Αναπάντητα άφησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όλα τα κρίσιμα ερωτήματα που έθεσε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ για το ζήτημα των ελλείψεων φαρμάκων σε Ελλάδα και ΕΕ.

Στην απάντησή της, «παίρνοντας ως δεδομένο το φάρμακο - εμπόρευμα, επικαλείται τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA) και ρίχνει το μπαλάκι των ευθυνών για τα συσσωρευμένα προβλήματα στον κλάδο του Φαρμάκου», σημειώνει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ και προσθέτει:

«Τόσο ο ΕΜΑ, όμως, όσο και οι αρμόδιες εθνικές αρχές, που αναφέρει η Κομισιόν ως υπευθύνους για την αντιμετώπιση των ελλείψεων αλλά και των πολιτικών τιμολόγησης, στηρίζουν και υλοποιούν κατά γράμμα την ευρωενωσιακή νομοθεσία, που καθιστά το Φάρμακο εμπόρευμα και πηγή κέρδους για φαρμακοβιομήχανους και φαρμακεμπόρους. Η εφαρμογή αυτής της νομοθεσίας και η εξειδίκευσή της από τις αστικές κυβερνήσεις είναι που θυσιάζουν την υγεία του λαού και ορίζουν την παραγωγή και τη διακίνηση του φαρμάκου με βάση τους κανόνες της αγοράς.

Ετσι, οι ελλείψεις φαρμάκων σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες κυμαίνονται στο χειρότερο επίπεδο της τελευταίας 15ετίας, ενώ βρίσκονται σε έλλειψη ακόμα και φάρμακα που ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν, όπως τα γενόσημα.

Συνέπεια της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο Φάρμακο είναι και οι "παράλληλες εξαγωγές", που στερούν κρίσιμα φάρμακα για τον λαό, με αποτέλεσμα να τίθεται το εξής εκβιαστικό και σε βάρος του λαού δίλημμα: "Ελλείψεις φαρμάκων ή αυξήσεις στις τιμές τους". Είναι προκλητικό, την ώρα που εργατικές - λαϊκές οικογένειες αναζητούν εναγωνίως τα αναγκαία φάρμακα, η κερδοφορία των ομίλων παραγωγής και διακίνησης φαρμάκων να "χτυπάει κόκκινο"!».

Συνεχίζοντας η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ υπογραμμίζει: «Ο λαός έχει τη δύναμη με την πάλη του να επιβάλει την απαγόρευση των "παράλληλων εξαγωγών", να απαιτήσει την καθολική και δωρεάν φαρμακευτική κάλυψη του λαού. Η επιστήμη, η τεχνολογία και η παραγωγικότητα της εργασίας στη φαρμακοβιομηχανία σημειώνουν καθημερινά τεράστια πρόοδο. Επομένως, είναι εφικτό σήμερα, στο πλαίσιο μιας εξουσίας που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, με μια κρατική, κοινωνικοποιημένη βιομηχανία φαρμάκου, που θα στοχεύει στην κάλυψη των αναγκών του λαού σε φάρμακα, να παράγονται αυτά με ελάχιστο κόστος, χωρίς πατέντες, αλλά με πραγματική διεθνή συνεργασία για την παραγωγή και την έρευνα».