Δεν τολμούν, βέβαια, να το πουν ανοιχτά. Τουλάχιστον, οι περισσότεροι. Ούτε πολύ περισσότερο να πανηγυρίσουν. Βλέπετε, δεν είναι και εντελώς έξω από τα πράγματα οι άνθρωποι. Εχουν και κάποια συναίσθηση της πραγματικότητας. Πάντως, ανάμεσά τους, το σημειώνουν και το υπογραμμίζουν.

Για την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μιλάμε, η οποία θεωρεί ως μεγαλύτερη... επιτυχία της, στον μέχρι σήμερα «διάλογο» με την κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό, ποιο λέτε; Μα, την καθιέρωση των κατώτερων ορίων των συντάξεων, για τους μετά την 1.1.1993 ασφαλισμένους, στο 70% του κατώτατου μισθού, που προβλέπει η εκάστοτε Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Το γεγονός, δηλαδή, πως το μέχρι σήμερα προκλητικά εξευτελιστικό επίδομα των 70.000 δραχμών, που ονόμαζαν σύνταξη, γίνεται 120.000 δραχμές, με τα σημερινά δεδομένα. Γίνεται, δηλαδή, κάτι λιγότερο εξευτελιστικό!

Αλήθεια, έχει δοκιμάσει ο Χρ. Πολυζωγόπουλος ή ο Δ. Ρέππας να ζήσουν με 120.000 δραχμές ή και μερικά πεντοχίλιαρα ακόμη (αν συνυπολογιστεί και η επικουρική); Για να μην αναφερθούμε σε διάφορες άλλες παραμέτρους του ζητήματος. Μα δεν ντρέπονται..;