Ο Δημήτρης Κουτσούμπας στην εισηγητική του παρέμβαση ανέφερε τα εξής:

«Λένε ότι όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην Κρήτη, κάτω απ' αυτήν τουρισμό θα βρεις. Και δεν είναι τυχαίο ότι η ανάπτυξη αυτού του κλάδου αλληλοσυνδεόταν και εμπλεκόταν πάντα με την ανάπτυξη άλλων κλάδων, όπως η μεταποίηση, οι κατασκευές και το εμπόριο.

Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι οι μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις ανήκουν ή συνδέονται με ισχυρούς ομίλους που δραστηριοποιούνται ταυτόχρονα και στους κλάδους της ναυτιλίας, των κατασκευών, της Ενέργειας, της μεταποιητικής βιομηχανίας, της εμπορίας τροφίμων, των πετρελαιοειδών, των μεταφορών, καθώς και στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Και σε έναν τέτοιο τομέα η αστική τάξη της χώρας στήριζε πάντα, τα τελευταία τουλάχιστον 25 χρόνια, και στηρίζει και σήμερα τις προσδοκίες της για ανάκαμψη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Βέβαια αυτή η επιλογή είναι δικαιολογημένη, αφού πρόκειται για έναν κλάδο με σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα: Θάλασσες, νησιά, κλίμα. Ομως είναι έτσι για όλους; Αφορά αυτή η ανάπτυξη τον λαό της Κρήτης; Αφορά τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στα ξενοδοχεία, στην εστίαση και στις αμέτρητες τουριστικές επιχειρήσεις;

Κι αν αφορά όλους, γιατί τότε δεν στριμώχνονται έξω από τις μεγάλες επιχειρήσεις αναζητώντας δουλειά;

Γιατί γκρινιάζουν οι μεγαλοξενοδόχοι και εδώ στην Κρήτη και σε όλη τη χώρα για 50.000 κενές θέσεις εργασίας;

Πρώτα απ' όλα φαίνεται ότι το "τουριστικό θαύμα" που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ και όλες τις κυβερνήσεις από το 2013 έως σήμερα, με μια μικρή εξαίρεση τα δυο προηγούμενα χρόνια της πανδημίας, μόνο θαύμα δεν ήταν για τους εργαζόμενους, αλλά και για τους αυτοαπασχολούμενους, τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις στον Τουρισμό. Τι σόι θαύμα είναι όταν οι τεράστιοι ρυθμοί ανάπτυξης κρύβουν από πίσω πάντα μια τεράστια αύξηση της εκμετάλλευσης; Μάλλον αναγκαία προϋπόθεση μπορεί να την πεις. Και στον τουρισμό και σε όλους τους κλάδους της οικονομίας.

Γιατί, τι σόι θαύμα είναι η εποχική απασχόληση λίγων μηνών, παρά τις κορόνες για επέκταση της τουριστικής περιόδου, οι 16 διαφορετικές ελαστικές μορφές εργασίας, η εντατικοποίηση, δηλαδή δουλειά μέχρι τελικής πτώσης με μισθούς πείνας; Πώς αλλιώς βγαίνουν τα αμύθητα κέρδη των ομίλων του κλάδου, αν όχι με διαμονή σε τρώγλες ή σε υπόγεια μερικών τετραγωνικών μέτρων για τους εποχικούς εργαζόμενους; Τι κέρδη θα είχαν αν δεν επέβαλαν πεντάμηνη και εξάμηνη δουλειά δίχως ρεπό, με καραμπινάτη κλοπή σε ένσημα ή με δουλειά χωρίς διάλειμμα μέσα στον καύσωνα;

Θα πει κανείς, έτσι είναι η φύση της εργασίας στον τουρισμό. Αλήθεια; Γιατί, τι εμποδίζει, αν όχι η κερδοφορία, η απληστία και ασυδοσία της εργοδοσίας έναν εργάτη να δουλεύει 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο, με ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες του;

Αλλά και παρακάτω:

Γιατί είναι λογικό, όπως λένε μερικοί, να δουλεύει κανείς 6 μήνες και να πρέπει να ζήσει δώδεκα; Γιατί ο τουρισμός και η αναψυχή δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει όλο τον χρόνο;

Ακριβώς γιατί τα μονοπώλια θέλουν να απομυζούν όταν και όσο έχει εισερχόμενη αυξημένη τουριστική κίνηση. Σκεφτείτε πόσοι, πώς και πόσο θα δούλευαν αν ο λαός είχε πρόσβαση σε καλές, ποιοτικές διακοπές όλο τον χρόνο. Και δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι.

