Τα στοιχεία της έρευνας όπου διαπιστώνεται ότι το 97,7% όσων νοσηλεύτηκαν με COVID εκτός ΜΕΘ έχασαν τη ζωή τους, έναντι 72,7% για τους ασθενείς εντός ΜΕΘ, είναι γροθιά στο στομάχι. Επιβεβαιώνουν ότι κάποιοι ασθενείς δεν είχαν την ευκαιρα να παλέψουν για τη ζωή τους, και ότι από την ώρα που κατέληξαν στο νοσοκομείο σε βαριά κατάσταση χωρίς διαθέσιμο κρεβάτι ΜΕΘ, η εξέλιξη είχε ήδη προγραφεί και οι πιθανότητες να επιβιώσουν ήταν σχεδόν μηδενικές. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για όσους νοσηλεύτηκαν στην επαρχία, όπου η θνητότητα εκτοξεύεται κατά 64%, αφού οι ελλείψεις προσωπικού, ΜΕΘ και εξοπλισμού είναι ακόμα μεγαλύτερες. Τα στοιχεία αυτά όχι μόνο κάνουν φύλλο και φτερό την άθλια επιχειρηματολογία της κυβέρνησης ότι η ανάπτυξη περισσότερων ΜΕΘ θα σήμαινε «σπατάλη», αλλά επιβεβαιώνουν και πόσο επικίνδυνος είναι ο σχεδιασμός να κλείσει και να συγχωνεύσει μονάδες στα επαρχιακά νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας. Μια άλλη παράμετρος της έρευνας έχει να κάνει με την επίδραση του εμβολιασμού στη θνητότητα των ασθενών που έφτασαν μέχρι τις ΜΕΘ. Οπως αποδείχθηκε, η επίδραση είναι μηδενική, καθώς το εμβόλιο προστατεύει από βαριά νόσηση αλλά δεν βοηθάει στη θεραπεία της. Αυτό σημαίνει ότι οι ανάγκες για σύγχρονη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με έμφαση στην πρόληψη και δημιουργία περισσότερων νοσοκομείων και ΜΕΘ, δεν περιορίζονται εξαιτίας του απαραίτητου εμβολιασμού, ο οποίος παρουσιάζεται προκλητικά ως «πανάκεια» από το κράτος, για να απορρίπτει τα δίκαια αιτήματα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας.