Μια ...καλή γεύση τού τι σημαίνει «δημόσιο νοσοκομείο» αλλά με πλήρως εμπορευματοποιημένη τη λειτουργία του πήρε Ελληνίδα εκπαιδευτικός, που βρέθηκε στην ανάγκη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στη Γενεύη.

Πιο συγκεκριμένα, η εκπαιδευτικός που συμμετείχε σε εκπαιδευτική εκδρομή, σε ατύχημα που είχε έσπασε το χέρι της και, όπως μας μεταφέρει, οι διασώστες της συνέστησαν να απευθυνθεί στο «δημόσιο νοσοκομείο», «για να μην πληρώσει πολλά σε ένα ιδιωτικό».

Εκεί λοιπόν παρέμεινε για 4 ώρες, έβγαλε 4 ακτινογραφίες, της έδωσαν τη διάγνωση για σπάσιμο στον ώμο και της έβαλαν νάρθηκα.

Οταν επέστρεψε λοιπόν στην Ελλάδα, έλαβε τον ...λογαριασμό, που έφτασε τα 778 ελβετικά φράγκα (788 ευρώ). Το ευτύχημα είναι ότι στην τιμή του εισιτηρίου της περιλαμβανόταν και ταξιδιωτική ασφάλιση, οπότε δεν επιβαρύνθηκε, όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο αναλυτικός τιμοκατάλογος που συνόδευε τον «λογαριασμό».

«Ελαβα δύο σελίδες χρεώσεις. 27 ευρώ κοστολογήθηκε το πέρασμά μου από τη ρεσεψιόν του νοσοκομείου, 22 ευρώ η έγγραφη γνωμάτευση, κοστολογήθηκε ο γιατρός που μου πήρε το ιστορικό κ.ο.κ», αναφέρει η ίδια.

Και πράγματι, από τον δισέλιδο λογαριασμό αποδεικνύεται ότι στο συγκεκριμένο νοσοκομείο ο ασθενής χρεώνεται με το ...λεπτό κατά τη διάρκεια της διάγνωσης. Είναι τόσο αναλυτικός, που έχει άλλη τιμή για το πρώτο 5λεπτο (17,86 φράγκα) και άλλη τιμή για «επιπλέον συμβουλευτική» ανά 5 λεπτά (τέσσερα 5λεπτα κόστισαν 71,46 φράγκα!). Ακόμα και οι «συζητήσεις με θεραπευτές ανά περίοδο 1 λεπτού» χρεώθηκαν συνολικά για 35,71 φράγκα. Ενώ 61 ευρώ κόστισε η εξέταση από ορθοπεδικό/χειρουργό για περιόδους άνω των 5 λεπτών... Οι δε χρεώσεις για τις γνωματεύσεις προκύπτουν ανάλογα με τις γραμμές (!) του κειμένου: Αλλη τιμή για κείμενα από 11 έως 35 γραμμές και άλλη για κείμενα άνω των 35 γραμμών...

Οπως φαίνεται, πρόκειται για την εφαρμογή των περιβόητων DRG's, που εφαρμόζονται «πιλοτικά» ήδη σε ορισμένα δημόσια νοσοκομεία της Ελλάδας και είχαν θεσπιστεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η συγκεκριμένη μέθοδος προβλέπει την κοστολόγηση των πάντων μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, πλήρη προσαρμογή της λειτουργίας τους και των παρεχόμενων υπηρεσιών στους κανόνες της αγοράς, με στόχο τη ραγδαία μείωση των κρατικών δαπανών, τη μεταφορά του κόστους άμεσα ή έμμεσα (μέσω των ασφαλιστικών εισφορών) στις τσέπες των ασθενών και τον περιορισμό του κόστους λειτουργίας των νοσοκομείων.