Ο «Ριζοσπάστης» απευθύνθηκε σε νέους εργαζόμενους, ζευγάρια και φοιτητές που ζουν στο νοίκι και συζήτησε μαζί τους την εμπειρία από το ...«σαφάρι» σπιτιών στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο. Η Χαρά, νέα εργαζόμενη που ζει και δουλεύει στο κέντρο της Αθήνας, μας είπε χαρακτηριστικά:

«Η περιπέτεια των μετακομίσεων ξεκίνησε στα τέλη του 2018, όταν μετακόμισα στα Εξάρχεια. Λίγες μέρες αφότου είχα μπει στο σπίτι, η ιδιοκτήτρια, κατόπιν πίεσης από δικηγόρο που διαχειριζόταν πολλά ακίνητα στην περιοχή, μου ανακοίνωσε αύξηση ενοικίου κατά 100 ευρώ με το επιχείρημα ότι "εδώ είναι Εξάρχεια, η περιοχή έχει αξία, δεν μπορεί ένα σπίτι να ρίχνει τις τιμές".

Αναγκάστηκα άρον άρον να αναζητήσω σπίτι ξανά μέσω μεσίτη λόγω πίεσης χρόνου, ενώ ταυτόχρονα με τα έξοδα της ίδιας της μετακόμισης και του μεσίτη, είχα και δικαστικά εξαιτίας της αθέτησης των όρων της ενοικίασης από την ιδιοκτήτρια.

Ο επόμενος σταθμός ήταν η περιοχή του Γκύζη, όπου λιγότερο από έναν χρόνο μετά, η ιδιοκτήτρια μου ανακοίνωσε ότι θα το πουλήσει λόγω οικονομικών δυσχερειών της οικογένειάς της. Η τρίτη αναζήτηση με έβγαλε στους Αμπελόκηπους, σε σπίτι που βρέθηκε μέσω γνωστών και στο οποίο έκατσα σχεδόν δύο χρόνια. Μετά χρειάστηκε να ξαναφύγω, λόγω ιδιοκατοίκησης από τον ιδιοκτήτη, μπαίνοντας και πάλι στην ψυχοφθόρα και κοστοβόρα διαδικασία της αναζήτησης κατοικίας και μετακόμισης».

Η Βάσω, νέα μητέρα, μας περιγράφει τις δυσκολίες αναζήτησης σπιτιού με ένα παιδί λίγων μηνών. «Αυτήν τη στιγμή μένω με τον σύντροφό μου σε ένα μικρό σπίτι 52 τ.μ. Μετά τη γέννηση του παιδιού χρειάζεται να ψάξουμε για μεγαλύτερο σπίτι, που να έχει περισσότερο χώρο. Εξαρχής η αναζήτηση είναι δύσκολη καθώς τα νοίκια είναι πολύ υψηλά, ενώ με την έλευση του μετρό σε δήμους του Πειραιά, όπου αναζητούμε κατοικία, έχουν αυξηθεί ακόμη περισσότερο.

Συνυπολογίζοντας ότι το κοινό εισόδημά μας κυμαίνεται περίπου στα 1.200 ευρώ και ότι ένα σπίτι 75 - 85 τ.μ. στοιχίζει περίπου 450 - 550 ευρώ τον μήνα, τα εμπόδια είναι πολύ μεγάλα. Επιπρόσθετα, δεν μπορεί να μην πάρεις υπόψη σου τα πάγια έξοδα του κάθε σπιτιού, με το τιμολόγιο ρεύματος να αποτελεί βραχνά, όταν επίσης υπάρχουν αυξημένες ανάγκες για θέρμανση, ζεστό νερό κ.λπ. λόγω του παιδιού.

Επίσης, σημαντικός παράγοντας είναι το πού υπάρχει βρεφονηπιακός σταθμός. Χρειάζεται δηλαδή να ξεπεραστεί ένα πλέγμα παραγόντων και δυσκολιών για να βρούμε ένα σπίτι που θα καλύπτει έστω και στοιχειωδώς τις ανάγκες μας».

Τη δική του εμπειρία μεταφέρει και ο Ιάσονας, που πριν από μερικούς μήνες τέλειωσε τον στρατό: «Μπαίνω στη διαδικασία αναζήτησης κατοικίας. Ενας νέος που υπηρετεί αυτήν τη στιγμή στις Ενοπλες Δυνάμεις έχει την ''τιμή'' να απολαμβάνει κάθε μήνα το ποσό των 8,62 ευρώ. Δηλαδή, η πλειοψηφία των νέων που ολοκληρώνουν τη θητεία τους έχουν άδεια την τσέπη και δεν μπορούν να διαθέσουν τα αρχικά έξοδα που απαιτούνται για την ενοικίαση μιας κατοικίας.

Με την πρώτη ματιά που θα ρίξει κάποιος στις αγγελίες, θα δει πως πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και μάλιστα χωρίς το σπίτι να πληροί βασικές προϋποθέσεις για μια αξιοπρεπή διαβίωση εν έτει 2021. Τα διαμερίσματα που θα βρει κάποιος αυτήν τη στιγμή στο κέντρο και τα νότια προάστια της Αττικής, είναι χτισμένα τη δεκαετία του '70, με παλιές σωληνώσεις και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, με παλαιά κουφώματα και τα περισσότερα χωρίς θέρμανση. Ολες αυτές οι "ανέσεις" προσφέρονται με ...μόλις 10 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.

Αν δεν θες να μείνεις σε ισόγειο ή ημιυπόγειο ο τιμοκατάλογος ανεβαίνει. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που οι ανατιμήσεις σε βασικά είδη κατανάλωσης, στο ρεύμα, στο πετρέλαιο όλο και "τρέχουν". Με τον βασικό μισθό που θα παίρνω αν βρω δουλειά, παραπάνω από τον μισό θα πάει στο νοίκι. Ετσι, μοναδική λύση φαίνεται να είναι είτε η επιστροφή στο πατρικό, είτε η συγκατοίκηση».