Οι εκλογείς του Μάη μίλησαν!!! Πράγματι, αν δεν ήταν η «καταραμένη» απλή αναλογική, θα είχαμε και κυβέρνηση..., θα είχε μπει τέλος στην ακυβερνησία... δεν θα σείονταν τα θεμέλια αυτού του κόσμου. Βέβαια, έστω και έτσι «ακυβέρνητοι», αυτή η πολιτική συνεχίζεται ακάθεκτη... να πνίγει αθώους, να απολύει εργαζόμενους, να βυθίζει στο σκοτάδι οικογένειες, να ανεβάζει τις τιμές των προϊόντων στον ουρανό, να στέλνει τα παιδιά μας μετανάστες στον βορρά. Οι πυλώνες - τα κεφάλια της εξακολουθούν και είναι ακλόνητοι. Ετσι, λοιπόν, ακλόνητοι είναι οι πυλώνες της, αν οι επιλογές που εμείς θα κάνουμε, δεν τους κλονίσουν. Τι είναι όμως αυτό που θα τους κάνει να κλονιστούν; Τι είναι αυτό που θα κάνει την ντόπια και ξένη ολιγαρχία να αγκομαχεί για τις επιλογές της; Τι είναι αυτό που θα κάνει όλους εμάς να χαμογελάσουμε, να πάμε λίγο ακόμη ψηλότερα... Ας συμφωνήσουμε πρώτα απ' όλα ότι σωτήρες δεν υπάρχουν - ούτε ποτέ υπήρξαν. Αρα τι;

Το ΚΚΕ ήταν αυτό που στον αγώνα μας ενάντια στη «Βάστρια» δεν έχασε τη λαλιά του μπροστά στα κελεύσματα της εξουσίας και του καιροσκοπισμού, ήταν και είναι το μόνο που την πολιτική του την έφερε στην καθημερινότητά μας και την καθημερινότητά μας την κάνει πολιτική του.

Το ΚΚΕ έκανε και κάνει την αυτοκριτική του με όρους συλλογικότητας, το ΚΚΕ δεν έχει κοινοβουλευτικές αυταπάτες και ήταν αυτό που πρωτο-βροντοφώναξε «Μόνο ο λαός σώζει τον Λαό», το ΚΚΕ ήταν το μόνο που σε δύσκολους καιρούς άντεξε με την κόκκινη σημαία να κυματίζει ανάμεσα στον νου - στον λόγο και στη δράση. Ηταν και είναι το μόνο που κράτησε τη συλλογική δράση στο ίδιο μπόι με τον «Ριζοσπάστη» και αυτόν με την ΚΟΜΕΠ. Εχουμε διαφορές αλλά αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα και ομορφότερα, γιατί αυτά που μπορούν να έρθουν μπορεί να είναι ομορφότερα.