Σήμερα συμπληρώνονται τρία χρόνια από την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας. Τετάρτη 24 Μάρτη 1999, οι πόλεις Πρίστινα, Νόβι Σαντ και Ποντγκόριτσα μαζί με τα περίχωρα του Βελιγραδίου δέχονται τις πρώτες επιθέσεις των ΝΑΤΟικών αεροσκαφών.

Η γειτονική χώρα βομβαρδίζεται επί 78 μέρες στη σειρά. Υπολογίζεται ότι το ΝΑΤΟ επιχείρησε 25.000 αεροπορικές εξόδους πάνω από τη Γιουγκοσλαβία, ρίχνοντας 25.000 τόνους εκρηκτικών. Από τους βομβαρδισμούς σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν χιλιάδες άμαχοι. Καταστράφηκε η παραγωγική βάση της χώρας. Μονάδες μεγάλης σημασίας για την ανάπτυξη της Γιουγκοσλαβίας και την καθημερινή διαβίωση του λαού της τέθηκαν εκτός λειτουργίας.

Στο σύνολο των νεκρών αμάχων, το 30% ήταν παιδιά. Το μερίδιό τους ήταν μεγαλύτερο στους τραυματίες (40%). Οι βομβαρδισμοί απείλησαν και περίπου 120.000 γυναίκες, που μόλις είχαν γεννήσει, όπως και τα νεογέννητά τους, μερικά από τα οποία γεννήθηκαν στη διάρκεια των βομβαρδισμών. Περίπου 1.300.000 μαθητές δημοτικού και γυμνασίου στερήθηκαν κατά την επίθεση των σχολικών αιθουσών.

Οι βομβαρδισμοί σταματούν αρχές Ιούνη 1999. Οι ηγέτες των χωρών του G8 υποβάλλουν τις θέσεις τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που τις υιοθετεί. Η απόφαση, πλέον, προβλέπει ότι το Κόσσοβο θα μετατραπεί σε διεθνές προτεκτοράτο, θα τεθεί υπό την «προσωρινή διοίκηση της διεθνούς κοινότητας», με πρόσχημα την αποκατάσταση της ειρήνης και την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους. Σε αυτό το πλαίσιο, αποφάσισαν την αποχώρηση των γιουγκοσλαβικών δυνάμεων ασφαλείας από την περιοχή, με παράλληλη άφιξη των στρατιωτικών δυνάμεων της λεγόμενης KFOR.

Σάββατο 12/6/99, αρχίζει η είσοδος των πρώτων ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, με το μανδύα της «ειρηνευτικής δύναμης». Τι πέτυχε;

Το Μάρτη του 2000, η τότε ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας προχώρησε στην έκδοση του δίτομου έργου «Εγκλήματα Αλβανών τρομοκρατών στο Κόσσοβο από τις 10/6/99». Η αγγλόφωνη αυτή έκδοση περιείχε στοιχεία, μαρτυρίες, καταθέσεις - στις αρχές της Γιουγκοσλαβίας, στην KFOR, στον «Ερυθρό Σταυρό» κ.α. - θυμάτων ή συγγενών τους. Καταγγελίες για δολοφονίες, επιθέσεις, βιασμούς, εμπρησμούς, απαγωγές που διέπραξαν τα μέλη του διαβόητου UCK, του λεγόμενου «Απελευθερωτικού Στρατού Κοσσόβου». Αυτά τα ντοκουμέντα αποτελούν κόλαφο για την KFOR, το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ενωση και όποιον άλλον υποστηρίζει ότι οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις έφεραν την ειρήνη στην περιοχή.

Αποδεικνύεται ότι κάτω από τα μάτια τους, μετά την είσοδο της KFOR στο Κόσσοβο, από τις 10/6/1999 μέχρι τις 29/2/2000, Αλβανοί τρομοκράτες δολοφόνησαν στο Κόσσοβο 911 αμάχους. Ειδικότερα, 812 Σέρβους και Μαυροβούνιους, 71 Αλβανούς και 28 μέλη άλλων εθνικών κοινοτήτων.

Επιτέθηκαν τουλάχιστον 446 φορές κατά Σέρβων και Μαυροβούνιων, τραυματίζοντας - σοβαρότερα ή ελαφρύτερα - τουλάχιστον 511 εξ αυτών. Επίσης, σημειώθηκαν και 47 επιθέσεις κατά μελών άλλων εθνοτήτων.