Πάρτε μια μικρή τουριστική επιχείρηση. Τι την εμποδίζει να αναπτυχθεί και να διασφαλίζει μια καλή ζωή σε έναν αυτοαπασχολούμενο που δουλεύει μαζί με την οικογένειά του, αν όχι ο αδυσώπητος ανταγωνισμός με τα μεγαθήρια του κλάδου;

Κι όταν συμβαίνει τα πράγματα να στραβώσουν κι έρχεται μια αναποδιά, είναι όλοι εκτεθειμένοι στον ίδιο βαθμό, μεγάλοι, μικροί, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι;

Γιατί ο τουρισμός θέλουμε - δεν θέλουμε επηρεάζεται από παράγοντες που δεν έχουν να κάνουν με το αν επιλέγουν οι τουρίστες τη χώρα μας ή άλλους προορισμούς.

Οι περσινές φωτιές στην Εύβοια κι αλλού σταμάτησαν την τουριστική δραστηριότητα στις περιοχές που επλήγησαν. Φανταστείτε έναν σεισμό στην Κρήτη, που δεν είναι από τα πιο απίθανα να συμβεί, τι θα σημάνει για τους χιλιάδες ξενοδοχοϋπαλλήλους, για όλο το νησί.

Ποιος θα την πληρώνει σε τέτοιες περιπτώσεις;

Σίγουρα όχι οι μεγαλοξενοδόχοι. Αυτοί έχουν δεκάδες επενδύσεις σε εξέλιξη, άλλες επιχειρήσεις εδώ στη χώρα ή αλλού και θα συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους, με αβάντες που δεν έχουν ούτε οι μικρομεσαίοι, ούτε βέβαια οι εργαζόμενοι που εξαρτώνται από τον μισθό τους και μόνο.

Πάρτε για παράδειγμα την πανδημία. Η κυβέρνηση τους απάλλαξε από μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές για δυο χρόνια. Τους έδωσε τη δυνατότητα με το πρόγραμμα "ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ" να έχουν μέχρι και σήμερα στη δουλειά όσους θέλουν με τον μισό μισθό.

Θυμηθείτε τι έγινε με τα περίφημα πρωτόκολλα προστασίας και αντιμετώπισης του κορονοϊού που προσαρμόστηκαν πλήρως στις ανάγκες των μεγάλων τουριστικών μονάδων, των αεροπορικών και πλοιοκτητριών εταιρειών.

Με τον νόμο Χατζηδάκη πήραν ακόμη μεγαλύτερη αβάντα να ξεχειλώνουν τον εργάσιμο χρόνο όπως τους βολεύει.

Είναι όλοι λοιπόν το ίδιο εκτεθειμένοι;

Για να δούμε όμως σε αυτήν εδώ τη συγκυρία, με τον πόλεμο πάνω από τα κεφάλια μας, ποια είναι η στάση του καθενός; Η στάση που κράτησαν οι ιδιοκτήτες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων διαχρονικά σε όλες τις πολεμικές και άλλες πολιτικές ή στρατιωτικές κρίσεις που εξελίχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια μέχρι σήμερα σε ανταγωνίστριες τουριστικά χώρες, είναι χαρακτηριστική για το πόσο τους ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κυριολεκτικά έτριβαν τα χέρια τους με τα γεγονότα στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, με τον πόλεμο στη Συρία, με την κρίση στην Τουρκία, με την ενισχυμένη παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

Δείτε πώς αντιμετώπισαν τους Σύρους και Αφγανούς πρόσφυγες και πώς αντιμετωπίζουν τώρα τους πρόσφυγες από την Ουκρανία, που είναι περισσότερο εξειδικευμένοι εργαζόμενοι. Ηδη έχουν φτιάξει δουλεμπορικό δίκτυο για την εκμετάλλευσή τους σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες σε όλες τις μεγάλες τουριστικές περιοχές.

Εκμεταλλεύονται την ανάγκη αυτών των ανθρώπων να σωθούν από την κόλαση, με σκοπό να βρουν φτηνό εργατικό δυναμικό. Αντιμετωπίζουν τον πόλεμο, που όλοι τους συνολικά έχουν προετοιμάσει, ως ευκαιρία για αναβάθμιση της θέσης τους, της κερδοφορίας τους στο πλαίσιο του λυσσασμένου ανταγωνισμού τους.

Και σε αυτή λοιπόν τη συγκυρία, το ΚΚΕ στήριξε και στηρίζει όλα τα διαχρονικά αλλά και τα επείγοντα αιτήματα των εργαζομένων του κλάδου.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες είναι πρώτοι στη μάχη για αυξήσεις στους μισθούς, για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που θα μπαίνουν εμπόδιο στη φυσική εξόντωση των εργαζομένων. Για αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και διαμονής με ευθύνη της μεγαλοεργοδοσίας, της κυβέρνησης, των δήμων και Περιφερειών. Για μέτρα υγείας και ασφάλειας, ώστε να μην σακατεύονται οι εργαζόμενοι σε μια τουριστική σεζόν με πρωτοφανή ένταση και με δουλειά από τα ξημερώματα ως τα μεσάνυχτα.

