«Είπε ο Λένιν: Θέλουμε και θα δημιουργήσουμε ελεύθερο Τύπο, ελεύθερο όχι μόνο από την αστυνομία, μα και από το κεφάλαιο κι από την αντίδραση και προπάντων από τον αναρχικό ατομισμό. Η εντολή αυτή τηρήθηκε πιστά στη χιλιοβασανισμένη χώρα μας από το ηρωικό όργανο της Λαϊκής Λευτεριάς, τον αγαπητό Ριζοσπάστη. Και τηρήθηκε μέσα στον πιο φανατικό, άγριο, εξολοθρευτικό κατατρεγμό. Κι ούτε μια στιγμή δεν μπόρεσαν οι δήμιοι να σταματήσουν την έκδοση και την κυκλοφορία αυτού του φάρου της αλήθειας και της λευτεριάς, κι ούτε μια στιγμή με όλη τη βία και την τρομοκρατία. Και μέσα από τους ήρωες που δούλευαν με την υπέρτατη θυσία της ζωής τους, ούτε μια στιγμή δεν ξεχώρισαν άτομα, ούτε μια στιγμή δε βρέθηκε κανείς να ζητήσει αμοιβές και τιμές ξέχωρες για την ατομική του αυτοθυσία. Γι' αυτό πάντα ο Ριζοσπάστης στάθηκε το πνευματικό φως, η παρηγοριά και η πίστη του λαού.

- Το 'πε ο Ρίζος!

Η αλήθεια που ξεπηδούσε πάντα ολόφωτη, από τις μικρές του σελιδούλες, τις κακοτυπωμένες, μέσα στα βαθιά υπόγεια, κάτω από το φως του λυχναριού, ρίζωνε μέσα στην ψυχή που χαλύβδωνε τη συνείδηση του σκλάβου κι έκανε το δήμιο να λυσσάει κατάχλομος.

- Το 'πε ο Ρίζος!

Ετσι η αιώνια ζωή - ζωή στο φως και τη λευτεριά - του Ριζοσπάστη δεν πρέπει να είναι ευχή μόνο, πρέπει να είναι θέληση και αγώνας κάθε ανθρώπου που έχει την αξίωση να λέγεται άνθρωπος».

Από σημείωμα του μεγάλου ηθοποιού Αιμίλιου Βεάκη για τον «Ριζοσπάστη», αμέσως μετά την Απελευθέρωση, το 1944. Περιέχεται στην επετειακή ένθετη έκδοση για τα 50χρονα της νόμιμης επανέκδοσης.