Μάλιστα, οι αιτήσεις για διακανονισμούς έχουν ήδη διπλασιαστεί, ενώ πριν ακόμα φτάσει κανείς στο γκισέ της εταιρείας - παρόχου, έχει κόψει οτιδήποτε άλλο από τα αναγκαία για την επιβίωση. Αυτό δείχνουν τα στοιχεία για τις δαπάνες σε σούπερ μάρκετ, που έχουν μειώσει ένα στα δύο νοικοκυριά, ή τις δαπάνες για ένδυση - υπόδηση, που έχουν μειώσει τέσσερα στα δέκα νοικοκυριά. Αρα τι μένει; Η μέθοδος του «κλότσα το τενεκεδάκι» των χρεών έναν μήνα πιο κάτω, ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της λαϊκής αγανάκτησης, αλλά και ως μέτρο διασφάλισης των εισπράξεων, έστω και με δόσεις. Εχουν μάλιστα το θράσος, κράτος και πάροχοι Ενέργειας, να παρουσιάζουν τους διακανονισμούς και τις δήθεν «διευκολύνσεις» ως «κοινωνική ευθύνη» και ως «μέτρο ανακούφισης», την ίδια ώρα που «σφάζουν» τον λαό με τις πανάκριβες τιμές στο ρεύμα, στο όνομα της κερδοφορίας τους, ενώ τα μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση ή προτείνουν τα άλλα αστικά κόμματα, με κριτήριο τις «αντοχές της οικονομίας», είναι σταγόνα στον ωκεανό της ακρίβειας.