Χαρακτηριστικά, και σύμφωνα με στοιχεία που αποκάλυψε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ο «Ριζοσπάστης», από 11.008 τεμάχια που διαμετακόμισαν το οικονομικό έτος (FY) 2021 μέσω των εγκαταστάσεών τους στην Κρήτη (NSA Souda Bay), ανέβηκαν στα 14.218 το 2022. Μετά από μια πρόσκαιρη μείωση που σημειώθηκε το 2023 (9.689 τεμάχια), ακολούθησε η εκτόξευση στα 20.624 κομμάτια μέσα σε μόλις έξι μήνες (Οκτώβρης - Μάρτης) του οικονομικού έτους 2024, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες ότι η Σούδα αποτελεί βασικό σημείο ανεφοδιασμού των ενισχυμένων αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων που επιχειρούν τους τελευταίους μήνες στην Ανατολική Μεσόγειο, βάζοντας πλάτη στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και στη σφαγή που διαπράττει σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και απειλώντας με γενίκευση του πολέμου σε όλη την περιοχή.

Στη Σούδα όλη αυτή η διακίνηση γίνεται από το περιλάλητο κρηπίδωμα Κ-14, τη μοναδική προβλήτα στη Μεσόγειο όπου μπορεί να δέσει αεροπλανοφόρο, όπως κι άλλα πλοία με μεγάλες χωρητικότητες.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο «Ριζοσπάστης», τμήμα των οποίων αποκαλύπτει σήμερα, στον καταμερισμό των Αμερικανών το επισήμως κατονομαζόμενο «NATO Carrier Pier K-14» «χρησιμοποιείται για αεροπλανοφόρα και μεγάλα πλοία ανεφοδιασμού για εκφόρτωση υλικών στην προβλήτα».

Π.χ. αυτές τις μέρες ξανάπιασε Σούδα το γιγαντιαίο πλοίο αμφίβιων επιθέσεων «USS Wasp» (επιβαίνει η 24η Μονάδα Εκστρατείας των πεζοναυτών των ΗΠΑ) φορτωμένο με ελικόπτερα και αεροσκάφη καθέτου απο/προσνηώσεως. Είχε καταπλεύσει στη Σούδα και τον Ιούλη, ενώ το αμέσως προηγούμενο διάστημα είχε δέσει σε Λεμεσό και Σμύρνη, στο πλαίσιο της ανάπτυξής του στην Ανατ. Μεσόγειο προκειμένου να συνδράμει το Ισραήλ μπρος στο ενδεχόμενο ευρύτερης σύγκρουσης με τη Χεζμπολάχ, τη Χαμάς και άλλους «δρώντες».

Σημειωτέον, στο σύμπλεγμά τους στο Μαράθι («Marathi Pier Complex») οι Αμερικανοί λειτουργούν επίσης («για ελλιμενισμό και ανεφοδιασμό») τις προβλήτες «NATO West Fuel PierK-10» και «NATO East Fuel Pier K-12».

Στην εξειδίκευση των αποβάθρων τους, οι Αμερικανοί έχουν και μια τέταρτη πλατφόρμα, την «K-9 Ammunition Pier», που χρησιμοποιείται για τη φόρτωση και εκφόρτωση πυρομαχικών. Βρίσκεται αριστερά των άλλων δύο, εντός της λεγόμενης «NATO Ordnance Area», ζώνης με εγκαταστάσεις όπου φυλάσσουν υλικό πολέμου (όπλα, πυρομαχικά κ.α.). Σημειωτέον, οι λεγόμενες «North Atlantic Treaty Organization (NATO) Hellenic Navy Ammunition Command Sites» στην περιοχή υπάγονται στη Διεύθυνση Ναυτικών Οπλων Ναυστάθμου Κρήτης. Οι λογιζόμενες ως εθνικές εγκαταστάσεις άρχισαν να κατασκευάζονται το 1952, ενώ οι εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ το 1955. Η κατασκευή του μεγαλύτερου μέρους των εγκαταστάσεων ολοκληρώθηκε το 1959 και η σχετική διακρατική συμφωνία (MOU) μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ υπογράφτηκε το 1961. Σε αυτό το πλαίσιο, ο διευθυντής της Διεύθυνσης Ναυτικών Οπλων, εκτός από τις κοινές αρμοδιότητες των διευθυντών Διευθύνσεων, έχει αρμοδιότητα και σε θέματα:

Εξασφάλισης της ορθής διακίνησης και εφοδιασμού των πολεμικών πλοίων και ναυτικών υπηρεσιών του Πολεμικού Ναυτικού,καθώς επίσης και των πολεμικών πλοίων άλλων κρατών, σύμφωνα με τις ισχύουσες διακρατικές συμφωνίες, με όπλα, πυρομαχικά και συναφές υλικό υποστήριξης. Επίσης, εξασφάλισης της φύλαξης, συντήρησης, λειτουργικότητας και ετοιμότητας των αποθηκών πυρομαχικών του ΝΑΤΟ.

Καθώς, ωστόσο, πρόκειται για το σημαντικότερο κρηπίδωμα από όλα, η λειτουργία του Κ-14 αποτέλεσε ένα από τα σημεία όπου εξειδικεύτηκε η πρώτη συμφωνία για τις βάσεις, η οποία, θυμίζουμε, υπογράφτηκε επί κυβέρνησης Κων. Μητσοτάκη, στις 8 Ιούλη 1990, ενώ το κείμενό της είχε συμφωνηθεί ήδη επί Ανδ. Παπανδρέου.

Πώς εξειδικεύτηκε και με τι προβλέψεις επί των διαδικασιών και της χρήσης; Στις 27 Δεκέμβρη 1994 υπογράφτηκε «Μνημόνιο Συμφωνίας» («Memorandum of Agreement») μεταξύ του τότε αρχηγού ΓΕΝ, υποναυάρχου Ιωάννη Στάγκα, και του υποναυάρχου D. A. Morris, τότε υποδιοικητή των US Naval Forces Europe, εκπροσωπούντων αντίστοιχα τις κυβερνήσεις Ελλάδας και ΗΠΑ.

Σύμφωνα με το κείμενο του Μνημονίου, το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ορίστηκε «υπεύθυνο για τον έλεγχο, λειτουργία, συντήρηση και ασφάλεια» τόσο του K-14 όσο και της «υποστηρικτικής» εγκατάστασης των Αμερικανών με την ονομασία «Cold Iron Facility» («Εγκατάσταση Ψυχρού Σιδήρου»), όρος που χρησιμοποιείται για ναυτικές εγκαταστάσεις που δίνουν τη δυνατότητα παροχής ρεύματος σε πλοία που έχουν τις μηχανές τους απενεργοποιημένες.

Προβλέφθηκε ήδη από τότε ότι αν οι Αμερικανοί ζητούσαν πρόσθετες υποδομές σε υποστήριξη των επιχειρήσεών τους, η ελληνική πλευρά θα έσπευδε να ανταποκριθεί. Αλλωστε, η λειτουργία των Αμερικανών ως κράτους εν κράτει και με λυμένα τα χέρια, κατοχυρώθηκε και παραπέρα στα χρόνια που ακολούθησαν, μέσα από διαδικασίες όπως ο «Στρατηγικός Διάλογος» μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο χωρών (ξεκίνησε το 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίστηκε επί ΝΔ) ή τις δύο «επικαιροποιήσεις» της Συμφωνίας για τις Βάσεις (MDCA, στοιχεία τους συζητήθηκαν εκτενώς επί ΣΥΡΙΖΑ, υπογράφτηκαν επί ΝΔ).

Σε κάθε περίπτωση, ήδη από τότε και το «Μνημόνιο Συμφωνίας» για το Κ-14, γραφόταν καθαρά ότι σε «καιρό ειρήνης» προβλήτα και «Cold Iron» θα ήταν σημεία ελλιμενισμού για τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (US Navy) και της Διοίκησης του US Military Sealift Command. Προέβλεψαν επίσης ότι πέραν της «περιοδικής χρήσης» της εγκατάστασης, «όποτε το χρειαστούν επιχειρησιακώς οι ΗΠΑ, όπως σε επείγουσα ανάγκη, ή σε καιρό αυξημένης έντασης ή ένοπλης σύρραξης, η Ελλάδα επιβεβαιώνει ότι η εγκατάσταση θα είναι σε συνεχή χρήση από τις ΗΠΑ», οι οποίες «διατηρούν την διοίκηση και τον έλεγχο πάνω στο προσωπικό των ΗΠΑ, στον εξοπλισμό και τις λειτουργίες ενόσω χρησιμοποιούν την εγκατάσταση».

