Τεράστιες ευθύνες βαραίνουν τις κυβερνήσεις και τις δημοτικές αρχές του δικομματισμού --καθώς και όσους συμμαχούν μαζί τους-- για τα προβλήματα της Αθήνας. Πασχίζουν να τις κρύψουν και να ποδηγετήσουν ψηφοφόρους, καλώντας σε υπερψήφιση - «συστράτευση λύσης». Ομως, πίσω από τα στημένα χαμόγελα, είναι η αντιλαϊκή πολιτική τους που γέννησε και γεννά προβλήματα. Είναι η πολιτική τους που πρέπει να καταψηφίσουν τα λαϊκά στρώματα, ενισχύοντας τις δυνάμεις που την αντιπαλεύουν.

Οι υποψήφιοι δήμαρχοι Αθήνας του δικομματισμού --στο πρότυπο του νυν δημάρχου Δ. Αβραμόπουλου-- ξεκίνησαν νωρίς τις δηλώσεις ότι «τα προβλήματα της Αθήνας δεν έχουν ταυτότητα» και πως «για να δοθούν οι λύσεις χρειάζεται η βοήθεια όλων» (βλ. π.χ. συνέντευξη Ντ. Μπακογιάννη στην εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ» 4/5/2002). Θέλουν να αποποιηθούν ευθύνες και να αλιεύσουν ψήφους. Η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Παραδείγματα;

Σε φόντο «γαλαζοπράσινο», εδώ και χρόνια δεν υλοποιείται ο επιστημονικά τεκμηριωμένος σχεδιασμός του αρμόδιου φορέα, του Ενιαίου Συνδέσμου Δήμων Κοινοτήτων Νομού Αττικής (ΕΣΔΚΝΑ), που προβλέπει κατασκευή και λειτουργία τριών Ολοκληρωμένων Εγκαταστάσεων Διαχείρισης Απορριμμάτων (ΟΕΔΑ), για να αποσυμφορηθεί η κορεσμένη μονάδα υποδοχής των Ανω Λιοσίων και να σταματήσει το αίσχος των παράνομων χωματερών σε Ανατολική και Δυτική Αττική.

Οι δύο τελευταίοι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ δεν αγγίζουν το ζήτημα από το φόβο πολιτικού κόστους. Προσκείμενοι σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δήμαρχοι, στην ευθύνη των οποίων υπάρχουν περιοχές κατάλληλες για εγκατάσταση των ΟΕΔΑ, που είναι αβλαβείς για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, αντιδρούν λαϊκίζοντας. Και ο νυν δήμαρχος Αθηναίων, όταν το ζήτημα απασχολούσε έντονα την επικαιρότητα, αμφισβητούσε την επιστημονική εγκυρότητα των σχεδιασμών του ΕΣΔΚΝΑ. Αλληθώριζε προς την επικίνδυνη για το περιβάλλον της Αττικής μέθοδο της καύσης των σκουπιδιών, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.

Σε άλλο πεδίο, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ αφαίρεσαν πόρους από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και της μεταβίβασαν «φορολογική εξουσία». Οι προσκείμενοι σε αυτούς δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι αποδεχόμενοι τη συρρίκνωση των πόρων των ΟΤΑ, στη λογική «ο δημότης πληρώνει για όλα», έβαλαν κάθε είδους δημοτικούς φόρους και τέλη, συμβάλλοντας στην παραπέρα αφαίμαξη του ισχνού λαϊκού εισοδήματος.

Εξάλλου, λόγω της κερδοσκοπίας με τη γη, ΥΠΕΧΩΔΕ, άλλα υπουργεία και δημοτική αρχή της Αθήνας, υπέκυψαν στις πιέσεις μεγαλοεργολάβων και άλλων μεγαλοκαρχαριών. Τους επέτρεψαν να τσιμεντοποιήσουν σειρά ελεύθερων χώρων, όπως μεγάλο κομμάτι του Πάρκου Ελευθερίας και το κτήμα Θων. Να σηκώσουν εκεί τα μεγαθήριά τους. Επίτηδες, κι άλλοι τέτοιοι χώροι αφήνονται να υποβαθμίζονται --αντί να αναπτύσσονται σε πνεύμονες πρασίνου --προκειμένου να έρχονται μετά οι εργολάβοι και τάζοντας μια πρασιά για αντιστάθμισμα, να εμφανίζονται ως «σωτήρες» των χώρων αυτών.

Τέλος, κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, καθώς και όσοι συμμαχούν μαζί τους, ευθύνονται για την καθυστέρηση στην παράδοση ενός πανάκριβου μετρό, την απουσία τραμ και προαστιακού (άγνωστο πότε και πώς θα παραδοθούν), την πολυδιάσπαση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, το ακριβό τους εισιτήριο, την εκ των πραγμάτων στήριξη της χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου στην από χρόνια πηγμένη Αθήνα. Για το τελευταίο ζήτημα, τίποτα δεν έγινε και στη Θεσσαλονίκη. Από την προεκλογική περίοδο του 1993 --όταν ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης έταζε ότι η συμπρωτεύουσα θα έχει μετρό νωρίτερα από την Αθήνα (!)-- μέχρι σήμερα, με τον εκλεκτό για τη δημαρχία, (πριν του ΣΥΝ, νυν του ΠΑΣΟΚ) Σπ. Βούγια, υφυπουργό Μεταφορών, να μη γνωρίζει πού θα βρεθούν οι πόροι για το μετρό της Θεσσαλονίκης και να παραπέμπει στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Να μη γνωρίζει ούτε για το πότε θα παραδοθεί το τραμ και πότε θα λειτουργήσει η πολυδιαφημισμένη θαλάσσια συγκοινωνία της πόλης με ιπτάμενα δελφίνια.