Σε διακήρυξή της η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ για τα 80 χρόνια από την Απελευθέρωση της Αθήνας, στις 12 Οκτώβρη 1944, αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Στις 12 του Οκτώβρη 1944, ημέρα Πέμπτη και ώρα 9 π.μ., ο μισητός αγκυλωτός σταυρός κατεβαίνει από το κοντάρι της Ακρόπολης. Σε λίγα δευτερόλεπτα η Αθήνα τυλίγεται στη γαλανόλευκη σημαία. Ο λαός για τρεις μέρες συνέχεια γιορτάζει σε ένα απερίγραπτο πανηγύρι χαράς. Ολη η Αθήνα και ο Πειραιάς είναι μια απέραντη διαδήλωση (...)

Λίγο πριν από την απελευθέρωση η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ήταν συσπειρωμένη στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ, με δικό της στρατό, τον ΕΛΑΣ, ενώ είχε αρχίσει η οριστική απελευθέρωση περιοχών και πόλεων όπου είχαν εγκατασταθεί λαϊκά όργανα διοίκησης του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.

Είχαν, δηλαδή, δημιουργηθεί συνθήκες στις οποίες η εργατική τάξη, με τους συμμάχους της, έπρεπε να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας. Αλλά το ΚΚΕ δεν αξιοποίησε τον απελευθερωτικό αγώνα ώστε να μετεξελιχθεί σε πάλη για την εργατική εξουσία.

Στο όνομα της "εθνικής ενότητας", με τη συμμετοχή του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στην ανυπόληπτη αστική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου που ήταν στο Κάιρο, δόθηκε η δυνατότητα σωτηρίας της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα, όταν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις μαζί με τους Βρετανούς σχεδίαζαν να χτυπήσουν τον οργανωμένο λαό, το ΕΑΜικό κίνημα, πράγμα που έκαναν τον Δεκέμβρη του '44, σε έναν ταξικό αγώνα για το ζήτημα της εξουσίας. Βεβαίως, το ΚΚΕ δεν τα δίπλωσε, κάλεσε τον λαό να ξαναπάρει τα όπλα, να μην υποταχθεί στις αλυσίδες της τυραννίας.

Επιβεβαιώθηκε, και τότε, ότι δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα των λαϊκών - εργατικών δυνάμεων με την αστική τάξη, η οποία πλούτιζε με τη μαύρη αγορά, ενώ ο λαός πεινούσε αγωνιζόμενος. Δεν είναι προς το συμφέρον του λαού να αναζητά τη συμμετοχή του ΚΚΕ στην αστική διακυβέρνηση.

Οι αγωνιστές, οι φίλοι, οι απόγονοι, οι πολιτικοί πρόσφυγες είμαστε υπερήφανοι για τον μεγαλειώδη αγώνα της περιόδου 1941 - '44, όπως και για την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ που ακολούθησε. Πορευόμαστε με τα διδάγματα της πάλης εκείνης της περιόδου, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του ρεύματος ριζοσπαστισμού ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος και της ΕΕ, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Παλεύουμε ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κλιμακώνεται, αγωνιζόμαστε για την απεμπλοκή της Ελλάδας, τη στιγμή που γίνεται όλο και πιο ορατή η γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή (...)

Η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ παλεύει απαιτώντας από την ελληνική κυβέρνηση να διεκδικήσει τις γερμανικές επανορθώσεις, γιατί είναι οφειλόμενες αποζημιώσεις στον λαό μας. Αγωνίζεται για να κλείσουν οι ΝΑΤΟικές βάσεις του θανάτου, για να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που δρουν εκτός συνόρων, για την αποδέσμευση της χώρας μας από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ τιμά τον μεγαλειώδη, ηρωικό αγώνα του λαού μας την περίοδο 1941 - '49 και παλεύει για την υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας, τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Για να μείνουν ζωντανά τα διδάγματα της Ιστορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ώστε να μην πληρώνουν πια οι λαοί την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Να πάρουν τη ζωή τους στα δικά τους χέρια, οργανώνοντας τις κοινωνίες τους με ριζικά διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης, με επίκεντρο την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών, χωρίς εκμετάλλευση, προσφυγιά και πολέμους» (ολόκληρη η διακήρυξη έχει αναρτηθεί στο «902.gr»).

Σημειώνεται επίσης ότι η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ καλεί τους αγωνιστές της Αντίστασης, τους μαχητές του ΔΣΕ, τους φίλους και απογόνους, τους πολιτικούς πρόσφυγες στο μεγάλο συλλαλητήριο που διοργανώνεται από την ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.