Η δίωξη κατά Κόκκαλη επανέφερε στο προσκήνιο το διαβόητο ζήτημα της διαπλοκής. «Πέραν τραγικών αλλοιώσεων, που αυτή επιφέρει στη λειτουργία της δημοκρατίας, υπάρχουν και οι καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία, η οποία θέλει να κινείται σε συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού», σημειώνει, στο χτεσινό άρθρο της, η «Καθημερινή». Υπάρχουν πλήθος πολιτικά ερωτήματα, σημειώνει στο δικό της άρθρο η «Ελευθεροτυπία» και διευκρινίζει: «Πώς ο κ. Κόκκαλης γιγαντώθηκε, πώς μονοπωλούσε τις προμήθειες του ΟΤΕ, πώς έγινε ο άρχοντας του τζόγου, πώς έκλεινε τις δουλιές με το Δημόσιο;». Προφανώς, πρόκειται για υποκρισία. Δεν είναι μόνον ο Κόκκαλης, που γιγαντώθηκε μέσα από τις κρατικές προμήθειες. Αλλο αν μεγάλωσε τόσο, που κάνει τους ανταγωνιστές του να ασφυκτιούν και προκαλεί «αντισυσπειρώσεις». Ομως, οι πάντες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει υγιής ανταγωνισμός, μη διαπλεκόμενος καπιταλισμός. Ακριβώς γιατί ο καπιταλισμός μπορεί να υπάρξει μόνο μέσω της διαπλοκής - σύμφυσης κράτους και μονοπωλίων (δε μιλάνε τυχαία οι κομμουνιστές για κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό). Στο θερμοκήπιο αυτό, έχουν γιγαντωθεί οι πολυεθνικές και, βέβαια, έχουν επέλθει σημαντικές, ποιοτικές, αλλαγές στη σχέση οικονομίας - πολιτικής, κράτους - μονοπωλίων. Τα τελευταία, εκτός των άλλων, μπορούν, μέσω και της τεράστιας δύναμης των ΜΜΕ που ελέγχουν, να ποδηγετούν ασφυκτικότερα τις πολιτικές εξελίξεις και να βάζουν στην ημερήσια διάταξη τη «δημοκρατία της αγοράς». Οι εργαζόμενοι δε θα πέσουν στην παγίδα να πάνε με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο οικονομικοπολιτικών συμφερόντων. Γιατί, απλά, όλοι τους έχουν από κοινού στο στόχαστρο τα λαϊκά συμφέροντα.