Το κύριο πρόβλημα, που έχουμε να λύσουμε, είναι η βαθύτερη αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος και η ενιαία κατεύθυνση της πολιτικής, ιδεολογικής και μαζικής δράσης στο εργατικό κίνημα. Και πάνω σ' αυτή τη βάση, να κατακτήσουμε την ικανότητα να εκλαϊκεύουμε μόνιμα και σταθερά την πολιτική μας, να προσαρμόζουμε και να εξειδικεύουμε την τακτική μας κατά τομέα, κλάδο, κατά χώρο δουλιάς. Η προσπάθεια αυτή απαιτεί ενίσχυση του ιδεολογικού μετώπου, κατάκτηση ικανότητας σχεδιασμού, συντονισμού και ελέγχου της δουλιάς μας. Να συγκεντρώνουμε και να διευρύνουμε γύρω από τις κομματικές οργανώσεις και τις κομματικές ομάδες, τους φίλους και οπαδούς του Κόμματος, ώστε να δρουν και αυτοί συσπειρωμένα μαζί μας στις γραμμές του ΠΑΜΕ και ευρύτερα του συνδικαλιστικού κινήματος. Να αναπτύσσουμε και να διευρύνουμε την επαφή μας με αγωνιστές που συνεργαζόμαστε, ώστε να τους κατατοπίζουμε για τις θέσεις μας, να παίρνουμε τη γνώμη τους, να δουλεύουμε δηλαδή με όσο γίνεται περισσότερες δυνάμεις μέσα στην εργατική τάξη.

Να πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να καταπολεμήσουμε μαχητικά τη μονομέρεια στη δουλιά μας, με το να ταυτίζεται στον ένα ή τον άλλο βαθμό η πολιτική δράση του Κόμματος με τη συνδικαλιστική, με το να κάνουμε πολιτική δουλιά στην εργατική τάξη ευκαιριακά σε εκλογικές αναμετρήσεις ή περιόδους που υπάρχουν μεγάλα γεγονότα.

Να επιμείνουμε στην ουσιαστική, βαθύτερη αφομοίωση της πολιτικής μας, της θεωρίας μας, ώστε να γίνουμε ικανοί εκλαϊκευτές και προπαγανδιστές του Προγράμματος του Κόμματος και της πρότασής του για το Μέτωπο.

Να γίνεται συστηματική εσωκομματική δουλιά, αλλά και δουλιά με οπαδούς και φίλους, συνεργαζόμενους και άλλους πρωτοπόρους εργαζόμενους για την καλύτερη αφομοίωση των θέσεών μας, την παραπέρα επεξεργασία τους ανάλογα με τις εξελίξεις. Να παρακολουθούμε τις εξελίξεις σε όλη την κλίμακα από την ΚΕ έως τις ΚΟΒ, αναδείχνοντας τα σύγχρονα αιτήματα και τους άξονες πάλης που αντιστοιχούν στις σημερινές ανάγκες και στο χαρακτήρα της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη.

Να συνδυάζουμε όλες τις μορφές της δράσης μας, δηλαδή τον ιδεολογικό, πολιτικό και μαζικό αγώνα, με στόχο την άνοδο της οργάνωσης της εργατικής τάξης, της πολιτικής της συνείδησης, της διάθεσής της να ανεβάσει τις μορφές πάλης, την αλλαγή συσχετισμών δύναμης, στο κίνημα και στο πολιτικό επίπεδο.

Κάθε πρόβλημα που βιώνει η εργατική τάξη μπορεί να γίνει αφετηριακό σημείο αποκάλυψης του μηχανισμού της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, να προβάλλει η βάση της αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, η αναγκαιότητα της ταξικής πάλης. Να κατανοείται ότι κάθε πρόβλημα είναι στενά δεμένο με το σύνολο των προβλημάτων, αποτέλεσμα των συγκεκριμένων αντιλαϊκών πολιτικών.

Τα συνδικάτα δε χαράσσουν αυτοτελώς πολιτική, αλλά κάνουν πολιτική. Ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας είναι η στάση, π.χ., των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που στηρίζουν την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, περιορίζοντας τις «διεκδικήσεις» σε ψίχουλα για τους εργαζόμενους. Επομένως, το ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να πολιτικοποιούμε τη συνδικαλιστική δράση, αλλά πώς σωστά θα την πολιτικοποιούμε σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, με επεξεργασμένους στόχους πάλης, με επιχειρήματα, παίρνοντας υπόψη τις θέσεις των άλλων δυνάμεων, τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, την ίδια τους την πείρα κλπ.

