Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ τοποθετήθηκε με λευκό στην πρόταση Οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου που αφορά την τροποποίηση της Οδηγίας 2004/37/EΚ σχετικά με την προστασία των εργαζομένων από τους κινδύνους οι οποίοι συνδέονται με την έκθεση σε καρκινογόνους ή μεταλλαξιογόνους παράγοντες κατά την εργασία.

Αιτιολογώντας την τοποθέτησή της αυτή σημείωσε: «Ο λόγος που οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να εκτίθενται σε διάφορες επιβλαβείς για την υγεία τους ουσίες οφείλεται στα μέτρα μείωσης του μη μισθολογικού κόστους από εργοδοσία, ΕΕ, κυβερνήσεις για την αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αλλωστε, η μεγαλύτερη έκθεση σε τέτοιες ουσίες γίνεται στη βιομηχανία. Η αξιοποίηση υλικών που είτε έχουν χαμηλό κόστος είτε έχουν "μοναδικές" ιδιότητες που θα αποφέρουν μεγαλύτερο κέρδος, αξιοποιούνται στο πλαίσιο του ανταγωνισμού μεταξύ των εταιρειών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η υγεία των εργαζομένων.

Οι τροποποιήσεις της ισχύουσας Οδηγίας, με βάση τα νέα επιστημονικά δεδομένα, μειώνουν τις οριακές τιμές έκθεσης για τρεις επιπλέον καρκινογόνες ουσίες (βενζόλιο, ακρυλονιτρίλιο και ενώσεις του νικελίου), συνιστά όμως πρόκληση ότι η εφαρμογή των νέων ορίων μετατίθεται για 4 χρόνια μετά. Για 25 ακόμη επικίνδυνες ουσίες προβλέπεται η λήψη των όποιων μέτρων στο αόριστο μέλλον, μετά από εκθέσεις, γραφειοκρατικές διαδικασίες και διαβουλεύσεις με το κεφάλαιο. Η δομή της Οδηγίας αναθέτει την τήρηση των ορίων και μέσων προστασίας αποκλειστικά στους εργοδότες, όταν οργιάζει η εργοδοτική αυθαιρεσία σε βάρος των εργαζομένων.

Σε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις δεν υπάρχει καν ο θεσμός του ιατρού Εργασίας (στις μικρές δε επιχειρήσεις δεν υπάρχει καν τέτοια υποχρέωση από τον νόμο) και δεν πραγματοποιούνται συστηματικά οι αναγκαίοι υγειονομικοί έλεγχοι. Το σύστημα ελέγχων της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων στην εργασία έχει ανατεθεί από την ευρωενωσιακή και εθνική νομοθεσία σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οι δε έλεγχοι από το κράτος στους διάφορους χώρους εργασίας είναι από μηδαμινοί έως υποτυπώδεις. Στην Ελλάδα το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας εδώ και χρόνια αποψιλώθηκε από προσωπικό, υλικά μέσα και πόρους, ενώ με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη μετατρέπεται σε δήθεν "ανεξάρτητη αρχή", εκτός οποιασδήποτε κρατικής ευθύνης.

Οι εργαζόμενοι μέσα από τα σωματεία τους παλεύουν για επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας, να τηρούνται τα μέγιστα δυνατά προληπτικά μέτρα προστασίας, να χορηγούνται τα αναγκαία μέσα ατομικής προστασίας, να γίνονται τακτικοί έλεγχοι από οργανωμένο σύστημα ιατρών Εργασίας και να μειώνεται στο ελάχιστο η χρονική έκθεση των εργαζομένων σε επιβλαβείς παράγοντες. Ακόμα κι αυτά τα μέτρα, στον καπιταλισμό, μπαίνουν στο "κρεβάτι του Προκρούστη" καθώς αποτελούν κόστος για την εργοδοσία. Οσο τα κλειδιά της οικονομίας βρίσκονται στα χέρια των μονοπωλίων, καμία αστική κυβέρνηση δεν πρόκειται να επιβάλει μέτρα περιορισμού της κερδοφορίας τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαχείριση της πανδημίας Covid-19, που, όπως καταγγέλλουν υγειονομικοί, εργαζόμενοι σε μεγάλους χώρους δουλειάς, σε βιομηχανίες, ήταν αντιμέτωποι με διαρκείς ελλείψεις σε μέσα και μέτρα προστασίας απέναντι στον κορονοϊό».