Επτά χρόνια από την ανακοίνωση «μέτρων κατά των δικτύων διακινητών» της ΕΕ, η Κομισιόν, στην απάντησή της σε Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ σχετικά με τα πολύνεκρα ναυάγια στο Αιγαίο, επικαλείται «ανανέωση του σχεδιασμού» της που αποδεδειγμένα οδήγησε στη γιγάντωσή τους και ντε φάκτο εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων με βάση τις ανάγκες τους για φθηνό ευέλικτο, εύκολα εκμεταλλεύσιμο εργατικό δυναμικό.

Η πραγματικότητα διαψεύδει καθημερινά τους προκλητικούς ισχυρισμούς της Κομισιόν ότι δεν υπάρχει «σύνδεση μεταξύ των τραγικών γεγονότων και της πολιτικής της ΕΕ» και ότι δήθεν η Κοινή Δήλωση ΕΕ - Τουρκίας έχει φέρει απτά αποτελέσματα στη μείωση των απωλειών των ανθρώπινων ζωών.

Ο ισχυρισμός της καταρρίπτεται μόνο και μόνο από τα τελευταία πρόσφατα παραδείγματα όπως είναι ο θάνατος του 4χρονου Σύρου πρόσφυγα Αϊμάν Αλ Σαλέχ μετά από πολυήμερο αποκλεισμό 30 Σύρων προσφύγων σε νησίδα του ποταμού Εβρου, ο πρόσφατος θάνατος μίας γυναίκας στην προσπάθειά της να διασχίσει και πάλι τον Εβρο στα ελληνοτουρκικά σύνορα με βάρκα.

Ολα τους είναι αποτελέσματα της ευρωενωσιακής πολιτικής, που υλοποίησαν διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις. Η πολιτική του εγκλωβισμού στις νέες υπερδομές φυλακές, της καταστολής με τους πελώριους φράχτες και τα υπερσύγχρονα μέσα παρακολούθησης και ελέγχου στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα, των επαναπροωθήσεων με την εμπλοκή της Frontex - για την οποία η Κομισιόν αποφεύγει να αναφέρει το παραμικρό - της απαράδεκτης Κοινής Δήλωσης με την Τουρκία του 2016, που αποδεδειγμένα πλέον οδηγεί τους πρόσφυγες με κίνδυνο της ζωής τους στα νύχια των κυκλωμάτων για νέα πιο μακρινά και πιο ριψοκίνδυνα ταξίδια.

Αλλωστε, πολύνεκρα ναυάγια συμβαίνουν όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά σε όλη τη Μεσόγειο, που έχει μετατραπεί σε έναν απέραντο τάφο ξεριζωμένων. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της ευρωενωσιακής στρατηγικής καταστολής και των «έξυπνων ευρωπαϊκών συνόρων», δηλαδή το άνοιγμα και το κλείσιμο της κάνουλας της ροής των μεταναστών και προσφύγων ανάλογα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΕ, που με τη θεσμοθέτηση της έννοιας της ασφαλούς τρίτης χώρας για την Τουρκία, πρακτικά νομιμοποίησε την πολιτική των επαναπροωθήσεων, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές των προσφύγων. Σε αυτά τα πλαίσια, βγάζουν μάτι τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της, οι απαράδεκτες διακρίσεις στη διαχείριση των προσφύγων μεταξύ εκείνων της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία και εκείνων από προηγούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, όπως στη Συρία, στη Λιβύη και αλλού.

Το πρόσχημα της ΕΕ, που αναμασά και η ελληνική κυβέρνηση περί καταπολέμησης των δικτύων διακίνησης ανθρώπων, δεν αλλάζει το πραγματικό περιεχόμενο της εγκληματικής πολιτικής της. Τέλος σε αυτό το συνεχιζόμενο έγκλημα μπορεί να θέσει ο λαός σε σύγκρουση με το ευρωενωσιακό πλαίσιο της καταστολής και του εγκλωβισμού στα σύνορα, με την κατάργηση της Κοινής Δήλωσης Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας, τη δημιουργία Επιτροπών Ασύλου μέσα στην Τουρκία με ευθύνη της ΕΕ και της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, ώστε να ταξιδεύουν οι πρόσφυγες απευθείας στις χώρες πραγματικού προορισμού τους με ασφάλεια και να σταματήσουν τα ταξίδια του τρόμου σε Εβρο και Αιγαίο.