Η πάλη, π.χ., ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές στην Κοινωνική Ασφάλιση δεν μπορεί να περιοριστεί αποσπασματικά σε επιμέρους αιτήματα, ή ακόμα να περιορίζεται στις όποιες κατακτήσεις μπορεί να πετύχει ένας μεμονωμένος κλάδος. Η πάλη για την Κοινωνική Ασφάλιση (συνταξιοδότηση, Υγεία, Πρόνοια) είναι αδιάσπαστα δεμένη με την πάλη κατά των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τη λεγόμενη απασχολησιμότητα, το πρόβλημα της ανεργίας. Σημασία έχει και από ποια σκοπιά διαμορφώνονται αιτήματα και στόχοι πάλης, κατά πόσον τίθεται στην ημερήσια διάταξη η αναγκαιότητα ενός αποκλειστικά δημόσιου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Από τη φύση του το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης συνδέεται με την αναγκαιότητα και τους στόχους πάλης του Μετώπου. Μέσα από την αντίθεσή μας, π.χ., στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία πρέπει να προβάλλει η ανάγκη της αποκλειστικά δημόσιας δωρεάν Υγείας, της κατάργησης της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, να προβάλλεται η θέση μας για την πρωτοβάθμια περίθαλψη. Μέσα από αυτό το πλαίσιο θα δίνεται απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, θα συσπειρώνονται δυνάμεις σε σωστή κατεύθυνση και θα αποκαλύπτεται, π.χ., η πραγματική διαφορά της με τους πανεπιστημιακούς γιατρούς, οι οποίοι, ενώ στηρίζουν την ουσία των αντιδραστικών αλλαγών, αντιδρούν από τη σκοπιά συντεχνιακών συμφερόντων.

Πρόκειται για δύσκολο και σύνθετο καθήκον, γιατί απαιτεί να κατακτήσουμε την ικανότητα να διαμορφώνουμε και να προβάλλουμε αιτήματα - κρίκους, με βάση τα σημερινά επίπεδα του αγώνα, που συνδέονται με την αναγκαιότητα της προοπτικής.

Με τον ίδιο τρόπο χρειάζεται να προβάλλουμε το πρόβλημα των εργασιακών σχέσεων, που συνιστά την απάντηση του κεφαλαίου και των φορέων του στα νέα επίπεδα της παραγωγικότητας της εργασίας, της καπιταλιστικής παραγωγικότητας, σε συνθήκες λιγότερο προστατευμένων εθνικών οικονομιών στα πλαίσια της ΕΕ και γενικότερα.

Να ξεφύγουμε από τη στενή αντίληψη ότι το συνδικαλιστικό κίνημα είναι μόνο για τις οικονομικές διεκδικήσεις ή ότι το κάθε σωματείο, ο κάθε κλάδος μπορεί από μόνος του να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα στον αγώνα του, με προσανατολισμό που περιορίζεται στη διάσωση των «κεκτημένων».

Η τακτική που περιορίζει την πάλη και τα αιτήματα μόνο σε στενό επιχειρησιακό, τοπικό ή κλαδικό επίπεδο, που αρκείται στην προστασία κεκτημένων δικαιωμάτων, που περιορίζει τον ορίζοντα του συνδικαλιστικού κινήματος στη διεκδίκηση μόνο εισοδηματικών αιτημάτων, αφήνει ανοιχτό πεδίο στην αντιλαϊκή επίθεση, οδηγεί σε άμυνα και υποχώρηση, αδυνατίζει την προσπάθεια για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης. Συνεπώς, απαιτείται συντονισμός και διεύρυνση του περιεχομένου πάλης της εργατικής τάξης με το σύνολο των παραγόντων και προϋποθέσεων, που αφορούν στα εργασιακά τους δικαιώματα και το εισόδημα, στο βιοτικό επίπεδο, στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής οικογένειας.

Να πρωτοπορούμε, με τη δράση μας, σε θέματα που αφορούν στην υπερεκμετάλλευση της γυναίκας, που είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ταξικής εκμετάλλευσης, στα προβλήματα της νέας γενιάς, στα ναρκωτικά και την κοινωνική εγκληματικότητα, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στην καπιταλιστική διεθνοποίηση, στο ρόλο των διεθνών και περιφερειακών οργανισμών, στην κρίση του καπιταλισμού κλπ.

Μέσα από τα προβλήματα που βιώνει η εργατική οικογένεια (ανεργία, εργασιακές σχέσεις, εισόδημα, λαϊκή στέγη, Παιδεία, Υγεία, ναρκωτικά, ειρήνη, δημοκρατία κ.ά.) οι κομμουνιστές οξύνουν την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την κυβέρνηση, τη ΝΔ και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις - διαχειριστές του συστήματος. Συγκεντρώνουν την προσοχή τους στις αιτίες των προβλημάτων, στον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής γραμμής του κάθε κόμματος, στην αναγκαιότητα και τις πολιτικές προϋποθέσεις του άλλου δρόμου ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα πρέπει να γίνει ριζική αναπροσαρμογή στο περιεχόμενο της πολιτικής και συνδικαλιστικής δουλιάς, να γίνει ριζική αλλαγή σε σχέση με τις συνήθειες που έχουμε και τον τρόπο που μέχρι σήμερα δουλεύουμε. Αν δεν κάνουμε ριζική αλλαγή εδώ, τότε η στρατηγική μας δε θα μπορεί να γίνει κατανοητή όχι μόνο από τους εργατοϋπαλλήλους, αλλά ακόμα και από αυτούς που ψηφίζουν το Κόμμα ή επηρεάζονται θετικά από τη δράση του.

Στόχος μας είναι να ενισχυθούν οι αγωνιστικές συσπειρώσεις και να διαμορφωθούν νέες στους κλάδους και τους χώρους δουλιάς, να γίνουν σημαντικά βήματα στο συντονισμό της δράσης σε διακλαδικό επίπεδο.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση απαιτείται σχέδιο δράσης και διαμόρφωση διεκδικητικού πλαισίου κατά κλάδο, κατά μεγάλο εργασιακό χώρο, που θα δίνει τη δυνατότητα να οξύνεται η διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις, να δημιουργούνται προϋποθέσεις ανάπτυξης και γενίκευσης του αγώνα, να διατηρείται μόνιμα, σταθερά ανοιχτό το μέτωπο της αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή πολιτική.

1. Να ολοκληρωθεί η αναδιάρθρωση που έχει αποφασιστεί, με στόχο την καλύτερη διάταξη και συγκέντρωση των κομματικών δυνάμεων στην εργατική τάξη, σε εργασιακούς χώρους, σε κλάδους και τομείς, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την ενότητα δράσης και τη συσπείρωση της εργατικής τάξης, την ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης και της ταξικής πάλης.

2. Χρειάζεται από εδώ και εμπρός η ΚΕ και τα καθοδηγητικά όργανα να έχουν σαφή εικόνα των εξελίξεων στην οικονομία και στην ανάπτυξη της εργατικής τάξης, ώστε να παίρνονται τα κατάλληλα μέτρα για τη βελτίωση της διάταξης των δυνάμεων, ή για να διορθωθούν ατέλειες που έχει η σημερινή διάταξη, με βάση τη συλλογική πείρα και με έγκριση των καθοδηγητικών οργάνων.

Η εδαφική ΚΟΒ, όπως και άλλες κλαδικές ΚΟΒ των ΕΒΕ, της αγροτιάς έχουν μερίδιο ευθύνης σχεδιασμού, παρέμβασης σε χώρους εργασίας που υπάρχουν παντού στα αστικά και ημιαστικά κέντρα.

3. Η αναδιάρθρωση αφορά και στις κομματικές ομάδες, με αιχμή τις ομάδες που έχουν την ευθύνη μεγάλων κλάδων. Επιδίωξή μας είναι να ξεφύγουμε από τη συγκρότηση κομματικών ομάδων, με κριτήριο τον αντίστοιχο συνδικαλιστικό φορέα και να αντιμετωπίσουμε τον περιορισμό του περιεχομένου δράσης, τη συνδικαλιστικοποίηση.

4. Στο σχεδιασμό εντάσσονται και ορισμένοι νεολαιίστικοι χώροι, που πρέπει να αποτελέσουν σταθερό στόχο για τις ΚΟ. Εκεί που βρίσκεται η μελλοντική εργατική τάξη, τα παιδιά της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι και άνεργοι νέοι και νέες. Κάθε κομματική οργάνωση πρέπει να έχει σταθερό προσανατολισμό πολύπλευρης δράσης με κλιμακωμένο σχέδιο που περιλαμβάνει τα ΑΕΙ, ΤΕΕ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, και γενικά χώρους Παιδείας, μαθητείας, επαγγελματικής κατάρτισης.

5. Εντείνουμε την προσπάθειά μας για την ένταξη νέων δυνάμεων από την εργατική τάξη στο Κόμμα, την οικοδόμηση κομματικών και ΚΝίτικων οργανώσεων. Η ένταξη νέων εργατών στο Κόμμα μας, η οικοδόμηση οργανώσεων σε εργασιακούς χώρους, συνδέεται άμεσα με τους δεσμούς που αναπτύσσει η κλαδική και η συνοικιακή ΚΟΒ, η κομματική ομάδα με τους εργαζόμενους. Συνδέεται με τη συστηματική επικοινωνία και την ιδεολογικοπολιτική δράση στους χώρους δουλιάς και κατοικίας.

6. Να αναπτύσσουμε και να εμπλουτίζουμε τις δοκιμασμένες μορφές και μεθόδους προπαγάνδας, να παρακολουθούμε συστηματικά πώς εκλαϊκεύουμε πλατιά τις θέσεις του Κόμματος για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την εργατική οικογένεια, με βάση την επικαιρότητα, αλλά και τα μεγάλα προβλήματα που συνδέονται με την προοπτική του αγώνα, τις διεθνείς εξελίξεις κλπ.

Να οργανώνουμε συσκέψεις, συγκεντρώσεις στους τόπους δουλιάς και κατοικίας. Να αξιοποιούμε συστηματικά το «Ριζοσπάστη», αποκαλυπτικά δημοσιεύματα που συμβάλλουν στην ενημέρωση των εργαζομένων. Να βελτιώσουμε τη γραπτή προπαγάνδα (ανακοινώσεις, φυλλάδια κλπ.) ώστε ζωντανά, τεκμηριωμένα, με σαφήνεια, με επεξεργασμένα επιχειρήματα να εκλαϊκεύονται οι θέσεις του Κόμματος και των ταξικών δυνάμεων.

Τα ιδεολογικά μαθήματα, οι διαλέξεις και τα σεμινάρια, η αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ, του μαρξιστικού και πολιτικού βιβλίου, είναι σημαντικός μοχλός.

Ιδιαίτερο βάρος να δώσουμε στη συζήτηση ιδεολογικών ζητημάτων, που αφορούν στην καπιταλιστική οικονομία, στη διαλεκτική σχέση οικονομίας και πολιτικής στην πρόταση του Κόμματος για τη διέξοδο και την προοπτική. Η συζήτηση των θεμάτων αυτών να μη μένει στο επίπεδο της διαπίστωσης, ή της μετάδοσης γνώσεων, αλλά να γίνεται σε συνδυασμό με το πώς αντιμετωπίζουμε πρακτικά τα προβλήματα, πώς επηρεάζεται η τακτική μας, οι θέσεις και οι προτάσεις μας.

7. Τα καθοδηγητικά όργανα, Επιτροπές Πόλεων και Περιοχών, έως και ΝΕ και ΑΕ μεγάλων πόλεων και νομών χρειάζεται να οργανώσουν συστηματικά την παρακολούθηση των εξελίξεων στο χώρο τους: Για τις εργασιακές σχέσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, τις αλλαγές που γίνονται στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής για την εργατική τάξη, τους μηχανισμούς χειραγώγησης και εξαγοράς, αλλά και τους ελιγμούς που κάνει η άρχουσα τάξη, η κυβέρνηση, προκειμένου να κάμψουν την αντίσταση, να προλάβουν αντιδράσεις όπως οι επιλεκτικές παροχές, αξιοποίηση κοινοτικών προγραμμάτων.

8. Πολιτική ανάδειξης, ανάπτυξης και ανανέωσης των στελεχών που δουλεύουν άμεσα στο εργατικό κίνημα. Ανάδειξη εργατικών στελεχών σε όλους τους τομείς της κομματικής δουλιάς και σε θέσεις στο μαζικό κίνημα. Ειδική δουλιά για γυναικεία στελέχη. Προετοιμασία εργατικών στελεχών από την ΚΝΕ. Καλύτερη διάταξη και αναδιάταξη στελεχών σε κλάδους, σε χώρους και οργανώσεις που έχουν ιδιαίτερη σημασία, ώστε να ανταποκριθούμε καλύτερα στους στόχους που βάζουμε.