Εργαζόμενοι, βιοπαλαιστές αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι βλέπουν όλο και περισσότερο τις ανάγκες τους να τσακίζονται, ενώ ήδη έχει γίνει «ατμός» η αύξηση - ψίχουλα στον κατώτατο μισθό που αποφάσισε η κυβέρνηση τον περασμένο Μάη κατ' εφαρμογή του μνημονιακού νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου. Μια αύξηση των 50 ευρώ τον μήνα, που η κυβέρνηση παρουσίασε ως ...«ένα μισθό τον χρόνο», και την ίδια στιγμή μόνο για τα καύσιμα μετά τις ραγδαίες ανατιμήσεις η εργατική - λαϊκή οικογένεια έχει ήδη χάσει πολλά παραπάνω. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τον περασμένο Απρίλη, η απώλεια της αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού ανήλθε στο 18%, από 14,8% τον Μάρτη. Μάλιστα, ο μέσος μισθός των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα τον Απρίλη έχασε το 9,9% της αγοραστικής του δύναμης, ενώ οι εργαζόμενοι που εργάζονται με μερική απασχόληση έχασαν το 28%!

Ουσιαστικά πρόκειται για κατάρρευση των μισθών, με τους εργαζόμενους στη συντριπτική τους πλειοψηφία να μένουν απροστάτευτοι απέναντι στην εργοδοσία αφού δεν καλύπτονται από κλαδικές ΣΣΕ, με μια σειρά κλάδων να έχουν να υπογράψουν τέτοιες από το 2013! Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που βρήκαν δουλειά από τότε αμείβονται με τα ελάχιστα που ορίζουν οι κυβερνήσεις, πάντα με κριτήριο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, γι' αυτό και αποδεικνύονται «αέρας κοπανιστός» όταν όλα τα είδη «τραβάνε την ανηφόρα». Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτήν τη στιγμή σε ισχύ βρίσκονται μόνο 34 Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές) που δυνητικά καλύπτουν μόλις το 27% των εργαζομένων...

Τα παραπάνω αναδεικνύουν τη ζωτική σημασία που αποκτά η σκληρή πάλη που δίνεται σε μια σειρά από κλάδους και χώρους δουλειάς για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων. Μετά τους οικοδόμους, τους λιμενεργάτες της COSCO, τους μεταλλεργάτες στο Πέραμα, τους εργαζόμενους της «Μινέρβα» κι άλλους που κατάφεραν με πολύμηνους σκληρούς αγώνες, κόντρα σε εργοδοτικές απειλές και τρομοκρατία, να πετύχουν την υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς, τη «σκυτάλη» παίρνουν για το επόμενο διάστημα άλλοι κλάδοι. Με απεργιακές κινητοποιήσεις, στάσεις εργασίας, άλλες μορφές πάλης θέτουν στο επίκεντρο αυτές τις διεκδικήσεις, με τον Ιούνη να μετατρέπεται σε μήνα όπου κλαδικά και επιχειρησιακά συνδικάτα περνούν σε «μπαράζ» τέτοιας αγωνιστικής δραστηριότητας.