Το ότι είναι επιλογή συγκεκριμένων κύκλων του συστήματος να μπει στη Βουλή το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι φως φανάρι.

Από πού τεκμηριώνεται αυτή η εκτίμηση;

• Από το γεγονός ότι της δόθηκε στασίδι σε μια σειρά αστικά ΜΜΕ και μάλιστα με πολύ προσεκτικό τρόπο, με επιλεγμένες «προστατευμένες» συνεντεύξεις σε μια σειρά τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και ιστοσελίδες, αλλά και αντίστοιχα αφιερώματα που ως βασικό άξονα είχαν το «Η Ζωή έχει αλλάξει, έχει γίνει πιο οικεία, πιο φιλική». Βέβαια, για να λέμε του στραβού το δίκιο, αντίστοιχο «σπρώξιμο» από συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα είχε η Κωνσταντοπούλου και την περίοδο που πρωτοπολιτεύτηκε, ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι παράλογο, αφού με τα συμφέροντα αυτά είχε ιδιαίτερες σχέσεις, παλιές και επαγγελματικές, ο πατέρας της, Νίκος Κωνσταντόπουλος, ακόμα και όταν ήταν πρόεδρος του Συνασπισμού στα 1992 - 2004.
• Από την περιορισμένη έκταση που δόθηκε στις αναταράξεις που προέκυψαν στο κόμμα της, εξαιτίας των εκτεταμένων αλλαγών στους επικεφαλής των ψηφοδελτίων της με δική της απόφαση - λογικό, αφού πρόκειται για καθαρά αρχηγικό κόμμα - και που οδήγησαν σε αποχωρήσεις στελεχών της, με καταγγελίες στο πρόσωπό της για νεποτισμό.
• Από το γεγονός ότι έχουν «θαφτεί» ορισμένες υποθέσεις που παλιότερα, ιδιαίτερα την περίοδο 2013 - 2015, είχαν αξιοποιηθεί εναντίον της από συγκεκριμένα ΜΜΕ που στήριζαν τη ΝΔ σε αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μια τέτοια υπόθεση είχε έρθει από τον Στ. Θεοδωράκη του Ποταμιού στη Βουλή και αφορούσε το γεγονός ότι η Ζ. Κωνσταντοπούλου ως δικηγόρος είχε υπερασπιστεί συγκεκριμένο άτομο, καταδικασμένο για βιασμούς, κάτι μάλιστα που είχε προκαλέσει αντιδράσεις και στον Τομέα Γυναικών του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι μόνο δεν αξιοποιούνται αυτές οι υποθέσεις, αλλά αντίθετα προβάλλεται ως η μόνη γυναίκα αρχηγός κόμματος...

Η επιλογή να «σπρωχτεί» το κόμμα της Κωνσταντοπούλου μπορεί να είναι χρήσιμη για τον εγκλωβισμό μιας λαϊκής ψήφου διαμαρτυρίας, να βολεύει στη διαμόρφωση του αυριανού συσχετισμού δυνάμεων στο κοινοβούλιο, επειδή όμως το έργο το έχουμε ξαναδεί σε πολλές παραλλαγές, γνωρίζουμε ότι κι άλλοι έπαιξαν κι άλλους ρόλους, στη διάθεση του συστήματος, όποτε αυτό χρειάστηκε.