Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του:

«(...) Αυτό το έργο της σωτηρίας των ναυπηγείων δεν είναι καινούργιο. Είναι παλιό, χιλιοπαιγμένο.

Οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων και οι κάτοικοι της Ελευσίνας ξέρουν πώς τέλειωσαν, ποια θλιβερή κατάληξη είχαν όλες οι προηγούμενες δήθεν σωτήριες λύσεις: Απ' την κρατικοποίηση των ναυπηγείων από την πρώτη κυβέρνηση της ΝΔ, που φόρτωσε τα χρέη του Ανδρεάδη στον λαό, μέχρι την ιδιωτικοποίηση, που οδήγησε στην ιδιοκτησία Ταβουλάρη απ' τις τότε κυβερνήσεις της ΝΔ και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ. Θυμούνται τους εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που καλούσαν την τότε κυβέρνηση να δώσει και άλλα χρήματα στον Ταβουλάρη.

Στα ναυπηγεία έχουν δοκιμαστεί όλα τα σχήματα καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κρατική, μεικτή, ιδιωτική, και μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα.

Αποδείχθηκε ότι κάθε ιδιωτική ή κρατική επιχείρηση που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος είναι υποχρεωμένη να θυσιάσει τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.

Ας σκεφτούμε όμως συγκεκριμένα γιατί χρειάζονται σήμερα λύσεις σωτηρίας και εξυγίανσης τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας και γενικότερα της Ελλάδας;

Δεν υπάρχουν άραγε μεγάλες, πραγματικές ανάγκες ναυπήγησης και επισκευής, τις οποίες πρέπει να καλύψουν το επόμενο διάστημα;

Σκεφτείτε μόνο ότι το ένα στα δύο πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας θα είναι γερασμένο, θα είναι 40 ετών έως το 2035 και αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την ασφάλεια των μεταφορών η ανανέωση του στόλου.

Σκεφτείτε τις ανάγκες ναυπήγησης νέων πλοίων για το Πολεμικό Ναυτικό, που σήμερα υλοποιούνται στα γαλλικά ναυπηγεία.

Σκεφτείτε το μεγάλο μέγεθος της ελληνικής ποντοπόρου ναυτιλίας.

Μήπως όμως δεν υπάρχουν έμπειρο επιστημονικό και εργατικό δυναμικό και υποδομές;

Μα τότε γιατί θέλουν να επενδύσουν η αμερικανική ΟΝΕΧ και οι Ιταλοί συνέταιροί της στην Ελευσίνα, γιατί επένδυσαν ήδη στη Σύρο και γιατί αντίστοιχα επένδυσε στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ο όμιλος του εφοπλιστή Προκοπίου; Για φιλανθρωπικούς λόγους ή για το κέρδος και τα συμφέροντά τους; Και ένα μικρό παιδί ξέρει την απάντηση.

Τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Τα μεγάλα χρέη των ναυπηγείων, μας απαντούν.

Μα αυτά τα χρέη είναι προς το κράτος και τους ίδιους τους εργαζόμενους. Αρα τα ναυπηγεία μπορούσαν ήδη να λειτουργούν. Δεν το επιτρέπουν οι δεσμεύσεις προς την ΕΕ που απαγορεύουν την άμεση ή έμμεση κρατική ενίσχυση των ναυπηγείων, μας απαντούν. Δεν το επιτρέπει η Επιτροπή για θέματα Ανταγωνισμού της Κομισιόν. Δεν το επιτρέπει γενικότερα η πολιτική της ΕΕ με μια σειρά από Οδηγίες και κανονισμούς που έχουν οδηγήσει στη συγκέντρωση και στον έλεγχο της ναυπηγικής βιομηχανίας στην Ευρώπη από ελάχιστους ομίλους της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας.

Στην πραγματικότητα, δίπλα στις υπαρκτές και απαράδεκτες κοινοτικές δεσμεύσεις υπάρχει η βαθύτερη αποστολή του σημερινού κράτους να υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των συμμάχων του, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (...)

