Η μονοπώληση των μέσων ενημέρωσης και όλων των δυνατοτήτων πληροφόρησης του λαού από το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα, αναδεικνύεται ως μείζον πρόβλημα κατά την προεκλογική περίοδο. Η κατανομή του χρόνου ανάμεσα στα κόμματα γίνεται με την πάγια αντιδημοκρατική αντίληψη ότι τη μερίδα του λέοντος πρέπει να την έχουν τα λεγόμενα μεγάλα κόμματα έναντι των αποκαλούμενων μικρών. Είναι γεγονός ότι όποιες διακηρύξεις για το δικαίωμα της διαφωνίας και της μειοψηφίας να διεκδικεί να γίνει πλειοψηφία, είτε στο επίπεδο των ιδεών είτε και στο επίπεδο της κυβερνητικής εξουσίας, είναι παραπλανητικές. Πίσω απ' αυτές, κρύβονται οι μεθοδεύσεις των κομμάτων της πλουτοκρατίας, για να κυριαρχήσουν και στον τομέα της πληροφόρησης και ενημέρωσης, φιμώνοντας την κάθε αντίθετη στην πολιτική τους φωνή. Αν αυτό συνδυαστεί με την κορύφωση της εκστρατείας εξαγοράς ψήφων και συνειδήσεων, την υπόσχεση μετεκλογικών ρουσφετιών, που, κατά κανόνα δεν υλοποιούνται, το πρόβλημα αποκτά τεράστιες διαστάσεις. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι θέλουν να βάλουν δικαστές και εισαγγελείς στον μηχανισμό ελέγχου, για να επιβάλουν ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς, που θίγει την πολιτική λειτουργία των κομμάτων. Ετσι, η συζήτηση που γίνεται περί των εκλογικών εξόδων των κομμάτων και των βουλευτών, περί πλαφόν ή όχι, γίνεται μόνο για τα μάτια του κόσμου.

Αν ήθελε η κυβέρνηση να επιβάλει κανόνες ισότιμης και δημοκρατικής προβολής των θέσεων όλων των κομμάτων, μπορούσε να το κάνει. Δε θέλει, γιατί τη βολεύει η σημερινή κατάσταση.

Οπως τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, «το ΚΚΕ δεν περιορίζεται να απαιτεί ισοτιμία των κομμάτων, αλλά πάνω απ' όλα το δικαίωμα ενός μεγάλου μέρους του λαού, της πλειοψηφίας του, να μπορεί, έστω δύο μήνες πριν τις εκλογές, να ενημερώνεται, όχι μόνο από τους φίλους και υπαλλήλους της πλουτοκρατίας ή τους εντεταλμένους των Βρυξελλών, αλλά και από τους αντιπάλους ή επικριτές της κυρίαρχης πολιτικής».

Σελίδα 3