«Με κυβέρνηση Τσίπρα ούτε με το κιάλι δεν βλέπει η χώρα την επενδυτική βαθμίδα» έλεγε προχτές ο πρωθυπουργός, με τον ΣΥΡΙΖΑ να απαντάει ότι «Μητσοτάκης και επενδυτική βαθμίδα είναι έννοιες ασύμβατες». Είτε έτσι είτε αλλιώς, έννοιες ασύμβατες είναι οι λαϊκές ανάγκες από τη μια και οι στόχοι του κεφαλαίου από την άλλη, όπως αυτός της «επενδυτικής βαθμίδας». Πολύ απλά γιατί προϋπόθεση γι' αυτή είναι η «σταθερότητα» της καπιταλιστικής οικονομίας, που μεταφράζεται σε κλιμάκωση της πολιτικής που εξαθλιώνει τον λαό, επιταχύνει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, πολλαπλασιάζει τους πλειστηριασμούς και τους εκβιασμούς στα λαϊκά σπίτια. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται πως «μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα» και καλλιεργούν προσδοκίες στον λαό ότι πλάι στο κεφάλαιο κάτι θα «τσιμπήσει» κι αυτός. «Οταν ξεπερνούμε τους στόχους μας και όταν δεν διακινδυνεύεται η δημοσιονομική σταθερότητα και η επίτευξη, εν προκειμένω, πρωτογενών πλεονασμάτων, προχωράμε σε στοχευμένα προσωρινά μέτρα», έλεγε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του και ο ΣΥΡΙΖΑ απαντούσε με παραμύθια περί «επαναφοράς» της 13ης σύνταξης, με «αναδιάταξη του δημοσιονομικού χώρου» από μια «δίκαιη ανάπτυξη» και άλλα παρόμοια. Ομως, όποια «διαρρύθμιση» και να της κάνουν, με «pass» και αντίδωρα που δίνουν ένα και παίρνουν δέκα από την άλλη τσέπη, το μόνο σίγουρο είναι πως η «δημοσιονομική σταθερότητα» και τα «πλεονάσματα» για το κεφάλαιο αποτελούν μόνιμη «φυλακή» για τις λαϊκές ανάγκες. Εξω απ' αυτά τα δεσμά είναι οι λύσεις και η προοπτική για τον λαό και γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώσει το ΚΚΕ, τη δική του δύναμη.