Ποια είναι όμως τελικά αυτή η σωτήρια συμβολή του ιδιώτη επενδυτή, απ' την οποία υποτίθεται θα ωφεληθούν όλοι, δηλαδή τόσο οι εργαζόμενοι όσο και η τοπική κοινωνία και τα έσοδα του κράτους;

Στην πραγματικότητα, ο νέος ιδιοκτήτης αναλαμβάνει μόνο τα μισά απ' τα υπάρχοντα χρέη, δηλαδή 211 απ' τα συνολικά 432 εκατ. ευρώ, στα οποία περιλαμβάνονται και 142 εκατ. ευρώ προς το Πολεμικό Ναυτικό. Και πότε θα επιστραφούν τα χρωστούμενα; Σε αόριστο χρόνο και εφόσον το Πολεμικό Ναυτικό αναθέσει στα Ναυπηγεία Ελευσίνας ένα μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα που προβλέπεται να φτάσει τα 7 δισ. ευρώ.

Η συμφωνία θυμίζει μ' άλλα λόγια τον τίτλο της κινηματογραφικής κωμωδίας "Με τα λεφτά των άλλων". Εδώ οι άλλοι είμαστε εμείς, οι φορολογούμενοι εργαζόμενοι.

Και δεν είναι η πρώτη φορά. Με τον ίδιο τρόπο είχαν αγοραστεί τα κερδοφόρα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας απ' τη "Fraport" επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με δάνεια απ' τους εγχώριους τραπεζικούς ομίλους, τους οποίους κρατούσε ζωντανούς η ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα των φορολογούμενων (...)

Ποιον ωφελεί τελικά και ποιον υπηρετεί στην πραγματικότητα αυτή η συμφωνία, εκτός απ' τα μελλοντικά κέρδη της αμερικανικής ΟΝΕΧ;

Μας απάντησε με σαφήνεια και πολλές φορές ο προηγούμενος Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, τονίζοντας ότι η συμφωνία συμβολίζει τη σύγκλιση των συμφερόντων της Ελλάδας και των ΗΠΑ στην άμυνα, στην ενεργειακή ασφάλεια και στη ναυτιλιακή συνεργασία.

Το μόνο που φυσικά δεν είπε ο Αμερικανός πρέσβης είναι ότι αναφέρεται στα συμφέροντα του κεφαλαίου στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ.

Γι' αυτό και αυτή η συμφωνία για τα ναυπηγεία ακολούθησε την υπογραφή της νέας Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας - ΗΠΑ, όπου αποτυπώνεται το στρατηγικό σχέδιο να καταστεί η χώρα μας περιφερειακός κόμβος υποστήριξης και logistics για την υλοποίηση των επικίνδυνων πολεμικών σχεδίων του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή και ενώ συνεχίζεται η πολεμική αναμέτρηση του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας.

Στην πραγματικότητα, η νέα Συμφωνία προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στην επικίνδυνη αλυσίδα των επιλογών της σημερινής κυβέρνησης και όλων των προηγούμενων που οδηγούν στην όλο και βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική αναμέτρηση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και την Κίνα (...)

Αυτήν τη μεγάλη εικόνα συμπληρώνουν οι επιλογές παράδοσης των ελληνικών ναυπηγείων στο αμερικανικό κεφάλαιο, για να στηρίξουν εκτός των άλλων τις ανάγκες ναυπηγοεπισκευής του αμερικανικού 6ου Στόλου, καθώς και την επισκευή και ναυπήγηση πλοίων μεταφοράς LNG.

Εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ποιον ωφελούν, ποιον υπηρετούν και ποιον βλάπτουν αυτές οι επιλογές. Μετατρέπουν τον ελληνικό λαό και τους γειτονικούς λαούς σε πολεμικό στόχο στην περίπτωση κλιμάκωσης της στρατιωτικής αναμέτρησης ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα που έχει ήδη αρχίσει στην Ουκρανία και ενώ αυξάνονται συνεχώς οι νέες πιθανές εστίες απ' τη Μολδαβία και το Κόσοβο έως την Αρμενία και την Ταϊβάν.

Ηδη ο λαός μας και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης πληρώνουν πανάκριβα την κλιμάκωση του ενεργειακού πολέμου της ΕΕ με τη Ρωσία, την οποία η Κομισιόν προσπαθεί να την παρουσιάσει ως τάχα αναγκαστική επιλογή για την υπεράσπιση της ελευθερίας (...)

Διασφαλίζει όμως ο νέος νόμος, που ψήφισαν μαζί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον τα δεδουλευμένα και τα δικαιώματα των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση;

Ούτε καν αυτό δεν συμβαίνει. Τα δεδουλευμένα τουλάχιστον ενός χρόνου παραγράφονται οριστικά και αυτή είναι μόνο η πρώτη σίγουρη μεγάλη απώλεια των εργαζομένων. Το 70% απ' τα υπόλοιπα θα δοθεί αφού ολοκληρωθούν οι μεταβιβάσεις προς τον νέο επενδυτή, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη χρονική δέσμευση. Μπορεί δηλαδή να τα πάρουν σε δύο χρόνια, με τον πληθωρισμό να "τρέχει" και να τα "κουρεύει".

Συνολικά οι απαιτήσεις των εργαζομένων εξομοιώνονται στην ουσία με αυτές των υπόλοιπων πιστωτών και χάνεται η προτεραιότητά τους. Στην ουσία διαμορφώνεται πιλοτικά ένα νέο εργατικό δίκαιο, κατά επιχείρηση. Πρόκειται για ένα ακόμα αντιδραστικό βήμα για να δημιουργηθούν ειδικές εργασιακές οικονομικές ζώνες.

Ούτε και τα δικαιώματα που είχαν κατοχυρώσει οι εργαζόμενοι με τις συμβάσεις τους θα ισχύουν από εδώ και μπρος. Ολοι οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων είναι πλέον απολυμένοι. Οι όποιες επαναπροσλήψεις του παλιού προσωπικού θα γίνουν σε νέα βάση, χωρίς να διασφαλίζεται η στοιχειώδης συνέχεια των εργασιακών σχέσεων.

Ποια θα είναι αυτή η νέα βάση;

Τη γνωρίζουμε ήδη απ' τα "έργα και τις ημέρες" της ίδιας εταιρείας στο Νεώριο της Σύρου με το ξήλωμα των εργατικών δικαιωμάτων. Οι παλιοί εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να υπογράψουν μεταχρονολογημένες απολύσεις προκειμένου η ΟΝΕΧ να γλιτώσει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις.

Σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι είναι πλέον εργολαβικοί, που πληρώνονται με την ώρα, με 7 - 10 ευρώ, χωρίς Συλλογική Σύμβαση και που έφτασαν στο σημείο να περιμένουν κάθε μήνα sms για το αν θα δουλέψουν τον επόμενο (...)

Το παράδειγμα της Ελευσίνας φωτίζει ότι όταν οι εργαζόμενοι επιλέγουν να διαλέξουν αυτό που φαίνεται κάθε φορά ως το μικρότερο κακό, το αποτέλεσμα θα είναι τα πράγματα να πηγαίνουν απ' το κακό στο χειρότερο (...)

Η Ελευσίνα παραμένει μια απ' τις πιο επιβαρυμένες περιβαλλοντικά περιοχές της Ελλάδας. Μια περιοχή με αυξημένο κίνδυνο βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης λόγω της γειτνίασης πολλών επικίνδυνων βιομηχανικών εγκαταστάσεων, διυλιστηρίων, πολεμικής βιομηχανίας, εγκαταστάσεων υγραερίων, χημικής βιομηχανίας με τις κατοικημένες περιοχές. Μιας περιοχής με μεγάλη συσσώρευση βαριάς βιομηχανικής δραστηριότητας, με μεγάλη δραστηριότητα πλοίων που μεταφέρουν πετρελαιοειδή και με συσσώρευση ναυαγίων και παροπλισμένων πλοίων. Υπάρχουν 21 επιβλαβή πλοία που σαπίζουν στην ακτογραμμή και πάνω από 30 ναυάγια.

Ολοι θυμόμαστε το ατύχημα του "Αγία Ζώνη ΙΙ", όταν μαύρισε ο Σαρωνικός, το 2017. Πρόσφατη ήταν η πυρκαγιά στο εγκαταλελειμμένο καταμαράν "ΔΙΟΣ".

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί την επιβάρυνση του κόλπου της Ελευσίνας με βιομηχανικά και υγρά απόβλητα, καθώς και με την ατμοσφαιρική ρύπανση. Την επιβεβαιώνουν και ορισμένες μετρήσεις που αποτυπώνουν τη σοβαρή επιβάρυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος με βαρέα μέταλλα και του ατμοσφαιρικού περιβάλλοντος με τοξικές ουσίες (...)

Γνωρίζουμε επίσης ότι αν δεν παρθούν αυστηρά μέτρα, η ναυπηγική δραστηριότητα οδηγεί σε περιβαλλοντική επιβάρυνση, για παράδειγμα τη ρύπανση με βαρέα μέταλλα από τα απόβλητα της αμμοβολής, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας από αιωρούμενα σωματίδια. Φυσικά σήμερα υπάρχουν τα τεχνικά μέσα για να περιορίζεται το πρόβλημα. Υπάρχουν μέσα που εμποδίζουν τη διασπορά της σκόνης των απόβλητων των ψηγματοβολών και των σταγονιδίων των χρωμάτων που είναι επικίνδυνα για την υγεία των κατοίκων.

Ομως, τα "έργα και οι ημέρες" της ΟΝΕΧ στο Ναυπηγείο της Σύρου δεν επιτρέπουν τον παραμικρό εφησυχασμό. Παρά την κυβερνητική δέσμευση έχουν περάσει 2 χρόνια και δεν έχει ακόμα γίνει ούτε καν η μελέτη για την εκτίμηση της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Τώρα έφτασε να τη χρηματοδοτεί και να ελέγχει τα αποτελέσματά της η ίδια η ΟΝΕΧ (...)

Η στάση και ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ για την έγκριση της νέας συμφωνίας είναι επίσης πολύ διδακτικά για όποιον εξακολουθεί να προσδοκά φιλολαϊκή λύση από μια προοδευτική κυβέρνηση της σοσιαλδημοκρατίας, που θα προκύψει μετά τις εκλογές.

Το παράδειγμα των Ναυπηγείων Ελευσίνας φωτίζει ότι όσο το τρένο της διακυβέρνησης κινείται στις ράγες που καθορίζουν το κεφάλαιο, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θα προχωρά στην ίδια γνωστή αντιλαϊκή κατεύθυνση που τσακίζει τους εργαζόμενους, όσοι μηχανοδηγοί κι αν αλλάξουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε μόνο, μαζί με τη ΝΔ, το νομοσχέδιο για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας.

Πρωταγωνίστησε σ' αυτήν την κατεύθυνση όλα τα προηγούμενα χρόνια. Δίκαια χαρακτηρίστηκε ο πρώτος ντίλερ της αμερικανικής ΟΝΕΧ στην Ελλάδα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, που προεκλογικά υποσχέθηκε ναυπηγεία υπό δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο, προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση και άνοιξε τον δρόμο για να κυματίζει στο Νεώριο της Σύρου η σημαία των ΗΠΑ. Γι' αυτό και ο προηγούμενος Αμερικανός πρέσβης, κ. Πάιατ, ευχαρίστησε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στα εγκαίνια του Ναυπηγείου της Σύρου.

Η κυβέρνηση Τσίπρα προώθησε πρώτη στην πράξη το καθεστώς της ειδικής ζώνης των εργολαβικών εργαζομένων, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς Συλλογική Σύμβαση, χωρίς τήρηση των στοιχειωδών προβλέψεων της εργατικής νομοθεσίας.

Η κυβέρνηση Τσίπρα έκλεισε την αρχική συμφωνία με την ΟΝΕΧ και για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, η οποία αποτέλεσε τον πιλότο της λύσης που παρουσίασε η κυβέρνηση της ΝΔ. Γι' αυτό και ο αρμόδιος υπουργός, Αδωνις Γεωργιάδης, τόνισε τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην επίτευξη της συμφωνίας και συμπλήρωσε ότι δεν θέλει να καπηλευτεί το θετικό έργο της προηγούμενης κυβέρνησης.

