Το προπαγανδιστικό σημείωμα του υπουργείου Οικονομικών κλείνει με ένα ερώτημα: «Το πακέτο της ΔΕΘ είναι συμβατό με τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες;».

Είναι φανερό ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν αφορά τον λαό, που έτσι κι αλλιώς βλέπει τις όποιες εξαγγελίες ως «τρύπα στο νερό» σε σύγκριση με τις τεράστιες ανάγκες, αλλά τους «ανησυχούντες» για τη «δημοσιονομική σταθερότητα»: Τη μεγαλοεργοδοσία, τους συμμάχους και εταίρους της στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς...

Τι απαντά η κυβέρνηση σε όλους αυτούς; Οτι τα μέτρα που ανακοινώνει είναι σύμφωνα με τους «κόφτες» των δημοσιονομικών κανόνων και των μνημονίων διαρκείας που τσακίζουν τις λαϊκές ανάγκες. Οπως π.χ. το νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο, που στον πυρήνα του έχει την κλιμάκωση των «ματωμένων» πρωτογενών πλεονασμάτων στο 2% του ΑΕΠ, την παραπέρα καθήλωση των μισθών, την ένταση της φοροαφαίμαξης των λαϊκών νοικοκυριών με «πράσινα» χαράτσια και την κλιμάκωση των πλειστηριασμών για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων.

Και επειδή όλα τα παραπάνω έναν στόχο έχουν, να κρατούν το καλάθι για το κεφάλαιο πάντα γεμάτο, το καλάθι για τα λαϊκά στρώματα θα είναι πάντα άδειο, αφού κέρδη και λαϊκές ανάγκες δεν συναντιούνται πουθενά. Οσο κι αν προσπαθεί όμως η κυβέρνηση να φτιάξει «μαγική εικόνα», με μέτρα όπως αυτά της ΔΕΘ, όσο κι αν σπεύδουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι να βάλουν πλάτη, με δηλώσεις όπως αυτές του Ραγκούση, που ζητάει μαχαίρι στις «παροχές» «για να μην ξαναχρεοκοπήσουμε», η δυσαρέσκεια του λαού για τα αδιέξοδα της βάρβαρης πολιτικής τους δεν συμμαζεύεται.

Το μεγάλο συλλαλητήριο το περασμένο Σάββατο στη ΔΕΘ, οι κινητοποιήσεις για την Υγεία, τα σχολεία, την ακρίβεια, δείχνουν τον δρόμο για να βρει αυτή η δυσαρέσκεια αγωνιστική διέξοδο στις διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης και σύγκρουσης με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική.