Με εκδήλωση στην οποία παρουσιάστηκε η μπροσούρα του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας» κορυφώθηκε την Πέμπτη 9 Δεκέμβρη, στο αμφιθέατρο «Παναγιωτόπουλος» της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, το πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων που έλαβε χώρα το προηγούμενο διάστημα στα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, με άξονα την πρόταση του ΚΚΕ για την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Την εκδήλωση οργάνωσαν η ΤΟ Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων του ΚΚΕ και η Περιφερειακή Οργάνωση Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ. Την κεντρική ομιλία έκανε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ την παρακολούθησαν πλήθος φοιτητών, ερευνητών και καθηγητών από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Θεσσαλονίκης, στους οποίους μοιράστηκαν έντυπα τα αποτελέσματα από το σχετικό ερωτηματολόγιο που διαμόρφωσε η ΚΝΕ, όπου απάντησαν 1.000 και πλέον φοιτητές.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ, και ο Δημήτρης Παπατολίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ παρεμβάσεις έκαναν ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, ο Ηλίας Κονδύλης, αναπλ. καθηγητής του Τμήματος Ιατρικής, ο Αντώνης Βεντούρης, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, ο Γιάννης Κουρμούλης, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικών Εργαζομένων του ΑΠΘ, και η Αννα - Μαρία Ηλιού, Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ.

Στην εισηγητική του ομιλία ο Ν. Σοφιανός μεταξύ άλλων τόνισε:

«Επιλέγουμε μαζί με την οργάνωση αντιστάσεων και αγώνων απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, μαζί με τις αγωνιστικές διεργασίες που στα πανεπιστήμια βάζουν στο στόχαστρό τους τα συνεχόμενα μέτρα της κυβέρνησης, να ανοίξουμε τη συζήτηση πάνω στην πρότασή μας: Για το πανεπιστήμιο που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες της εποχής μας.

Το αστικό πολιτικό σύστημα εδώ και 20 χρόνια προωθεί αλλαγές στα πανεπιστήμια προσαρμόζοντας το περιεχόμενο, τις δομές, τις λειτουργίες τους με τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας δουλεύοντας σταθερά με τις στρατηγικές επιλογές του.

Ο νέος νόμος - πλαίσιο θα είναι ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ των αντιδραστικών αλλαγών που διαμορφώνεται χρόνια τώρα απ' όλες τις κυβερνήσεις προωθώντας τη στρατηγική της ΕΕ. Μία από τις αποδείξεις αυτής της συνέχειας των μέτρων είναι το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις άλλαζαν αλλά τα κεντρικά σημεία των νόμων (Διαμαντοπούλου το 2011 και Γαβρόγλου το 2018) όχι μόνο δεν καταργούνταν αλλά "ζουν και βασιλεύουν"».

Συνεχίζοντας επισήμανε για τα παραπάνω ότι κοινός στόχος κι επιδίωξη είναι η «εδραίωση αλλαγών στην κοινή στρατηγική τους, δηλαδή:

• Επιχειρηματική δράση των πανεπιστημίων μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων (μεταπτυχιακά - ξενόγλωσσα - πιστοποιήσεις), μέσω της έρευνας, μέσω της αξιοποίησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
• Αξιολόγηση των ιδρυμάτων με τα κριτήρια της καπιταλιστικής αγοράς.
• Σταθερά βήματα αποσύνδεσης πτυχίου από το επάγγελμα.
• Κατηγοριοποίηση πτυχίων - τμημάτων - διδασκόντων - ερευνητών.

Επιμένουμε σ' αυτό το συμπέρασμα. Αυτή η πολιτική δεν είναι πρόβλημα προχειρότητας - αποσπασματικότητας ή κακής διαχείρισης. Δεν προσωποποιείται στην εμμονή κάποιου υπουργού. Καθόλου τυχαία, ΣΥΡΙΖΑ - Βαρουφάκης, αλλά και ο ευρύτερος οπορτουνιστικός χώρος εστιάζουν σε μία τέτοια κριτική, κυνηγώντας την όποια Κεραμέως, αφήνοντας στην άκρη τη στρατηγική ταύτιση που απορρέει από τις δεσμεύσεις στο κεφάλαιο και την ΕΕ, τις δεσμεύσεις από το νέο "σούπερ μνημόνιο" του Ταμείου Ανάκαμψης και της "πράσινης μετάβασης".

Βάζουμε το ερώτημα: Τι καλό είδαν ο λαός και οι νέοι μας από αυτές τις αλλαγές τόσων κυβερνήσεων, που στο έδαφος που δημιούργησαν θα φέρει η κυβέρνηση άλλη μία; Το δήθεν σύγχρονο πανεπιστήμιό τους το έχουμε ζήσει, το ζούμε τώρα και στις συνθήκες της πανδημίας και της εγκληματικής πολιτικής διαχείρισής της.

Απομακρύνει ολοένα και πιο έντονα τη δυνατότητα άσκησης επαγγέλματος με βάση το πτυχίο. Αποσπώνται βασικά μαθήματα απ' τον προπτυχιακό κύκλο, μεταφέρονται στα μεταπτυχιακά ή σε άλλους κύκλους (σεμινάρια, πιστοποιήσεις) επί πληρωμή.

Αυτήν την κεντρική ιδέα, μαζί με την επέκταση της λογικής των δεξιοτήτων, υπηρετούν οι συνεχιζόμενες αλλαγές στα προγράμματα σπουδών στα τμήματα.

Υλοποιείται η στρατηγική της ΕΕ για τον Ενιαίο Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης με πτυχία και πανεπιστήμια πολλών ταχυτήτων, με βάση τα προσόντα. Η εξέλιξη αυτή έχει αρνητικές συνέπειες στην όσο το δυνατόν ολόπλευρη επιστημονική συγκρότηση των αποφοίτων, στην επαγγελματική τους πορεία».

«Η έκδοση της θέσης του Κόμματός μας για την Ανώτατη Εκπαίδευση στηρίζει το άνοιγμα της συζήτησης στο κύριο: Απέναντι στο σημερινό πανεπιστήμιο που συνεχώς προσαρμόζεται στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, που σταθερά λειτουργεί αναπαράγοντας την κυρίαρχη ιδεολογία, που ευθύνεται για την αβεβαιότητα της εργασιακής προοπτικής, η νεολαία μπορεί να διεκδικήσει τα δικαιώματά της, βλέποντας ποιοι και γιατί της τα στερούν, κατανοώντας το πώς και με ποιους μπορεί να τα κατακτήσει.

Γι' αυτόν τον σκοπό απευθυνόμαστε σε όλους εσάς τους νέους και τις νέες που ξεκινήσατε τις σπουδές σας, τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, απευθυνόμαστε στους νέους ερευνητές, εκείνους που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην προσπάθεια ανάπτυξης της γνώσης, τους υποψήφιους διδάκτορες και μεταδιδακτορικούς ερευνητές που εκπονούν τις εργασίες τους αφοσιωμένοι στην επιστήμη τους, συχνά κάτω από άσχημες συνθήκες, χωρίς εξασφαλισμένους πόρους, με "ελαστικές" μορφές απασχόλησης και ανασφάλιστες υποτροφίες.

Απευθυνόμαστε στους πανεπιστημιακούς δασκάλους και ερευνητές που προβληματίζονται για το παρόν και το μέλλον της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, που αγαπούν το αντικείμενό τους και δεν δέχονται να καθορίζει η αγορά τα ενδιαφέροντά τους και τα επιστημονικά ερωτήματα που καλούνται να απαντήσουν με το ερευνητικό τους έργο.

Ολους εσάς, σας καλούμε να παρακολουθήσετε την πρόταση του ΚΚΕ. Αλλά πάνω απ' όλα να συμπορευτείτε με το Κόμμα στον αγώνα για να λάβει σάρκα και οστά το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας. Γι' αυτόν τον σκοπό επιδιώκουμε να συζητήσουμε ακόμα πιο πλατιά το επόμενο διάστημα τις προτάσεις μας, να διακινηθεί η μπροσούρα μας χέρι με χέρι, να ακούσουμε τις γνώμες και τις παρατηρήσεις.

Αυτή η οργανωμένη συζήτηση δεν αποσπάται στιγμή από τη δράση των φοιτητικών συλλόγων, των εργαζομένων στα ΑΕΙ, των πανεπιστημιακών απέναντι στις συνεχόμενες νομοθετικές επιλογές της κυβέρνησης, απέναντι στις προκλήσεις μέτρων που έχουν ψηφιστεί.

Για να μείνει στον "πάγο", που έχει ήδη μπει, η λειτουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Για να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης στην επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ, να διεκδικηθεί η φοιτητική μέριμνα, να "ποινικοποιηθούν" στη συνείδηση των φοιτητών οι σχεδιασμένες αλλαγές υποβάθμισης πτυχίων, κατηγοριοποίησης σπουδών, εμπορευματοποίησης της Παιδείας.

Είναι δεδομένα η εμβέλεια, η πολυμορφία και το βάθος της ιδεολογικής κυριαρχίας της άρχουσας τάξης, των καπιταλιστών σήμερα, και στο αστικό πανεπιστήμιο. Ομως, υπάρχουν αντικειμενικά περιθώρια, έχουν εισχωρήσει και μπορούν να δυναμώσουν οι επαναστατικές μαρξιστικές ιδέες. Να συμπορευτούν ακόμα περισσότεροι επιστήμονες στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, στην οποία η επιστήμη διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο.

Το Κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ που απευθύνουμε στο αγωνιστικό - ριζοσπαστικό τμήμα του λαού μας, εδώ στο πανεπιστήμιο έχει περιεχόμενο και την ανάδειξη σήμερα του κοινωνικού ρόλου που έχει η επιστήμη. Σε αυτήν την απαιτητική υπόθεση καλούμε να πάρουν μέρος οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οι ερευνητές, τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, δημιουργώντας μαζί μας ένα διακριτό - δυναμικό ρεύμα που αντιπαρατίθεται στην κυρίαρχη ιδεολογία των εκμεταλλευτών.

• Δεν μπορεί το υπουργείο Παιδείας να διαφημίζει τα νέα προγράμματα σπουδών στα σχολεία που ενισχύουν τις ολέθριες συνέπειες στη μορφωτική συγκρότηση νέων γενιών με αντιεπιστημονικές και αντιπαιδαγωγικές αρχές και να μη δυναμώνει ο αντίλογος των πανεπιστημιακών από τις παιδαγωγικές σχολές που απορρίπτουν τον ρόλο μεσάζοντα του εκπαιδευτικού στη ροή γνώσεων - πληροφοριών για να οικοδομούν μόνοι τους οι μαθητές τη γνώση.
• Δεν πρέπει απέναντι στην κυρίαρχη τάση στις κοινωνικές επιστήμες να αναλύουν τα ατομικά βιώματα σαν σκαλοπάτι προς την επιστημονική γενίκευση να μη δυναμώνει η μαρξιστική ανάλυση που βλέπει τα βιώματα ενταγμένα στις σχέσεις κάθε ανθρώπου με την κοινωνία, μέσω της δραστηριότητάς του, την κοινωνική θέση.
• Στο μέτωπο ενάντια στις εξαρτήσεις πόσο σημαντική είναι η παρέμβαση πανεπιστημιακών απέναντι στην ιατρικοποίηση ειδικά της τοξικοεξάρτησης και η ανάδειξη ως πολυπαραγοντικών προβλημάτων - φαινομένων της καπιταλιστικής αποξένωσης που γεννά την απώλεια νοήματος στη ζωή, απώλεια ελέγχου, αναζήτηση φυγής από την πραγματικότητα.

Σε όλα τα επιστημονικά πεδία ο ιδεολογικός αγώνας για τον ρόλο της επιστήμης, τις ιεραρχήσεις και τις προτεραιότητες στην ανάπτυξή της, τη διαπάλη για το ποιος καρπώνεται τα αποτελέσματα και τις ωφέλειες αποκτά προτεραιότητα.

Εχουμε επίγνωση της ανάγκης αυτού του αγώνα, της άμεσης σχέσης που έχει για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης, του λαού μας από την ιδεολογική κυριαρχία του κεφαλαίου. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο καθένας και η καθεμιά που θέλει να συμπορευτεί μαζί μας, που θέλει να "περπατήσει" πλάι μας, έχει τις δικές του σκέψεις - ενστάσεις - προβληματισμούς. Χρειάζεται εμείς να δείξουμε επιμονή, να ξεδιπλώσουμε πρωτοβουλίες - δράσεις - παρεμβάσεις για να καταθέσετε τη δική σας συμβολή σε μια "κοινή περπατησιά".

Η ενίσχυση των συνδυασμών και υποψηφίων μας στις εκλογές των συλλόγων ΔΕΠ, οι προσπάθειες οργάνωσης στο επιστημονικό και ερευνητικό δυναμικό που κακώς δεν καλύπτεται στους συλλόγους ΔΕΠ, η δυναμική ανάπτυξη της παρέμβασης της ΚΝΕ στους φοιτητικούς συλλόγους είναι τάσεις που δείχνουν τη δυναμική που αναπτύσσουμε, τις δυνατότητες που μεγαλώνουν».