Βέβαια, ο πρόεδρος του ΣΥΝ απέφυγε να κάνει τοποθετήσεις, σαν αυτή της πολιτικής απόφασης, στη διάρκεια της ομιλίας του, στη σχετική συζήτηση της Βουλής. Αντίθετα, προσπάθησε, συστηματικά, να δώσει μια εντύπωση αριστερής κριτικής στη Συνθήκη της Νίκαιας. Χαρακτηριστικό είναι και το παρακάτω απόσπασμα: «Οσοι ψηφίζουν τη συνθήκη, θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί σήμερα συντηρητικοποιείται η Ευρώπη. Γιατί οι επιλογές έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των πολιτών. Γιατί περιθωριοποιείται το κοινωνικό κράτος και ενισχύεται η βία και η κρατική καταστολή».

Και δε λέμε, έχουν βάση τα ζητήματα που έβαλε. Οσο ισχύουν, όμως, όλ' αυτά, για όσους υπερψήφισαν τη συνθήκη, άλλο τόσο ισχύουν και για όσους ψήφισαν «παρών». Αλλο τόσο ισχύουν και για όσους θεωρούν «μεγάλους στόχους την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, την αμυντική και στρατιωτική χειραφέτησή της από τις ΗΠΑ».

Και μη μας πουν πάλι τις ψευτοδικαιολογίες, περί «άσπρου - μαύρου» ή, ότι «δε μηδενίζουν, αλλά και δε δικαιολογούν», ή ότι «θέλουν να είναι παρόντες στις εξελίξεις», κλπ., κλπ. Αρκεί να σκεφθούν ότι όλ' αυτά τα δήθεν επιχειρήματα μπορούν να τα πουν και όσοι ψηφίζουν υπέρ της Συνθήκης της Νίκαιας. Τόση είναι η ...αξία αυτών των επιχειρημάτων.