Αλλά και στη συζήτηση στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε ανοιχτά την κυβερνητική προσπάθεια να κάνει το μαύρο άσπρο, με τις αστείες διορθωτικές προτάσεις του και τα αιτήματά του να δεσμευτεί η κυβέρνηση σε ενδεικτικό χρονοδιάγραμμα καταβολής των δεδουλευμένων και να υπάρξει γνωμοδότηση απ' τη Βουλή για το τελικό κείμενο της συμφωνίας (...)

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο κινείται γενικότερα και το ΠΑΣΟΚ, που δηλώνει ότι μπορεί να συνεργαστεί κυβερνητικά την επόμενη μέρα και με τη ΝΔ και με τον ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας, όπως εξάλλου έκανε και την εποχή των μνημονίων. Τώρα, με τη βοήθεια των μεγάλων συστημικών μέσων ενημέρωσης, προσπαθεί να εμφανιστεί ξανά ως φιλολαϊκή δύναμη με τον αντιδεξιό μανδύα.

Οι όποιες αναιμικές διαφοροποιήσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως το αμήχανο "παρών" στην ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ναυπηγεία, εξυπηρετούν την προεκλογική τακτική του να ψαρέψει σε θολά νερά και υπαγορεύονται από υπαρκτούς ανταγωνισμούς τόσο μέσα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο όσο και μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων στη χώρα μας, σχετικά με τον σχηματισμό της επόμενης αστικής κυβέρνησης.

Κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει τον αμαρτωλό ρόλο του ΠΑΣΟΚ για την πορεία τόσο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά όσο και της Ελευσίνας (...)

Ας σκεφτούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν οι εργαζόμενοι είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Ας σκεφτούμε πόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να ζούμε αν το κριτήριο λήψης αποφάσεων δεν ήταν το κέρδος των ομίλων, το συμφέρον της άρχουσας τάξης, των καπιταλιστών, οι κατευθύνσεις και οι δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Αυτή η διέξοδος υπάρχει. Είναι η κοινωνική ιδιοκτησία που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία του λαού.

Είναι η εργατική εξουσία που μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την παραγωγή με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Είναι ο σοσιαλισμός.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θα αξιοποιηθεί ο κοινωνικοποιημένος τομέας της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας για την κατασκευή, μετασκευή και συντήρηση σύγχρονων και ασφαλών εμπορικών και πολεμικών πλοίων, καθώς και σιδηροδρομικού υλικού.

Θα αναβαθμιστούν η επιστημονική έρευνα και τα Προγράμματα Σπουδών στα Τμήματα Ναυπηγών των Πολυτεχνικών Σχολών για να καλύπτονται έγκαιρα οι μελλοντικές ανάγκες.

Θα διασφαλιστεί ο καθημερινός ενεργός ρόλος των εργαζομένων στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων. Θα αναβαθμιστούν οι υποδομές και το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό που υπάρχει σήμερα στη ναυπηγική βιομηχανία.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο μπορεί επίσης να προχωρήσουν αποτελεσματικά ο συντονισμός, η εξειδίκευση και ο καταμερισμός εργασιών μεταξύ των διαφορετικών ναυπηγείων της χώρας, αφού θα αποτελούν πλέον ενιαία κοινωνική κρατική ιδιοκτησία και δεν θα ανήκουν σε ανταγωνιστικούς ομίλους.

Ταυτόχρονα, η ναυπηγική βιομηχανία θα δίνει ώθηση σ' άλλους βιομηχανικούς κλάδους, όπως της χαλυβουργίας, και θα στηρίζει το σύστημα γρήγορων και ασφαλών μαζικών μεταφορών.

Δεν χρειάζεται να ζήσουμε τα χειρότερα που έρχονται για να πούμε φτάνει, ως εδώ, δεν πάει άλλο. Δεν είναι ούτε αναγκαίο ούτε μοιραίο να ζήσουμε έναν ακόμα πιο δύσκολο χειμώνα απ' τους προηγούμενους.

