία και τα γραφεία των εργοδοτών όπου ξημεροβραδιάζεται η ηγεσία της ΓΣΕΕ με το γήπεδο του Σπόρτιγκ που σήμερα φωτίζεται η ελπίδα των εργαζομένων;

Ευτυχώς υπάρχουν πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις που δεν ακολούθησαν τον κατήφορό τους. Ενα μέρος τους συζητάνε σήμερα σε αυτό το γήπεδο και θα γίνουνε περισσότερες.

Υπάρχει σχεδιασμός σε Σωματεία και Ομοσπονδίες, όπως η πανελλαδική κλαδική απεργία των οικοδόμων στις 4 Νοέμβρη, με προμετωπίδα την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ, με ουσιαστικές αυξήσεις στα μεροκάματα και βελτίωση των όρων δουλειάς και Ασφάλισης.

Σωματεία των Τηλεπικοινωνιών, του Χρηματοπιστωτικού και των Λογιστών που έχουν προγραμματίσει κινητοποίηση στις 11 Οκτώβρη ενάντια στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, για σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας.

Μεγάλη κινητοποίηση οργανώνουν οι συνταξιουχικές οργανώσεις που ετοιμάζουν μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 8 Οκτώβρη, εδώ στην Αθήνα.

Στις 11 Οκτώβρη υπάρχει συλλαλητήριο μαθητών, φοιτητών. Η θέση μας είναι μαζί με τα παιδιά μας που δεν μπορούμε να τα στείλουμε να σπουδάσουν. 40.000 παιδιά που πετάχτηκαν έξω από τα πανεπιστήμια. Η θέση μας είναι μαζί με τους δασκάλους των παιδιών μας.

Ο τσαμπουκάς της κυβέρνησης, που βάζει τα ΜΑΤ για να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις των εκπαιδευτικών, που χρησιμοποιεί τις διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη για να βγάλει τις απεργίες παράνομες, θα πάρει απάντηση.

Στην Υγεία οι υγειονομικοί βγαίνουν ξανά στον αγώνα με ένα πρόγραμμα κινητοποιήσεων που κορυφώνεται στις 21 Οκτώβρη με απεργιακή κινητοποίηση.

Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, με απόφαση της Ομοσπονδίας τους, απεργούν στις 19 του Οκτώβρη. Το αίτημα για να υπάρχει φθηνό ρεύμα για τον λαό αφορά όλους τους εργαζόμενους.

Καταδικάζουμε τις οργανωμένες φασιστικές συμμορίες που ξαμολήθηκαν στα σχολεία και τις γειτονιές με τη στήριξη κι ανοχή της κυβέρνησης και της αστυνομίας.

Μεθαύριο, 7 Οκτώβρη, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Σήμερα βλέπουμε πάλι τον φασισμό να προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι, επιβεβαιώνοντας ότι διαχρονικά αποτελεί τον καλύτερο υπερασπιστή της βαρβαρότητας που ζούμε, το καλύτερο τσιράκι της εργοδοσίας, ότι έχει πάντα στο στόχαστρό του αυτούς που αγωνίζονται, οργανώνονται και διεκδικούν. Προτείνουμε να ανταποκριθούμε όλοι στο κάλεσμα εργατικών σωματείων και φοιτητικών συλλόγων που καλούν σε συλλαλητήρια εκείνη τη μέρα, σε μεγάλους δήμους, στη συναυλία των φοιτητικών συλλόγων στο κέντρο της Αθήνας.

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την ψήφιση του νόμου και είχαμε μια σειρά από απολύσεις. Στα Μεταλλεία Χαλκιδικής απολύθηκε ο πρόεδρος του σωματείου και μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων και του απαγορεύεται η είσοδος στον χώρο αν και παραμένει πρόεδρος. Η απόλυση ακόμα και να δικαιωθεί στα δικαστήρια δεν υποχρεώνει σε επαναπρόσληψη, όπως έγινε με την ξενοδοχοϋπάλληλο στα Χανιά, αλλά σε μεγαλύτερη αποζημίωση.

Να στήσουμε τείχος προστασίας της συνδικαλιστικής δράσης. Η πάλη ενάντια στις απολύσεις συνδικαλιστών πρέπει να γίνει υπόθεση πρώτα και κύρια των εργαζομένων, των συνδικάτων, άλλων μαζικών φορέων, στον χώρο δουλειάς, στην πόλη, στον κλάδο, να υψώνεται ένα δίκτυο αλληλεγγύης και αγώνα ώστε να ακυρώνονται και να επιστρέφουν οι εργαζόμενοι στη δουλειά.

Υπάρχουν κι άλλες προγραμματισμένες κινητοποιήσεις. Δεν τις αναφέραμε όλες, θέλουμε στις παρεμβάσεις σας να βοηθήσετε να μην ξεχαστεί καμία. Επιδίωξη και θέληση όλων μας είναι αυτές οι κλαδικές κινητοποιήσεις να αυξηθούν. Να συνενωθούν στη μορφή και στο περιεχόμενο ξεπερνώντας τα όρια του κλάδου. Γι' αυτό σήμερα προτείνουμε στις 4 Νοέμβρη να προηγηθεί ένα μεγάλο παναττικό συλλαλητήριο, που θα προετοιμάσει την εργατική τάξη της Αττικής και όλης της χώρας για τη συγκρότηση ενός πανεργατικού πανελλαδικού απεργιακού ξεσηκωμού τους επόμενους μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη.

Θέλουμε να συμφωνήσουμε ότι δεν θα επιτρέψουμε να βάλουν στο γύψο ένα ένα τα σωματεία. Με απειθαρχία και συντονισμό από τα κάτω, τα σωματεία αποφασίζουμε να αχρηστεύσουμε τον νόμο της κυβέρνησης που βάζει χέρι στα συνδικάτα. Δηλαδή, κανένα σωματείο να μην καταθέσει μητρώα, καταστατικό, οικονομικές καταστάσεις, στο κρατικό μητρώο, το νέο φακέλωμα. Να μη δεχτεί να παραβιάσει το καταστατικό του στον τρόπο εκλογής των οργάνων του, για τη διεξαγωγή των Γενικών Συνελεύσεων, για τον τρόπο που θα παίρνει αποφάσεις. Να μπει μπροστά ενάντια στις απολύσεις για συνδικαλιστική δράση, ενάντια στην απαγόρευση της απεργίας είτε με την προβοκατόρικη διάταξη περί «άσκησης ψυχολογικής βίας» είτε με τον σύγχρονο απεργοσπαστικό μηχανισμό του «προσωπικού εγγυημένης παροχής υπηρεσιών».

Στην ταξική πάλη μεταμορφώνονται συνειδήσεις. Πολλοί στην απεργία του Ιούνη έκαναν το πρώτο βήμα. Θα επιδιώξουμε να το κάνουν περισσότεροι. Η ακινησία δεν είναι χαρακτηριστικό των ζωντανών ανθρώπων.

Οσοι είμαστε εδώ ξέρουμε ότι η ταξική πάλη δεν καταργείται με νόμο! Οσοι επικαλέστηκαν το αντίθετο έγιναν ο περίγελος της Ιστορίας. Το ίδιο θα γίνουν και τώρα. Την τελευταία λέξη θα την πουν οι εργαζόμενοι.