Αν κάτι πρόσθεσε η βδομάδα που πέρασε στις διεργασίες που καλά κρατούν στην εγχώρια σοσιαλδημοκρατία, είναι ότι η στρατηγική σύμπλευση όλων των σχημάτων που την εκφράζουν με την κυβέρνηση ΝΔ, έχει και άμεσο πρακτικό αντίκρισμα παρά τα αντιπολιτευτικά προσχήματα.

ΣΥΡΙΖΑ παλιός και νέος, αλλά και το ΠΑΣΟΚ είχαν μια κοπιαστική βδομάδα στο να βάζουν πλάτη σε αντιλαϊκά μέτρα, όπως για τα «κόκκινα» δάνεια και την επιστολική ψήφο, και επικίνδυνους σχεδιασμούς που αντανακλώνται στην πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Από κοινού ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ψήφισαν σχεδόν τα μισά άρθρα του νομοσχεδίου της ΝΔ για τα «κόκκινα» δάνεια, που παραδίδει έρμαια στα «κοράκια» τα χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά (βλέπε αναλυτικά και σχετικό θέμα). Από κοντά και η «Νέα Αριστερά», που ψήφισε «παρών» σε άρθρα που αφορούν «ενσωμάτωση ευρωπαϊκών Οδηγιών» για τα «κοράκια» των τραπεζών και των funds, σπεύδοντας να «διευκρινίσει» πως πρόκειται για ευρωενωσιακή Οδηγία, συνέχεια της πολιτικής που υλοποίησαν ως κυβέρνηση από θέσεις υπουργών.

Τίποτα παράξενο λοιπόν για το νέο σχήμα για το οποίο ο επικεφαλής του, Αλ. Χαρίτσης, έλεγε τη Δευτέρα παρουσιάζοντας και το νέο όνομα πως «δεν θα απαρνηθούμε αυτό που υπήρξαμε. Για πάντα περήφανοι που πετύχαμε την έξοδο από τα μνημόνια. Περήφανοι για τις τομές στην εργατική πολιτική (...) Για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν κάνουμε βήμα πίσω από όσα καταφέραμε». Δηλαδή «περήφανοι» μέχρι τέλους για τη βρωμοδουλειά των μνημονίων και των ΝΑΤΟικών συμφωνιών.

Ταυτόχρονα, ΣΥΡΙΖΑ 1 και 2, όπως και το ΠΑΣΟΚ, έσπευσαν να επικροτήσουν τον ελληνοτουρκικό διάλογο, επικροτώντας και το επικίνδυνο ΝΑΤΟικό πλαίσιο εντός του οποίου αυτός διεξάγεται. Η Κουμουνδούρου μάλιστα έδωσε ρέστα, θυμίζοντας στον Κυρ. Μητσοτάκη ότι «το ελληνικό κράτος έχει συνέχεια και μνήμη». Θετικό και αναγκαίο βήμα χαρακτήρισε την ύπαρξη ανοιχτών διαύλων με την Τουρκία το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η «Νέα Αριστερά».

Τα παραπάνω αποτυπώνουν και την κοινή βάση πάνω στην οποία συνεχίζονται και οι διεργασίες ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ και «Νέα Αριστερά», για τη διαμόρφωση εναλλακτικής αστικής διακυβέρνησης, με τον Στ. Κασσελάκη να εξηγεί μέσα στη βδομάδα πως το πρότυπό του είναι οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ, περιγράφοντας μια ...εικόνα απ' το μέλλον που οραματίζονται στην Κουμουνδούρου, για ένα σχήμα «της κυβερνώσας Αριστεράς, στο οποίο δυνάμεις από την προοδευτική, μεταρρυθμιστική αριστερά συμμετέχουν ενεργά μαζί με δυνάμεις του προοδευτικού κέντρου» και το οποίο «πρέπει να διασφαλίζει οργανωτικά αυτό το εύρος συμμετοχής και να ανοίγει χώρο για όλες αυτές τις δυνάμεις να συνεργαστούν και να παράγουν μια προγραμματική σύνθεση προοδευτικής διακυβέρνησης για τη χώρα μας».

Ενα κόμμα τόσο ...αριστερό, που θα εφαρμόζει «πολύ σημαντικές προοδευτικές πολιτικές» αλά Αμέρικα, όπως ο νόμος περί διαγραφής φοιτητικών δανείων, που υπάρχουν και γιγαντώνονται, γιατί στις ΗΠΑ είτε με Ρεπουμπλικάνους είτε με Δημοκρατικούς τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων φεσώνονται έως τον λαιμό για να καταφέρουν να σπουδάσουν, ή η πρωτοβουλία Ομπάμα για «προσιτή περίθαλψη», που ήρθε ως απάντηση στη γενικευμένη απώλεια κάθε είδους υγειονομικής κάλυψης για εκατομμύρια Αμερικανούς, η οποία παραμένει!

Την ίδια ώρα προσκλητήριο στο ΠΑΣΟΚ απηύθυναν και οι του ΣΥΡΙΖΑ 2, με τον Τσακαλώτο να θυμίζει ότι «εγώ υποστηρίζω εδώ και χρόνια το κόκκινο - πράσινο. Ελπίζω σε πολλά θέματα (να συνεργαστούμε)» και τον Αλ. Χαρίτση απ' τη Βουλή να λέει ότι «θα επιδιώξουμε την προγραμματική συνεννόηση των προοδευτικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων», «για τη δημιουργία μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία».

Για «πολλαπλές μορφές» της αριστεράς με συγκολλητική ουσία τις «αντιδεξιές» κορόνες έκανε λόγο μέσω Ιταλίας, όπου και βρέθηκε, ο Αλ. Τσίπρας, ο οποίος σύμφωνα με δημοσιεύματα ετοιμάζει την ίδρυση Ινστιτούτου, για παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις.

Στο μεταξύ, την Παρασκευή ο Γ. Δραγασάκης παραιτήθηκε από την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένοντας ωστόσο στο κόμμα.

Στο μεταξύ με τη «Νέα Αριστερά» συντάχθηκε μέσα στην εβδομάδα και ο μέχρι πρότινος σύμβουλος του Τσίπρα, Μαραντζίδης, κάνοντας με άρθρο του λόγο για το «τέλος του ΣΥΡΙΖΑ» αφού «δεν εκφράζει μια πραγματική κοινωνική συμμαχία και ένα πραγματικό πολιτικό σχέδιο», και η σημερινή ηγεσία «είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο, να μετεξελιχθεί σε μια σοβαρή και αξιόπιστη πολιτική ηγεσία», ελπίζοντας πως «η κρίση μπορεί να λειτουργήσει αναζωογονητικά, να εμπλουτίσει ιδεολογικά, να αναδιατάξει δυνάμεις, να αναδιαρθρώσει συμμαχίες, και τέλος να διευρύνει την πολιτική απήχηση» ως εν αναμονή αστική κυβέρνηση μετά τη ΝΔ.