Το ελληνικό ΠΝ ανέλαβε, εξάλλου, την υποχρέωση να παρέχει το αναγκαίο προσωπικό, ένστολο και πολιτικό (ηλεκτρολόγοι, μηχανολόγοι κ.ά.) όπως επίσης «να διασφαλίσει ότι το US Navy λαμβάνει υπηρεσίες», όπως ύδρευση, αποχέτευση, αποκομιδή απορριμμάτων, πυροπροστασία, λειτουργία γερανών και όποιες «άλλες υπηρεσίες» κρίνονταν στην πορεία αναγκαίες, καλύπτοντας βασικά όλο το φάσμα υποστήριξης αεροπλανοφόρων και άλλων μεγάλων πλοίων.

Αλλωστε, στο άρθρο 9 του Μνημονίου τονίζεται καθαρά ότι «το ελληνικό ΠΝ θα λειτουργεί και θα συντηρεί την εγκατάσταση, συμπεριλαμβανομένου εξοπλισμού χορηγούμενου από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, σύμφωνα με τα στάνταρ του ΝΑΤΟ, προκειμένου να επιτύχει ετοιμότητα συνεπή ως προς τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ» («readiness consistent with NATO war plans»), μην αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών για τον πραγματικό χαρακτήρα της Σούδας ως αμερικανοΝΑΤΟικού προμαχώνα, κόντρα στη Ρωσία, στην Κίνα και άλλα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτό για τον λαό μας.

Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελεί η ασφάλεια της εγκατάστασης. Χαρακτηριστικά, στο άρθρο 11 γίνεται καθαρός ο ρόλος μαντρόσκυλου που επιφυλάσσουν οι Αμερικανοί και οι ελληνικές κυβερνήσεις για το ΠΝ και το προσωπικό του, το οποίο εντέλλεται να παρέχει 24 ώρες το 24ωρο «εκπαιδευμένη και ένοπλη φρουρά» στην πύλη της εγκατάστασης, να κάνει περιπολίες κ.λπ. Θα λαμβάνονται πρόσθετα μέτρα «όποτε απαιτείται ή όποτε ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ βρίσκεται στην προβλήτα», τονίζουν.

Τέλος, ξεχωριστή αξία έχουν και τα προβλεπόμενα σχετικά με τη διάρκεια του Μνημονίου, όπου γράφουν ότι «οι προβλέψεις της Συμφωνίας και των παραρτημάτων της θα είναι υποκείμενες σε αναθεώρηση από μια επόμενη συμφωνία και κατόπιν αιτήματος από οποιοδήποτε συμβαλλόμενο μέρος, όποτε κριθεί αναγκαίο».

Μια σκόπιμη γενικολογία πάνω στην οποία έχτιζαν ήδη από τότε την επ' αόριστον παραμονή και δράση των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη χώρα, άσχετα από τα «φούμαρα» που πουλούσαν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και των παραφυάδων τους. Κάτι που αποτυπώθηκε και με την υπογραφή του 2ου «Πρωτοκόλλου Τροποποίησης» της Συμφωνίας για τις Βάσεις, στις 14/10/21, που παρατείνει και επισήμως επ' αόριστον την παραμονή αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ελλάδα, επεκτείνοντας το «αμερικανικό αποτύπωμα» και σε νέες τοποθεσίες.

Σχεδιασμοί που πρέπει να βρουν τον λαό και τα στρατευμένα παιδιά του απέναντι, σε ανυποχώρητη πάλη ενάντια στις διακρατικές ενώσεις του κεφαλαίου, στις λυκοφιλίες τους και τους πολέμους τους.