Κανένα από τα δύο πάγια κλαδικά αιτήματα του συνδικαλιστικού κινήματος των πρατηριούχων, αυτό που αφορά την απευθείας πρόσβασή τους στα διυλιστήρια και τη νομοθετική κατοχύρωση ενός ανθρώπινου ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων δεν ικανοποίησε η κυβέρνηση. Αυτό προκύπτει από το νομοσχέδιο για την «οργάνωση της αγοράς πετρελαιοειδών» που κατατέθηκε χτες και υπογράφεται από εννέα υπουργούς. Ειδικότερα, για την απευθείας πρόσβαση των πρατηριούχων στα διυλιστήρια τίθεται ως όρος η σύσταση συνεταιρισμού ή κοινοπραξίας με ελάχιστο αριθμό μελών τα δέκα πρατήρια. Η Ομοσπονδία Βενζινοπωλών Ελλάδας εδώ και καιρό τονίζει ότι μια τέτοια ρύθμιση στην πράξη κάνει την απευθείας πρόσβαση των πρατηριούχων δώρον άδωρον, καθώς η σύσταση συνεταιρισμών στον κλάδο είναι από δύσκολη έως αδύνατη.

Οσον αφορά το ωράριο λειτουργίας των πρατηρίων για την οποία απαιτούνταν νομοθετική κατοχύρωση, καθώς από το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίθηκε ανεπαρκής η σχετική κοινή υπουργική απόφαση, το νομοσχέδιο παραπέμπει εκ νέου σε σύσταση απόφασης από τους συναρμόδιους υπουργούς χωρίς να αναφέρεται το ακριβές περιεχόμενό της. Σύμφωνα με εκπροσώπους των βενζινοπωλών η ρύθμιση αυτή αφήνει μετέωρη την εκκρεμότητα για το ωράριο.

Αντίθετα, ικανοποιημένοι σε ένα μεγάλο βαθμό φέρονται οι ιδιοκτήτες των λεγόμενων «μικρών» εταιριών εμπορίας, που χαρακτηρίζουν το παρόν νομοσχέδιο, αρκετά καλύτερο από το προηγούμενο που είχε καταθέσει ως υπουργός Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκη που ουσιαστικά τούς εξοβέλιζε από την αγορά. Οι επιμέρους παρατηρήσεις που έχουν και σχετίζονται με τις μεταβατικές περιόδους προσαρμογής, οι αποθηκευτικοί χώροι και το ύψος του κεφαλαίου που απαιτείται για τη σύσταση της εταιρίας, πιστεύουν πως με συγκεκριμένες παρεμβάσεις μπορούν να υπερκεραστούν.

Στο νέο νομοσχέδιο, η υποχρέωση της τήρηση των «στρατηγικών αποθεμάτων» μεταβιβάζεται στα διυλιστήρια, και η διάρκειά τους ισούται με 85 μέρες, ενώ μέχρι τώρα τα αποθέματα τηρούνταν από τις εταιρίες σε αποθηκευτικούς χώρους των διυλιστηρίων.. Για το ζήτημα αυτό, η Ελλάδα παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, με την κατηγορία ότι, τα διυλιστήρια, διέθεταν τους αποθηκευτικούς χώρους στις εταιρίες, με τη δέσμευση των τελευταίων ότι θα προμηθεύονται καύσιμα, μόνο από τα ελληνικά διυλιστήρια, κάτι που αντιβαίνει τους όρους της «ελεύθερης» αγοράς.