Πάνω στις στάχτες που άφησε η μεγάλη πυρκαγιά στη Βορειοανατολική Αττική, αναζωπυρώνεται ο καβγάς ανάμεσα στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα για την αξιοποίηση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, τα οποία θα μπορούσαν τάχα να ενισχύσουν τη δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση, αλλά η κυβέρνηση της ΝΔ είναι «ανίκανη» να τα απορροφήσει.

Και μόνο το γεγονός ότι όλη η συζήτηση «γυρνάει» γύρω από το Ταμείο Ανάκαμψης, ένα πράγμα επιβεβαιώνει: Οτι όλοι τους θεωρούν δεδομένους τους δημοσιονομικούς «κόφτες» και τις «αντοχές της οικονομίας», που δεν επιτρέπουν ούτε ένα ευρώ για τις ανάγκες του λαού, ανάμεσά τους και για την προστασία του φυσικού πλούτου. Οπότε, για να προσπεράσουν αυτό το αδιέξοδο απέναντι στη λαϊκή οργή, σπρώχνουν τη συζήτηση στο ...δημοσιονομικά απάνεμο λιμάνι του Ταμείου Ανάκαμψης, κοροϊδεύοντας συνειδητά τον λαό ότι από εκεί θα προκύψει η λύση για τη σωτηρία των δασών, της περιουσίας του, ακόμα και της ζωής του.

Η πραγματική συζήτηση όμως δεν αφορά την «καλή» ή «κακή» διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης - άλλωστε, τα κονδύλιά του είναι μετρημένα κουκιά για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους - αλλά το γεγονός ότι και στο ζήτημα της γης, της δασοπροστασίας και της δασοπυρόσβεσης, της πρόληψης και διαχείρισης φυσικών καταστροφών, η πολιτική του ενός είναι προέκταση της πολιτικής του άλλου. Και είναι αυτή που ευθύνεται για την καταστροφή από πυρκαγιές του 37% του δασικού πλούτου στην Αττική τα τελευταία 8 χρόνια.

Υπάρχει ωστόσο κάτι που κάνει ακόμα πιο προκλητικό τον καβγά τους για το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο πράγματι προβλέπει κάποια κονδύλια για τα δάση. Οχι όμως για την προστασία και την ανάδειξή τους προς όφελος του λαού, αλλά για την παραπέρα εμπορευματοποίησή τους, με το «μπάσιμο» ιδιωτών στην εκμετάλλευση και στη διαχείρισή τους. Δεν διστάζουν μάλιστα ακόμα κι αυτό να το παρουσιάζουν ως «λύση» για τη σωτηρία των δασών! Το έκαναν άλλωστε και στην Εύβοια, παραδίνοντας στους «ανάδοχους» - με χρηματοδότηση και του Ταμείου Ανάκαμψης - το κουμάντο για τις καμένες δασικές εκτάσεις.

Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της κοροϊδίας, αρκεί να ανατρέξει στην περιβόητη «Ευρωπαϊκή Δασική Στρατηγική της ΕΕ έως το 2030», που παρουσιάστηκε το 2021. Αυτή η στρατηγική είναι μέρος της «Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας» της ΕΕ και βεβαίως χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης. Το σχέδιο έχει καταστρωθεί: «Κλιματικός νόμος», πρόγραμμα πολιτικής προστασίας «Αιγίς» με χρηματοδοτήσεις από το νέο υπερ-μνημόνιο και το νέο ΕΣΠΑ: Ολα αυτά συνθέτουν έναν επικίνδυνο «οδηγό» δεκαετούς σχεδιασμένης εκμετάλλευσης των δασών από τους επιχειρηματικούς ομίλους, με «μοντέλο» τους 16 εκατ. ιδιοκτήτες ιδιωτικών δασών και το 60% των «μη δημόσιων» δασών που υπάρχουν στα κράτη - μέλη.

Το λέει αυτή η Στρατηγική, την οποία υιοθετούν όλα τα κόμματα της ΕΕ στη χώρα μας; Διαβάζουμε: «Η διατήρηση, αποκατάσταση και βιώσιμη διαχείριση των δασών θα μπορούσε να δημιουργήσει 190 δισ. ευρώ σε επιχειρηματικές ευκαιρίες». Ετσι, προωθεί ένα σύστημα «αποκεντρωμένης δασικής διακυβέρνησης (...) που προάγει συνέργειες (...) χωρίς αποκλεισμούς για τα κράτη - μέλη, τους ιδιοκτήτες και διαχειριστές δασών, τη βιομηχανία, τους ακαδημαϊκούς και την κοινωνία των πολιτών (...) αποφεύγοντας παράλληλα τις επικαλυπτόμενες δομές». Με λίγα λόγια, «μην σπρώχνεστε! Στα δάση υπάρχει κέρδος για όλους!!!».

Συμπληρωματικά, σε Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Ιούλης 2022) σχετικά με τη νέα δασική στρατηγική της ΕΕ για τη «βιώσιμη διαχείριση των δασών», αναφέρεται: «Οι ιδιοκτήτες και οι διαχειριστές δασών (σ.σ. περιλαμβάνονται και οι λεγόμενοι ανάδοχοι) αποτελούν τους πυλώνες για την επίτευξη τόσο των παραγωγικών στόχων, όσο και των στόχων προστασίας, συμπεριλαμβανομένων της αποκατάστασης, της δάσωσης και της αναδάσωσης (...) έχουν πραγματικό ίδιο συμφέρον για τη διατήρηση των δασικών πόρων (...) η εργασία τους εξαρτάται από ένα επαρκές εισόδημα (...) Θα χρειαστεί μια ευρύτερη προσέγγιση (που) απαιτεί να καταστούν προσβάσιμες δίκαιες ροές εσόδων για την παροχή άλλων οικοσυστημικών υπηρεσιών (...) Οι βασιζόμενες στην αγορά ενισχύσεις για τα συστήματα οικοσυστημικών υπηρεσιών συνιστούν μια ελπιδοφόρα προσέγγιση και θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα».

Με άλλα λόγια, «λεφτά υπάρχουν» από το Ταμείο Ανάκαμψης. Αλλά δεν είναι για την ενίσχυση της πρόληψης στα δάση, ούτε βέβαια για την εκπόνηση ενός επιστημονικά στέρεου και ολοκληρωμένου σχεδιασμού της δασοπυρόσβεσης, με όλα τα αναγκαία μέσα και τις υποδομές, που δεν θέλει και δεν μπορεί να αναπτύξει το αστικό κράτος. Αντίθετα, τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης είναι για να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα η επιχειρηματική αξιοποίηση των δασών, με το πρόσχημα μάλιστα ότι έτσι προστατεύονται καλύτερα. Κι αυτό, όταν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις έχουν πετάξει από τα δάση τους φυσικούς τους φύλακες, εκείνα δηλαδή τα επαγγέλματα που με σεβασμό στον δασικό πλούτο, φρόντιζαν για τον καθαρισμό και την προστασία τους. Στη θέση τους έρχονται τώρα μεγάλες επιχειρήσεις, με πιο «ψαγμένα» και κερδοφόρα σχέδια εκμετάλλευσης των δασών και με προίκα τα «πράσινα» κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης...