Η βαρβαρότητα του ξεριζωμού από τις εστίες τους σε μια σειρά χώρες καταγράφεται στα προσωρινά στοιχεία που έδωσε χτες η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Ο αριθμός των προσφύγων και των εσωτερικά εκτοπισμένων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους λόγω ένοπλων συγκρούσεων, βίας και διώξεων ξεπέρασε για πρώτη φορά τα 100 εκατομμύρια, δηλαδή πάνω από το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναμένεται να δημοσιευτούν στις 16 Ιούνη στην ετήσια έκθεση της Υπατης Αρμοστείας για τις παγκόσμιες τάσεις για τον αναγκαστικό εκτοπισμό το 2021 και το πρώτο τετράμηνο του 2022, μόνο τον προηγούμενο χρόνο εκτοπίστηκαν πάνω από 90 εκατομμύρια άνθρωποι. Στη σχετική προδημοσίευση της έκθεσης του ΟΗΕ αναφέρεται ότι αυτοί προέρχονταν από επεμβάσεις και συγκρούσεις στην Αιθιοπία, στην Μπουρκίνα Φάσο, στη Μιανμάρ, στη Νιγηρία, στο Αφγανιστάν, στο Κονγκό και άλλες, που προφανώς είναι οι παλιότερες επεμβάσεις και τα μακελειά των ιμπεριαλιστών σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη. Σε αυτήν την πραγματικότητα έρχονται να προστεθούν γύρω στα 14 εκατομμύρια ξεριζωμένοι από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία στην Ουκρανία, από τους οποίους τα 8 εκατομμύρια είναι στο εσωτερικό της χώρας και οι υπόλοιποι εκτός.

Οπως δήλωσε ο ύπατος αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Φίλιππο Γκράντι, «τα εκατό εκατομμύρια είναι ένα ακραίο νούμερο - τραγικό και τρομακτικό ταυτόχρονα. Ενα ρεκόρ που δεν θα έπρεπε να είχε σημειωθεί ποτέ (...) Θα πρέπει να λειτουργήσει ως αφύπνιση προκειμένου να επιλύσουμε και να αποτρέψουμε τις καταστροφικές συρράξεις, να βάλουμε ένα τέλος στις διώξεις και να αντιμετωπίσουμε τις υποκείμενες αιτίες που αναγκάζουν αθώους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους».

Επικεντρώνοντας στους πρόσφυγες από την Ουκρανία, είπε ότι «η διεθνής ανταπόκριση απέναντι στον πληθυσμό που διαφεύγει από τον πόλεμο στην Ουκρανία υπήρξε έως τώρα εξαιρετικά θετική, η συμπόνια είναι ζωντανή και χρειαζόμαστε παρόμοια κινητοποίηση για όλες τις κρίσεις που μαίνονται στον κόσμο. Εν τέλει, όμως, η ανθρωπιστική βοήθεια προσφέρει ανακούφιση αλλά όχι θεραπεία. Προκειμένου να αντιστραφεί η τάση αυτή, η μόνη απάντηση είναι η ειρήνη και η σταθερότητα, ώστε να μην αναγκάζονται αθώοι άνθρωποι να παίζουν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα ανάμεσα στον μεγάλο κίνδυνο που ενέχει η παραμονή στην πατρίδα και στο επικίνδυνο ταξίδι της φυγής και την εξορία».

Πέρα όμως από το απαράδεκτο με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση των προσφύγων, αυτό που πρέπει να χτυπηθεί είναι η αιτία της προσφυγιάς, δηλαδή η εξουσία του κεφαλαίου, η καπιταλιστική εκμετάλλευση. Αυτόν τον πραγματικό αντίπαλο πρέπει να βάλουν στο στόχαστρό τους όλοι οι λαοί.