Δεν πρέπει να ανεχτούμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε ατελείωτες ώρες για έναν μισθό που δεν φτάνει για να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες μας στο τέλος του μήνα (...)

Ξέρουμε ποιος είναι ο αντίπαλός μας: Η εξουσία του κεφαλαίου. Και ξέρουμε πως δεν πρόκειται να σταματήσει την επίθεση εναντίον μας αν δεν αναμετρηθούμε μαζί του. Ο αντίπαλός μας είναι αδίστακτος, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα. Αξιοποιεί πλαστά πολιτικά διλήμματα για να εγκλωβίσει τη δυσαρέσκειά μας (...)

Ομως, αυτός ο αντίπαλος δεν είναι παντοδύναμος. Ιδιαίτερα τώρα που οξύνονται ο ανταγωνισμός και οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μέσα σε κάθε χώρα, τώρα που οξύνεται ο καβγάς ανάμεσα στους μεγάλους ομίλους για τη μοιρασιά της πίτας της κοινοτικής και της κρατικής χρηματοδότησης. Κάθε φάρμακο που χρησιμοποιεί το σύστημα για το ένα σύμπτωμα της ασθένειάς του γίνεται δηλητήριο για το άλλο. Αυξάνει, για παράδειγμα, τις κρατικές επιδοτήσεις για να δώσει ώθηση στις επενδύσεις, αλλά έτσι διογκώνεται το κρατικό χρέος. Γι' αυτό βλέπουμε μέσα σ' αυτό το κουβάρι των αντιθέσεων να παγιδεύονται και να καταρρέουν η μια μετά την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις στη Βρετανία, στην Ιταλία, στη Βουλγαρία.

Μπορούμε και πρέπει να σημαδέψουμε αυτόν τον πραγματικό αντίπαλο και τα κόμματα που τον υπηρετούν, τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τους υπόλοιπους. Κανείς δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα της αναμονής των βουλευτικών εκλογών, της επιλογής για άλλη μια φορά του δήθεν μικρότερου κακού, που οδηγεί απ' το κακό στο χειρότερο (...)

Σας καλούμε σε μαζικό, αποφασιστικό αγώνα για να απαιτήσουμε όχι μόνο μέτρα ανακούφισης αλλά τη ζωή που μας αξίζει. Να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά το σύνθημα "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά".

Να παλέψουμε για την ανατροπή της πολιτικής που αυξάνει το ξεζούμισμα των εργαζομένων, την ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια, τη βαριά και άδικη φορολογία (...)

Το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί σ' αυτήν τη μεγάλη αγωνιστική ανατρεπτική πρωτοβουλία γιατί δεν έχει καμιά δέσμευση από τους μονοπωλιακούς ομίλους, απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ (...)

Εμείς δεν χωρίζουμε τους εργαζόμενους με βάση την ψήφο τους στις τελευταίες εκλογές, σε δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς.

Εμείς τους καλούμε να σκεφτούν, να επιλέξουν πολιτικά και να δράσουν αγωνιστικά για να ικανοποιηθούν επιτέλους οι ανάγκες τους, με βάση το ταξικό συμφέρον τους και τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα.

Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη και στο κριτήριο των εργαζομένων, ακόμα και όταν τους πιέζουν με εκφοβιστικά κάλπικα διλήμματα, όπως στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Γι' αυτό και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις μας βγήκαν μπροστά μαζί με άλλους πρωτοπόρους εργάτες απαιτώντας να μη χαθεί ούτε 1 ευρώ απ' τα δεδουλευμένα και να κατοχυρωθεί η δουλειά με Συλλογική Σύμβαση και δικαιώματα, χωρίς καμιά απόλυση στα Ναυπηγεία. Γι' αυτό μπορούν και πρωταγωνιστούν στην πάλη για να γίνουν τα ναυπηγεία και τα λιμάνια αποκλειστικά λαϊκή περιουσία (...)

Μαζικός, αποφασιστικός λαϊκός αγώνας και ισχυρό ΚΚΕ παντού είναι η μόνη απάντηση στα χειρότερα που μας ετοιμάζουν.

Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!».