Επίσημα, καταγγέλθηκαν δώδεκα επεισόδια βιασμού. Βιάστηκαν 15 γυναίκες. Ηταν όλες θύματα ομαδικού βιασμού. Ενα από τα θύματα ήταν διανοητικά ανάπηρη. Τρία θύματα βιάστηκαν μπροστά στις συζύγους τους. Ενα θύμα βιασμού είδε να σκοτώνουν τον άντρα της. Μία μάνα είδε να βιάζουν και μετά να σκοτώνουν την κόρη της. Ενα από τα θύματα βιασμού ήταν μόλις 15 χρόνων. Εξι γυναίκες, αφού τις βίασαν, τις σκότωσαν. Αλλη μία αγνοείται.

Οι Αλβανοί τρομοκράτες απήγαγαν στο Κόσσοβο 860 άτομα. Οι 822 ήταν άμαχοι. Σέρβοι και Μαυροβούνιοι ήταν οι 796. Αλβανοί ήταν 37. Τα άλλα 27 άτομα ανήκαν σε άλλες εθνότητες. Απ' τους απαχθέντες σκοτώθηκαν 73 Σέρβοι - Μαυροβούνιοι και 3 Αλβανοί. Είναι άγνωστο το τι απέγιναν 660 Σέρβοι - Μαυροβούνιοι, 32 Αλβανοί και 24 μέλη άλλων εθνοτήτων. Πολλά θύματα απαγωγής βασανίστηκαν φριχτά για να ομολογήσουν, σώνει και ντε, ότι είχαν κρυμμένα όπλα, ότι στο παρελθόν πολέμησαν τον UCK, ότι κακομεταχειρίστηκαν Αλβανούς, αν τα θύματα ήταν Αλβανοί ή Τσιγγάνοι, ότι δε θα ξανακάνουν παρέα Σέρβους κλπ.

Καταγγέλθηκαν 148 περιπτώσεις εμπρησμών κατοικιών. Τα σπίτια που κάηκαν είναι εκατοντάδες, καθώς πολλές περιπτώσεις αντιστοιχούν σε γειτονιές ή και ολόκληρα χωριά. Λεηλατούσαν τα σπίτια πριν τα κάψουν. Καταγγέλθηκαν 249 περιπτώσεις λεηλασίας, που, αντίστοιχα, αφορούν εκατοντάδες νοικοκυριά.

Καταγγέλθηκαν 160 περιπτώσεις ομαδικών ή ατομικών εκτοπίσεων από το Κόσσοβο. Πολλές φορές ολόκληρα καραβάνια προσφύγων. Αρκετές μαρτυρίες κάνουν λόγο για εισβολή τρομοκρατών σε σπίτια και διαμερίσματα, και κατάληψή τους από τους νέους, de facto, «ιδιοκτήτες».

Υπάρχουν στοιχεία για κατεδαφίσεις ή βεβηλώσεις 54 μοναστηριών και εκκλησιών ορθοδόξων, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των βεβηλωμένων κοιμητηρίων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα μέλη των κυνηγημένων εθνοτήτων ζητούσαν προστασία από την KFOR ακόμα και για να μεταβούν σε νεκροταφεία και να θάψουν δικούς τους, καθώς τρομοκράτες τους χτυπούσαν ακόμα κι εκεί.

Σημειώνουμε και πάλι ότι τα παραπάνω είναι μόνον τα επίσημα στοιχεία. Επίσης, ότι σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται πως η KFOR, όχι απλά έκανε τα «στραβά μάτια», αλλά με τη στάση της ενθάρρυνε τους Αλβανούς τρομοκράτες. Πως, αν και της καταγγέλθηκαν συγκεκριμένα άτομα ως ένοχοι, δεν κινήθηκε ή αργοπόρησε να κινηθεί για να τους συλλάβει ή και συνέλαβε τους καταγγέλλοντες!

Ακόμα, αποδεικνύεται ότι θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων δεν ήταν μόνο Σέρβοι και Μαυροβούνιοι. Αλλά και Ρόμα (Τσιγγάνοι), Γκόρα (μουσουλμάνοι σλαβικής καταγωγής), Τούρκοι του Κοσσόβου, ακόμα και Αλβανοί που επιθυμούσαν την ειρήνη και έκαναν το «λάθος» να υπερασπιστούν θύματα των επιθέσεων του UCK. Οι τρομοκράτες του UCK και του ΝΑΤΟ είχαν αποφασίσει την εθνοκάθαρση του Κοσσόβου και δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό.

Τα στοιχεία φτάνουν μέχρι τις αρχές του 2000. Ακολούθως, η «διεθνής κοινότητα» διόρισε - κυριολεκτικά - «δημοκρατική» κυβέρνηση στη Γιουγκοσλαβία και τέτοια στοιχεία σταμάτησαν να δημοσιοποιούνται από τις νέων «ηθών» γιουγκοσλαβικές αρχές.