Από τη μια, ξέπλυμα των Συμφωνιών με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, αποθέωση της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής. Κι από την άλλη, αντικομμουνισμός «και των γονέων», με αναπαραγωγή της θεωρίας των «δύο άκρων» σε όλες τις εκδοχές (ιστορική, πολιτική, φιλοσοφική κ.λπ.). Αυτό είναι το «κοκτέιλ» που σερβίρουν τα αστικά επιτελεία, ενώ επίκειται την Πέμπτη η υπογραφή της ανανεωμένης Συμφωνίας με τις ΗΠΑ για τις βάσεις. Είναι μάλιστα αποκαλυπτικό ότι δύο εφημερίδες του ίδιου συγκροτήματος κυκλοφόρησαν το Σάββατο και την Κυριακή ...αλληλοσυμπληρούμενες: Η μία ανέλαβε ρόλο προπαγανδιστή των Συμφωνιών με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, διαφημίζοντας τα «πλεονεκτήματα» από τη βαθύτερη ιμπεριαλιστική εμπλοκή, κατηγορώντας μάλιστα όποιον δεν συμφωνεί ότι αντιστρατεύεται το «εθνικό συμφέρον». Η άλλη έσπευσε να διασαφηνίσει όσα άφηνε στη φαντασία η πρώτη, καθώς όλοι σχεδόν οι αρθρογράφοι της είχαν κι από έναν αντικομμουνιστικό λόγο να πουν: Αλλος για το «σύστημα» που είναι «πολύ ανεκτικό» απέναντι στο ΚΚΕ, άλλος για την ανάγκη να προφυλαχθεί το αστικό πολιτικό σύστημα «κι από τα δυο άκρα, όχι μόνο από το ένα» και πάει λέγοντας. Τυχαίο; Σίγουρα όχι. Τα μεγάλα «οράματα» της αστικής τάξης, που σκάβουν τον λάκκο στον λαό, πάνε χέρι χέρι με την έξαρση του αντικομμουνισμού, ειδικά σε περιόδους όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της εμπλοκής της χώρας σε αυτούς. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, κάνοντας επιτακτική ανάγκη να δείξει επαγρύπνηση και εγρήγορση ο λαός.