Σε έναν αγώνα που εδώ και 4,5 χρόνια δίνει το παράδειγμα σε ολόκληρη την εργατική τάξη, έχοντας βάλει εμπόδια στους εγκληματικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης, με τους εκατοντάδες εργάτες του «θηρίου» της ΛΑΡΚΟ να παλεύουν ανυποχώρητα για τη ζωή τους, για το δικαίωμα στην εργασία, για να μη μαραζώσει ο τόπος τους.

Και η χτεσινή απεργία ήταν ένας ακόμα κορυφαίος αγωνιστικός σταθμός που προστίθεται στο μεγαλείο της δράσης τους.

Με τη μαζική τους συμμετοχή, την αντοχή τους για ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο, το πείσμα τους να μη λείψει κανείς, να είναι ξανά όλοι μαζί ενωμένοι, με τα «ταξικά αδέλφια» τους που ήρθαν από την Αθήνα και άλλες περιοχές, κουρέλιασαν ξανά τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, τη χυδαία της προσπάθεια να τους «σπάσει» με τις απολύσεις και τις συκοφαντίες.

Και απέναντι στην εκδικητική μανία της κυβέρνησης που δεν λογαριάζει τίποτα, έδειξαν και χτες με τον τρόπο που ξέρουν, και που τον έχουν «δοκιμάσει» για τα καλά υπουργοί κάθε χρώματος και εργοδότες από τον Μποδοσάκη του 1977 μέχρι και σήμερα, ότι όρθιοι και συσπειρωμένοι στο Σωματείο τους έχουν γίνει οι πιο δύσκολοι αντίπαλοι μιας στρατηγικής που προσπαθεί να τους συντρίψει.

Η μεγαλειώδης συγκλονιστική χτεσινή κινητοποίηση, με την απεργιακή συγκέντρωση μπροστά από το άψυχο πια εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ και την αιφνιδιαστική και δυναμική κινητοποίηση και τον αποκλεισμό της Εθνικής Οδού Αθηνών - Θεσσαλονίκης, ήταν η αφετηρία για τη νέα φάση που μπαίνει αυτός ο αγώνας.

Πιο δυνατούς στην αναμέτρηση για το εισόδημα, για να μην εξοντωθεί ο λαός της περιοχής, για να μην κινδυνεύσει από βιομηχανικό ατύχημα, για να στηριχτούν παιδιά, ασθενείς και ηλικιωμένοι, για να μην ξεσπιτωθεί κανείς.