Την Κυριακή το βράδυ, λίγη ώρα πριν ολοκληρωθεί και η 7η κατά σειρά 24ωρη απεργία, οι εργαζόμενοι μέσα από συλλογικές διαδικασίες και Γενική Συνέλευση, όπως κάνουν όλες αυτές τις μέρες του 7ήμερου αγώνα τους, αποφάσισαν να συνεχίσουν με νέα 48ωρη απεργία την Παρασκευή και το Σάββατο 5 και 6 Νοέμβρη.

Οπως έκαναν από την πρώτη μέρα, που από τα μεγάφωνα ακούστηκε η φράση «όλοι "κράτει" τώρα!», για να μαζέψουν θρηνώντας τα κομμάτια του νεκρού συναδέλφου τους, του 45χρονου Δημήτρη Δαγκλή, που τον διαμέλισε η ασυντήρητη γερανογέφυρα, έτσι και την Κυριακή το βράδυ διαμήνυσαν σε κυβέρνηση και εργοδοσία ότι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω αν δεν δικαιωθούν τα δίκαια αιτήματά τους, που αφορούν την ίδια την υγεία και τη ζωή τους.

Γιατί αυτό που διεκδικούν είναι η λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων ασφάλειας στον χώρο δουλειάς, για να είναι ο συνάδελφός τους Δημήτρης Δαγκλής ο τελευταίος που θρηνούν, για να σταματήσουν να αγωνιούν όταν περνάνε τις πύλες του εργασιακού κάτεργου της «εμβληματικής επένδυσης» στο λιμάνι του Πειραιά, αν θα καταφέρουν να επιστρέψουν σώοι στις οικογένειές τους.

Τη δύναμη για να συνεχίσουν, όπως οι ίδιοι εκτίμησαν στη Γενική τους Συνέλευση, παίρνουν από τα όσα πρωτόγνωρα έχει καταγράψει μέχρι τώρα αυτός ο αγώνας «που ούτε το φανταζόμασταν», όπως αναφέρθηκε από τους ίδιους, ενώ ήδη η εταιρεία έχει αποδεχτεί το αίτημα για τη σύσταση Επιτροπής Υγείας και Ασφάλειας. Ομως, «έχουμε άλλα τρία αιτήματα: 6άρες ομάδες εργασίας (πόστες) από 4 που είναι σήμερα. Να σταματήσουν οι κόντρα βάρδιες και τα 12ωρα, μετατροπή όλων των Συμβάσεων σε πλήρους απασχόλησης και υπογραφή ΣΣΕ», ανέφερε στη Γενική Συνέλευση ο πρόεδρος του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, Μάρκος Μπεκρής.

Από την πρώτη στιγμή εκδηλώθηκε τεράστιο κύμα αλληλεγγύης από όλη την εργατική τάξη και τα σωματεία της, που φουντώνει όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα εντός και εκτός συνόρων. Το έδειξε το συγκλονιστικό συλλαλητήριο που έγινε την περασμένη Πέμπτη μέσα στον χώρο του ΣΕΜΠΟ.

Με τη δύναμη του πανίσχυρου όπλου της ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης οι εργαζόμενοι έχουν καταφέρει να στραπατσάρουν τη μεγάλη επιχείρηση τρομοκρατίας, ποινικοποίησης (4 φορές οι εργοδότες πήγαν στα δικαστήρια για να χαρακτηριστεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική), εκβιασμών και απειλών που στήθηκε όχι μόνο από την COSCO αλλά συνολικά από το κεφάλαιο, με την κυβέρνηση να παίζει τον ρόλο συντονιστή. Εσπασαν την ομερτά που προσπάθησαν να επιβάλουν εργοδότες, κυβέρνηση, αστικά ΜΜΕ για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, για να μη θιχτούν η κερδοφορία και το πρεστίζ των «μεγάλων επενδυτών» όπως η COSCO και να αναδειχτεί ότι τα κέρδη για να υπάρχουν και να αυγαταίνουν θέλουν την εκμετάλλευση των εργατών, τον ιδρώτα τους, ακόμα και το αίμα τους.

Οι λιμενεργάτες κάνουν για μια ακόμα φορά χειροπιαστό σε όλη την εργατική τάξη το σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Εδειξαν μέσα σε λίγα 24ωρα πόση δύναμη έχουν στα χέρια τους. Με το που έκαναν «κράτει» μπλόκαρε το λιμάνι, με τα πλοία να «φρακάρουν» τη ράδα του Πειραιά, με διάφορους αστούς αναλυτές να εκφράζουν φόβους συνολικά για την εφοδιαστική αλυσίδα και τη διαμετακόμιση, για το μπλοκάρισμα σε μια σειρά από υποστηρικτικές υπηρεσίες.

Ομως, από τα πιο σημαντικά και πιο σπουδαία που καταγράφει αυτός ο αγώνας είναι ότι κανείς από τους πάνω από 2.100 εργαζόμενους, επί 7 μέρες, δεν δέχτηκε να γίνει απεργοσπάστης. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν άφησαν το περιθώριο στην εργοδοσία και το σινάφι της να στήσουν απεργοσπαστικούς μηχανισμούς. Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι, παράλληλα με τη μάχη της απεργίας, συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη των αρχαιρεσιών στο ταξικό τους σωματείο ΕΝΕΔΕΠ, τη μάχη για τη μαζικοποίησή του, ανοίγοντας τον δρόμο για να ξεφορτωθούν από τον σβέρκο τους τα τσιράκια της εργοδοσίας, το «σωματείο» δηλαδή που έχει φτιάξει η ίδια η εργοδοσία.

Δίκαια λοιπόν και οι εργαζόμενοι στη Γενική τους Συνέλευση αποφάσισαν: «ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!».