Κι επειδή για το ΚΚΕ ο τουρισμός είναι ανθρώπινη ανάγκη, θεωρούμε ότι έπρεπε να είναι καθολικό λαϊκό δικαίωμα, μιας και έχει άμεση σχέση με την αναπλήρωση της εργατικής δύναμης και όχι να είναι εμπόρευμα και μάλιστα πανάκριβο.

Για παράδειγμα, τέτοιου είδους δικαιώματα είχαν κατακτήσει παλιά οι εργαζόμενοι στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου η μείωση του χρόνου εργασίας, η εξασφάλιση των δωρεάν διακοπών, η μείωση του συντάξιμου χρόνου εξασφαλίστηκαν από το σοσιαλιστικό σύστημα. Με οργανωμένες διακοπές και κατασκηνώσεις, με την εξειδίκευση στις ανάγκες της Πρόνοιας και της Υγείας, με ειδικά δίκτυα για τα παιδιά και τους νέους.

Στις καπιταλιστικές κοινωνίες, όπως και στη χώρα μας, αργότερα άρχισε να αναγνωρίζεται με κατακτήσεις των εργαζομένων σε έναν βαθμό ως αποτέλεσμα της επίδρασης του σοσιαλισμού, της σκληρής ταξικής πάλης και σύγκρουσης, χωρίς όμως να κατοχυρωθεί ως υποχρεωτικό δικαίωμα και δωρεάν.

Μια τέτοια κατάκτηση ήταν και ο κοινωνικός τουρισμός, που βέβαια κι αυτός ήταν από χρήματα των εργαζομένων, από την Εργατική Εστία, πριν την καταργήσουν. Που έχει υποστεί κι αυτή η παροχή το διαρκές πετσόκομμα όχι μόνο στον αριθμό των δικαιούχων, αλλά ακόμη και στον αριθμό των ημερών που επιδοτούνται. Που και αυτή η κατάκτηση, όπως και η επιδότηση της ανεργίας, έχει πάρει με τον πρόσφατο νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση τον δρόμο της αντικατάστασής της με νέα οφέλη και ζεστό χρήμα για τη μεγαλοεργοδοσία. Και χρειάζεται άμεσα, τώρα, να διευρυνθούν τα κριτήρια των δικαιούχων, αλλά κυρίως να δοθεί η δυνατότητα σε ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων να μπορέσουν να κάνουν διακοπές και αναψυχή.

Πρέπει να αποτελέσει κι αυτό καθολικό αίτημα όχι μόνο των εργαζομένων του κλάδου, αλλά ολόκληρου του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Οσες κυβερνήσεις και αν αλλάξουν, όσα κυβερνητικά σχήματα και αν διαμορφωθούν, όσοι τρόποι διαχείρισης και αν εφαρμοστούν, τα συμφέροντα του λαού με την κερδοφορία του κεφαλαίου δεν γεφυρώνονται.

Στον κλάδο του Τουρισμού φανερώνονται όλες οι μεγάλες αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος που σαπίζει. Που από τη μια εξασφαλίζει τεράστια πλούτη στους επιχειρηματικούς ομίλους και από την άλλη όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους, ενώ στερεί από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας τη δυνατότητα να απολαμβάνει έστω και λίγες μέρες διακοπών.

Ο τουρισμός είναι ανθρώπινη ανάγκη, καθολικό λαϊκό δικαίωμα, που έχει άμεση σχέση με την αναπλήρωση της εργατικής δύναμης και όχι εμπόρευμα.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει τον τουρισμό και την αναψυχή ως αναπόσπαστο στοιχείο ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής οικονομίας, στην οποία οι πλουτοπαραγωγικές πηγές θα είναι λαϊκή περιουσία.

Σ' αυτές τις συνθήκες η αναψυχή και η ξεκούραση θα αποτελούν κατοχυρωμένο δικαίωμα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και όχι ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Θα απολαμβάνουν τις ομορφιές όλης της χώρας με σύγχρονες υποδομές, που τώρα αδυνατούν σε ένα μεγάλο ποσοστό, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Ο τουρισμός θα γίνει δικαίωμα και γέφυρα πραγματικής φιλίας, γνωριμίας και συνεργασίας των λαών.

Σας καλούμε να σκεφτείτε, να προβληματιστείτε πάνω στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Πάρτε τη θέση σας δίπλα στους κομμουνιστές, στα σωματεία, στους συλλόγους, στους μαζικούς φορείς, για να διεκδικήσουμε ανάσες ανακούφισης και να ανοίξουμε τον ελπιδοφόρο δρόμο για τον λαό.

Μ' αυτές τις σκέψεις θα ήθελα να τελειώσω αυτή την εισηγητική παρέμβαση και να ανανεώσω την υπόσχεση του ΚΚΕ, ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για την ικανοποίηση των διεκδικήσεων και των δίκαιων αιτημάτων σας».