Eurokinissi

Το νομοσχέδιο φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού COVID-19, την ενίσχυση της προστασίας της δημόσιας Υγείας και των υπηρεσιών Υγείας, το ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης της διακίνησης φαρμάκων, την Ενιαία Λίστα Χειρουργείων και άλλες επείγουσες διατάξεις» και περιέχει όλα εκείνα τα συστατικά στοιχεία της πολιτικής της υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης, της εμπορευματοποίησης της Υγείας, της απαξίωσης των δημόσιων νοσοκομείων και των άλλων δομών, ώστε να βρίσκουν χρυσοφόρο πεδίο δράσης οι επιχειρηματικοί όμιλοι που αλωνίζουν σε βάρος της υγείας του λαού.

Με το άρθρο 5 του νομοσχεδίου παρατείνεται ξανά η δυνατότητα υπέρβασης του 48ωρου δουλειάς τη βδομάδα. Μια διάταξη που οι νοσοκομειακοί γιατροί απορρίπτουν κατηγορηματικά, με την πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ), Αφροδίτη Ρέτζιου, κατά την ακρόαση φορέων στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, να αναδεικνύει ότι «στον πυρήνα του βρίσκεται η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου». Μάλιστα, η παράγραφος 3 του άρθρου έχει περιπτώσεις που ορίζουν, πρώτον, ότι η εβδομαδιαία εργασία με τις εφημερίες σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 60 ώρες (!) και μόνο εφόσον ο γιατρός δίνει ειδική ...έγγραφη «συναίνεση», όταν «οργιάζουν», όπως ανέφερε, «οι εκβιασμοί, οι απειλές και τα εντέλλεσθε». «Η εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας δεν εξασφαλίζεται με κατάκοπους γιατρούς. Για να μη δουλεύουμε πάνω από 48 ώρες τη βδομάδα από 1.1.2024 που είναι και η ισχύς του άρθρου, πρέπει να γίνουν χιλιάδες προσλήψεις μόνιμων γιατρών με κατεπείγουσες διαδικασίες, πράγμα αμφίβολο», σημείωσε.

Οσον αφορά την ενιαία λίστα χειρουργείων, πρόκειται για μια ακόμα κοροϊδία, καθώς, κατά την κυβέρνηση, με την ενιαία καταγραφή πανελλαδικά των χειρουργείων σε αναμονή και τη διαχείρισή τους κεντρικά, θα παταχτούν τάχα τα «φακελάκια», τα οποία άλλωστε με προηγούμενο νόμο έχει «νομιμοποιήσει», προβλέποντας αμοιβές των γιατρών από τον ασθενή μέσα στα δημόσια νοσοκομεία.

Από εκεί και πέρα τα περισσότερα άρθρα είναι αφιερωμένα σε μετακινήσεις, παρατάσεις δύο, τριών μηνών για συμβασιούχους εργαζόμενους και μετά απολύσεις και άλλα τέτοια «μπαλώματα» που ανοίγουν άλλα μεγαλύτερα.

Ως «λύση» των προβλημάτων στην Υγεία παρουσίασε ο υπουργός Υγείας, Μ. Χρυσοχοΐδης, το νομοσχέδιο, υπερασπιζόμενος την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης, την οποία στηρίζουν και τα άλλα αστικά κόμματα, που αντιμετωπίζει την Υγεία του λαού ως εμπόρευμα.

Το ΚΚΕ καταψήφισε το νομοσχέδιο, με τον ειδικό αγορητή του, Γιώργο Λαμπρούλη, να τονίζει ότι έρχεται σε συνέχεια των προηγούμενων που σχετίζονται ακριβώς με τις αντιλαϊκές ανατροπές στην Υγεία, με ευκαιρία και την πανδημία.

«Στην πράξη έχουμε επιδείνωση των όρων παροχής υπηρεσιών Υγείας, και συγχρόνως έχει ενισχυθεί ο εξαναγκασμός των ασθενών να απευθύνονται στους επιχειρηματίες Υγείας, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη», τόνισε.

Πρόσθεσε ότι «η επίκληση των έκτακτων αναγκών αποτελεί και αντιεπιστημονικό και επικίνδυνο επιχείρημα», επισημαίνοντας πως τέτοιου είδους μέτρα «αντανακλούσαν και αντανακλούν την πολιτική περικοπών στο δημόσιο σύστημα Υγείας, τη μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους μέσω της μείωσης του προσωπικού, της ενίσχυσης του επικουρικού προσωπικού, συμβασιούχων, ΙΔΟΧ και κάθε είδους "ελαστικής" μορφής εργασίας και αντίστοιχα μείωσης του μόνιμου προσωπικού».

Επισήμανε ότι αυτήν την πολιτική την υπηρέτησαν πλήρως όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, φροντίζοντας «ώστε οι δημόσιες μονάδες Υγείας να μην μπορούν να ανταποκριθούν ακόμα και σε σχετικά απλές ανάγκες του λαού, την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη, νοσηλεία, θεραπείες και άλλα».

Τώρα έρχεται ξανά η κυβέρνηση της ΝΔ και συνεχίζει παραπέρα. Εφερε ως παράδειγμα την «ενιαία λίστα χειρουργείων», σημειώνοντας ότι οι λίστες υπήρχαν, διογκώθηκαν με την πανδημία. Με την ενιαία λίστα η κυβέρνηση προσπαθεί να καμουφλάρει τις χιλιάδες ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό, τα κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ, τις ελλείψεις ακόμα και σε υλικά χειρουργείων λόγω της υποχρηματοδότησης.

Επισήμανε ότι και η πολιτική σε βάρος της δημόσιας Υγείας επιβεβαιώνει πως «δύο δρόμους ανάπτυξης έχει μπροστά του ο λαός, τον δρόμο που θα έχει ως κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, και τον σημερινό, που αντιμετωπίζει και την Υγεία, το Φάρμακο ως εμπόρευμα και ακριβώς από την έκβαση αυτής της αντιπαράθεσης θα κριθεί και η κατάκτηση του συστήματος Υγείας που θα υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες».